TROUWEN?

[mereltje]

Trouwen.... begin je er nog aan of niet? Ik weet het niet... Mijn vriend en ik zouden graag een kindje hebben, vooral mijn vriend dan omdat hij ook een beetje ouder is. Hij is wel tegen trouwen omdat hij denkt dat een koppel eenmaal getrouwd minder moeite doet, vooral trouwen in de kerk want hij is niet gelovig opgevoed. Ik denk daar wat anders over, ik denk eenmaal getrouwd je juist wel meer moeite gaat doen, omdat je die keuze en belofte gemaakt hebt. Maar trouwen in de kerk hoeft voor mij helemaal niet, enkel voor de wet is voldoende met dan een superleuk feest erna . Ook het tekenen van een huwelijkscontract zorgt voor een aantal voordelen, ook voor de toekomstige kinderen. Ik heb een conservatieve vader, EERST TROUWEN DAN KINDEREN, en daar zal hij nooit van afwijken. Nu zouden we graag in juli eraan beginnen, maar ik heb enorm veel respect voor mijn vader en zou hem helemaal niet willen teleurstellen door toch zwanger te worden zonder eerst te trouwen... Ze hebben onlangs ook een tumor in zijn nier gevonden, dus hij heeft al zorgen genoeg...
Hoe overtuig ik mijn vriend? Ik wil hem helemaal niet forceren, want dan zal hij hem zeker opgesloten voelen, maar ik wil hem gewoon ook eens de andere positieve kant tonen. Ik zou er dus eigenlijk iets heel gewoons en simpel willen van maken, als het afhandelen van een formaliteitje ... Het hem op een leuke en originele manier voorstellen of zelfs het aanzoek doen !
Wie zit er indezelfde situatie, wie heeft er enige tips,... of gewoon reageren mag ook .
groetjes, m.

[Lotte25]

lastige situatie waarin je zit. Je wilt zelf graag trouwen, je vader niet teleurstellen en je vriend niet forceren tot iets wat hij niet wil.
Je vriend is er schijnbaar van overtuigd dat een huwelijk geen toevoeging zal zijn voor jullie relatie. Misschien is hij bang voor het "kat in het bakkie"-effect? Als dit zijn probleem is dan is jouw opening misschien om hem duidelijk te maken dat het huwelijk voor jou niet een afsluiting van een periode is maar juist een verdieping van je relatie. Dat het bij jou niet het gevoel oproept dat je nu niet meer voor hem hoeft te vechten, geen moeite meer hoeft te doen o.i.d. Maar dat je een stapje verder gaat en aangeeft dat je je leven lang moeite voor hem wilt blijven doen.. en dat er verder weinig zal veranderen aan julie relatie als je eenmaal getrouwd bent.
Ik snap dat je niets wilt forceren en denk ook dat je dat niet moet doen, maar ik denk dat je best mag zeggen, dat het oordeel van je vader erg belangrijk voor je is en dat je hem niet teleur wilt stellen.
Hou het luchtig, maak het niet te groot, voor jou zit er ook een praktische kant aan vast, aan de ene kant wil je een leuk feest om jullie verbintenis te vieren aan de andere kant vind je het ook gewoon handig met het oog op de toekomstige kinderen.
Mijn argument voor het huwelijk is altijd dat ik graag wil dat mijn toekomstige kind, de vader en ik, allemaal dezelfde achternaam dragen, voor mij is het teken van eenheid, verbondenheid en ik vind het gewoon mooier staan. Maar goed ik ben misschien ouderwets en ergens ook wel erg romantisch.

[simply]

Trouwen zou ik niet doen als je het niet allebei graag wil. Je kan met hem je argumenten bespreken en misschien verandert hij alsnog van idee.

Maar plots een huwelijkaanzoek doen terwijl je weet dat hij het (nog) niet wil of emotionele druk uit oefenen door de wens van familieleden op te voeren, ... dat lijken me niet echt goede fundamenten voor een huwelijk.

[Dimpf]

Ik heb een conservatieve vader, EERST TROUWEN DAN KINDEREN, en daar zal hij nooit van afwijken

Ja? En wie ga je dan trouwen, met je vader of je vriend?


