Berichtdoor anneloes » za 23 april 2005, 12:02
Hoi. Ik hield enorm veel van mijn eerste vriendje, maar omdat hij mijn eerste vriendje was, had ik het gevoel dat ik "mijn jeugd zou vergooien" als ik "voor altijd" bij hem zou blijven. Ik dacht vaak aan hoe het zou zijn zonder hem en daardoor heb ik het na twee jaar uitgemaakt.
Toen heb ik wat vriendjes en foutjes gehad, maar nooit iemand waar ik echt van hield, terwijl ik daar wel (enigszins wanhopig) naar op zoek was.
Nu heb ik iemand gevonden waar ik enorm veel van hou en dat is gelukkig ook wederzijds. Bij hem heb ik het gevoel dat het gewoon allemaal goed is. Ik voel me thuis bij hem. Ik voel rust.
Overigens denk ik niet dat houden van 'het niet meer kunnen missen' van iemand is, iig niet in letterlijke zin. Ik denk dat je wanneer het echt goed zit, best een tijdje van elkaar weg kunt zijn (bijv studie in het buitenland), en dat het gemis de band dan sterker kan maken. Ik denk dat het letterlijk niet meer kunnen missen van iemand meer duidt op onzekerheid dan op het "ultieme houden van".