Berichtdoor Dimpf » do 09 december 2004, 9:03
Het is zo donker en koud, echt nog nacht. Daar voelen mijn nacht-gedachten zich wel thuis.
Organic, de wereld van, naar dat je je dacht te herinneren, Jules Deelder was misschien zo groots en groot dat het voor hem genoeg was, maar voor mindere goden kan de dagelijks leefwereld een gevangenis zijn.
Nachtuil, vertel me! wat vind je in de nacht wat je overdag niet vind? Waarom vlieg je 's nachts? Heb je overdag geen tijd? Zijn je woorden te zwart en verbleken ze in het daglicht?
Vlammetje, brandt je weer een keer in mij? Of als dat niet kan, kun je dan wat gloed brengen, laten zien waarvan ogen zo kunnen fonkelen? Het vuurtje van binnen moest ik wat kunnen oprakelen. (en nee, de oneindige hoeveelheden chocola helpen niet genoeg).
Hebben jullie gisteren ook de ganzen zien en horen vliegen op weg naar het zuiden? Zo voelde ik me opeens: een gans, dom gebonden aan de vorstgrens, schipperend tussen vriezen en dooien, tussen weten en niet-weten, tussen zin en on-zin, tussen zijn en niet-zijn. Dat eindeloos gescharrel op die grens met altijd het gras even groen, een hongergrens...hoe zou een zwaluw zijn tocht over de wereld beschrijven?
Het parkietje met glinsteroogjes in de kooi van het huis waar ik werkte toen die ganzen in hun eeuwige V vlogen, fladderde rond in zijn kooi. Het zag er doelloos uit, maar ik geloof dat hij het deed om zijn vleugels in conditie te houden. Voor als het kooitje eens open gaat voor de schoonmaakbeurt en het even vrij kan rondvliegen.
De eigenaar vroeg of ik ook zo'n vogeltje heb. "Nee", antwoordde ik. "Hoezo?"
Ik was nogal in gedachten verzonken, zei hij. En ook dat was waar.
Kom! Een kop koffie dan maar! Om wakker te worden, en de altijd wachtende huishoudelijke klusjes van een gezin beginnen. Nog even, en dat mag de Kerstboom naar binnen!
Kroegbaas, wordt het hier ook niet tijd voor wat beginnende aankleding die bij de midwinter en aanstaande zonnewende past? Een kerstboom wil ik straks wel optuigen en versieren. Bij een boom is dat niet zo moeilijk en mij een genoegen!
Vaak met woorden, een enkele keer zonder.