Ik kwam wel een leuk stukje tegen in het boek: "waarom mannen liegen"
Er stond in:
Als een man naar een pornografische afbeelding van een vrouw kijkt, vraagt hij zich nooit af of ze kan koken, pianospelen of dat ze een vredesactiviste is. Hij wordt enkel en alleen aangetrokken tot rondingen en vormen en de illusie dat ze zijn genen kan overdragen. Het komt nooit bij hem op om zich af te vragen of ze ook een aardige persoonlijkheid heeft.
Vroegere generaties mannen verlustigden zich ook aan erotische afbeeldingen van vrouwen, maar dan op schilderijen.
Kortom
er zit toch diep van binnen een biologische component in ons (of we dit willen of niet). In de natuur zorgen soms veel mannetjes dat ze bij zoveel mogelijk vrouwtjes hun zaad kunnen lozen zodat ze zoveel mogelijk nageslacht hebben. Dit om de soort in stand te houden.
Nou zijn we allemaal erg goed opgevoed en hebben we wel in de gaten dat dat niet meer de bedoeling is (zo goed zijn we wel geconditioneerd). Maar een aantal van onze driften zitten er nog.
Daarin zijn we waarschijnlijk anders dan vrouwen.
En daar zit nu ook vaak de moeite denk ik. Mag dat verschil er zijn of niet.
In een leuk boekje De Wildeman (boekje voor mannen) kwam sterk naar voren, dat mannen vaak dat stukje van zichzelf willen ontkennen en wegpoetsen. Ik herken dat ook in mezelf, terwijl de drift toch sterker is...
en schuldgevoel is dus eigenlijk aangeleerd ... en zegt dat we dat niet mogen hebben..... maar als dat niet mag, waarom hebben zoveel mannen dan toch diezelfde drift....
schuldgevoel is dus een oordeel over wat je doet en je doet stoute dingen (zeggen ze je)
sterkte, je kunt ook de computer niet aanzetten, maar daarmee is je zoeken niet weg.
(Overigens vind ik dit anders dan een verslaving.... je kunt wel uitkijken dat het jou niet voortdurend bepaalt..... dus dat je onrustig word als je het niet doet of dat je er voortdurend mee bezig bent). Voor mezelf zie ik het vaak als een vorm van ontspanning...
gegroet
Patrick