Dimpf

[mereltje]

Ik 'trouw' met mijn vriend Dimpf maar heb respect voor mijn vader zijn mening. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan hè, jij doet wat jij wilt en je familie heeft daar niks op in te brengen. Maar ik ben zo opgevoed en ik ben daar ook trots op. Ik wil aan mijn toekomstige kinderen een zelfde opvoeding geven, ook al was en is mijn vader vrij conservatief, ik en mijn zussen en broer zijn altijd gelukkig geweest in onze jeugd!
En nee ik ga hem niet dwingen te trouwen of hem emotioneel onder druk zetten, maar hem wel eens mijn kant van de zaak vertellen. Hij heeft een volledig andere opvoeding gehad en jammergenoeg is zijn broer er niet zo goed uitgekomen als hij zelf, dus wees gerust dat hij heel veel belang hecht aan een goede opvoeding. (maar nu ben ik aan het uitwijden).
Ik denk dat hij de typische vrees heeft van veel mannen die niet willen trouwen, puur uit schrik van in een sleur te geraken. En dat wil ik hem dan ook uitleggen dat een huwelijk helemaal zo niet moet zijn. En dat van dat huwelijksaanzoek was echt niet meer dan een grappige gedachte....

[droomvlinder]

Mereltje ,

ik sluit me aan bij simply en Dimpf . Je vader is vast een heel goed man en je kan hem misschien ook helpen om wat te evolueren .
Ik begrijp je heel goed . Zelf ben ik moeder van 3 kinderen jonge volwassenen. De twee oudsten hebben een relatie en huwen niet . De jongste wil juist wel huwen en hoe eenvoudig ze het feest wil houden het wordt toch een hele bedoening m.i. en dit weegt ook wat op de relatie .

Soms moet je iets durven doen dat je ouders niet goed vinden. Mijn vader ( dus de grootvader ) zegde me onlangs niet te kunnen verteren dat de zoon van m'n broer en z'n vriendin een kindje verwachten zonder gehuwd te zijn . Hij kan het niet verteren maar gaat lustig naar gezellige restaurants in Tenerife . Hij draait vast wel bij en hoe jammer is dit nu , in plaats van zich te verheugen op de komst van een achterkleinkindje zit hij te "mopperen "

Verder ben je "door eraan te beginnen " niet meteen zwanger , soms gaat dit wat moeilijker , is dit dan een argument voor een huwelijk , hoe kan een stel evolueren in de toekomst ?

Een huwelijk is iets dat van jullie beide moet uitgaan , de maatschappij evolueert en traditie respecteren heeft niet altijd het gewenste positieve gevolg .

Praten met je vriend en genieten van het liefdevolle tussen jullie , als er een kindje komt hoef je dat ook niet bij de conceptie mee te delen aan je vader , traditionneel kan je daar dan ook 3 maand mee wachten en gezellig huwen als je vriend en jij het er dan over eens zijn .

[Dimpf]

Ik vraag het je maar. Vermoedelijk kom je uit een milieu waarmee ik geen voeling heb - of misschien juist wel, maar niet op een manier dat jij er iets aan hebt.

@Droomvlinder: ja, dat bedoel ik dus....maar je zegt het zoveel toegankelijker en vriendelijker weer...

Mereltje, echt, jij moet je eigen lijn trekken. NU denk je misschien dat de lijn van je vader je gelukkig maakt, maar ik zie zoveel vrouwen die braaf naar papa luisterden en daar later in hun leven mee worstelen. Sommigen van hen zijn in de leeftijd van grootmoeder.
Je vader is ernstig ziek, nierkanker is ernstig, maar jij hebt je leven voor je - leg je niet geforceerd vast - dat is wat ik je aanraadt.



Dimpf

[Aaarghje]

Ik 'trouw' met mijn vriend Dimpf maar heb respect voor mijn vader zijn mening.

Het eerste wat mij door m'n hoofd schiet als ik dit lees: En hoeveel respect heeft jouw vader voor jouw mening? Ik wil je vader niet aanvallen, en jou al evenmin. Maar misschien moet je hier ook eens rustig en liefdevol over nadenken.

[mereltje]

Ja sorry Dimpf, ik voelde mij een beetje aangevallen ... Het is voor mij ook zo moeilijk om iets te doen tegen de zin van mijn vader, die man heeft wel een beetje van een stempel achtergelaten. Ik weet wel dat jullie uiteindelijk gelijk hebben, en dat het de beslissing is van mijn vriend en mij samen, en niet die van mijn vader. Misschien dat ik er op een rustig moment iets van zeg tegen mijn vader... maar ik zal het toch voorzichtig moeten aanpakken ...

