Mooi kort gezegd Q.... (maar behalve als het om liefde gaat dan wel.... want je kan zoveel liefde geven, maar als dat onbeantwoord wordt/blijft... dan kap ik er toch mee hoor
)
Ik wilde nog wat schrijven... aangezien je ook vraagt naar hoe dat dan gaat met een minnaar/minnares....
Wat ik zeg over dat 'samen' .... daarbij komt inlevingsvermogen en wederzijds begrip...
Dus.... als hij met een ander wil... en ik ook... begrijp ik het des te makkelijker, want ik kan me inleven (doe sowieso al moeite hem altijd te begrijpen, maar in zo'n situatie hoef je er minder moeite voor te doen -als jij hetzelfde gevoel/mentaliteit hebt bedoel ik).
Als je zelf leeft met een minnaar... ja dan vind ik dat je het je partner ook moet geven... niet om het 'voor wat hoort wat', maar om het wederzijds begrip. Als je er zelf achter staat, maar niet bij je partner, ja dan denk ik wel snel aan egoisme....
Aan de andere kant... theoretisch gezien (maar niet helemaal, want ik heb er zelf ook bij stilgestaan en er gesprekken over gehad); hoe zeer je ook 'samen' bent en een eenheid vormt met je partner, blijf je toch verschillen... de een kan beter relativeren dan de ander bijv. Ja de een kan sneller het hoofd verliezen dan de ander. Dat kan een reden zijn waardoor je toch twijfels hebt of je partner wel op dezelfde manier kan omgaan met een extra relatie dan jijzelf (of andersom).
Maar dan kom je weer terug op communicatie... twijfels en onzekerheden moeten altijd besproken worden... je kan niet alles invullen voor de ander, je moet elkaar de kans kunnen geven...
En dan, als het niet goed blijkt te gaan (moet je op tijd inzien, nog een reden om niet onverschillig te worden/zijn)... zal je compromissen moeten stellen... en dán kan het 'voor wat hoort wat' naar boven komen; lever jij wat in? als je het dan niet van mij trekt lever ik ook wel in voor jou...
Maar ook dan behoort het mijns inziens niet om principe te gaan maar om liefde...