Allereerst de beste wensen, waarna om te beginnen weer terug naar het alledaagse (hoewel) met m'n eerste verhaaltje van 2006
Weer een AH avontuur.
Eerst bij het koffiemeubel in contact gekomen met een man die op een onderhoudende manier over zijn herinneringen aan de oorlog vertelde, die hij als kind in het Friese Stegerda meemaakte. Hoe onderhoudend dan ook had z'n vrouw de verhalen kennelijk vaak genoeg gehoord want ze verdween snel de winkel in met haar mandje toen haar man van wal stak.
Gerelateerd aan deze tijd waren we het er over eens dat mensen over het algemeen met veel meer, veel minder tevreden zijn dan toen en dat er altijd wel een nieuwe vijand gevonden wordt, ook al is die nu niet meer zo gemakkelijk te definiëren. Ja ja, het blijft meestal niet bij een kopje thee of koffie nuttigen daar!
Het klapstuk kwam bij de kassa, toen ik, zoals wel vaker, een beetje zat te dollen door de lopende band van de kassa als sjoelbak te gebruiken. Deze keer raakte het mandje wat ik op de rand had gezet uit balans toen ik een zak appels er uit haalde en net nadat ik het had over het betere gooi en smijt-werk, lazerde het op de vloer, wat door het vele glaswerk een enorme rotzooi opleverde. De rode wijn en roosvicee (het kon weer niet missen
) maakten dat het op een bloedbad leek. De caissière zei alleen van de lucht al bijna dronken te worden.
Vreemd dat ik, hoe lullig dan ook, nou juist onder dit soort omstandigheden weer zo kalm blijf. Zelfs wat opgetogen. Sowieso heel verschillend, zoals mensen in zo'n situatie reageren.
Ben maar weer opnieuw de winkel ingegaan om opnieuw boodschappen te doen en in de herkansing bij dezelfde caissière, maar een andere kassa, afgerekend. Wat deze keer vlekkeloos verliep.