[Sfinxs]

oww wat zou je in een moeilijk heen en weer geslinger parket zitten mereltje,
weet je buiten alles om wat jij duidelijk wil,
wil je gevoelsmatig wel trouwen?
wil je gevoelsmatig wel een kind?
vraag je dat ook voor je zelf in stilte af,
dat is 1 voor jezelf,

en dan, de loyaliteits zin,
je vader en je vriend van wie je beide zielsveel houdt en hun niet wilt verliezen en of daarin af gewezen worden.. nu weet ik dat anders
Ik eerst ( bedoel daarin bij mijzlef blijven en houden van mijzelf en dan de rest
toen wist ik dat ook maar kon er nog er nog nix mee
ik ken dit stukje te goed ...

sfinxs

ook ooit voor dit zelfde stukje gestaan

ik wens je alle goeds en wijsheid

[Shazzz]

Misschien wil je vriend geen groot feest enzo. Is dat hetgeen wat hem tegenhoudt?
Je zou een kleine, intieme ceremonie voor kunnen stellen. Laat je vriend duidelijk weten dat trouwen voor jou wel heel belangrijk is.
(doe het stiekem, zoals wij , met alleen de ouders erbij)

[MissN]

Hoi Mereltje,

Ik snap jou kant van het verhaal heel goed en ik heb ook wel de indruk dat trouwen voor jou een meerwaarde heeft, dat het meer zegt dan gewoon verkering hebben. Theoretisch gezien is trouwen net zo'n grote verbinding als bijv samen een huis kopen, dus vraag ik me af waar je vriend bang voor is. Dat is natuurlijk een keuze die jullie samen moet maken, maar ik krijg uit jouw verhaal de indruk dat jij het liefst wel zou trouwen.
Ik denk dat het belangrijk is om je vriend op de hoogte te stellen van jou gevoelens en beweegredenen.
Ook zit er natuurlijk een praktisch voordeel aan trouwen, het is ontzettend makkelijk wanneer jullie een grote kinderwens hebben. Misschien kan dat ook helpen in zijn beslissing?
Ik wens je veel succes,

Liefs MissN, voor het huwelijk

[mereltje]

Mijn vriend zit momenteel voor het werk in het buitenland. Maar ik wil er zeker met hem eens een goed gesprek over hebben. Want tot nu toe gebeurde dat eerder grappend, dat hij dan begint over een kindje waarop ik dan antwoord ja ja maar eerst trouwen ... Hij kent mijn standpunt en ik het zijne, maar we hebben er eigenlijk nog nooit een serieus gesprek over gehad. Dus dat komt binnenkort!
Er is zo ook een beetje van een tweestrijd bezig in mijzelf, langs de ene kant ga ik mij zekerder voelen van onze relatie als we zouden trouwen, maar langs de andere kant heb ik dan weer de schrik dat het voor hem juist een tegenovergesteld effect zal teweegbrengen, dat hij zich opgesloten zou voelen... Want zijn mening is dus dat je door niet te trouwen meer moeite doet om samen te blijven...
Moeilijk moeilijk...

[simply]

Er is zo ook een beetje van een tweestrijd bezig in mijzelf, langs de ene kant ga ik mij zekerder voelen van onze relatie als we zouden trouwen, maar langs de andere kant heb ik dan weer de schrik dat het voor hem juist een tegenovergesteld effect zal teweegbrengen, dat hij zich opgesloten zou voelen... Want zijn mening is dus dat je door niet te trouwen meer moeite doet om samen te blijven...
Moeilijk moeilijk...

Hey Mereltje,

Volgens mij is het een illusie dat je door te trouwen je relatie kan veranderen.

Zelfzekerheid krijg je naar mijn gevoel niet door met iemand in het huwelijksbootje te stappen. En de angst van je vriend om zich opgesloten te voelen zit naar mijn idee ook dieper dan een (wel of niet)vraag over het huwelijk.

Trouwen om praktische of romantische redenen daar kan ik nog inkomen tenminste als jullie er allebei zin in hebben.

Als hij echt niet blijkt te willen dan zou ik in jouw plaats jullie liefdesrelatie er alleszins niet voor opgeven! Liefde is veel te mooi om het te laten verwelken door een traditie vind ik ...

[MissN]

Het is een illusie om te denken dat je door trouwen (of erger nog: een kindje krijgen) je relatie verbeterd. Maar ik denk wel dat trouwen iets zegt of zekerheid, jij en ik tot in de eeuwigheid, amen. Haha.
Liefs, MissN