Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen had ik al aardig al wat ervaring opgedaan.. Ervaring, niet zozeer wat sex betreft (ja dat ook), maar ervaring met mannen an sich.. Ik had eigenlijk een pauze ingelast, merkte dat ik gewoon rust nodig had om dingen helderder te zien (qua mannen, opleiding, emoties, gevoelens relaties tav vriendinnen, etc).. wat ook een opmerkelijk gevoel is trouwens; even pauze nemen om alles in je op te nemen voordat je verder gaat..
Precies op dat moment kwam ik hem tegen, in de kroeg. We waren min of meer geforceerd om met elkaar te praten.. en eigenlijk is ons gesprek sindsdien nooit opgehouden. Ja, de eerste avond klikte het helemaal, leek het alsof we elkaar al jaaaaren kenden. MAAR hij was verliefd en ik niet (vooral doordat ik ook bewust zo'n pauze had genomen). Twee maanden lang zagen we elkaar IEDERE avond, iedere avond zouden we het 'korter' houden, maar was ik iedere ochtend toch pas om 10:00 thuis (zonder dat we elkaar maar 1 keer hadden aangeraakt). Na twee maanden ging hij een week op vakantie met een huisgenote van hem.. en toen.. miste ik hem echt gigantisch en stond er bij stil; ik heb nog nooit iemand zo gemist, ik heb nooit zo naar iemand verlangt!
Maar het was zo anders als bij andere jongens.. ik was niet verliefd, maar toch dat overweldigende gevoel. Ik had het er de hele week over gehad met vriendinnen; 'wat is dit nou? hoe kan dit nou?' De hele week heb ik rationeel nagedacht; 'maar hij is niets voor mij, hij is zo'n ander type dan wat ik ken, waarom voelde ik dit niet eerder, is het echt niet alleen zijn vriendschap wat ik mis,' blabla
En toen kwam hij terug. Onze eerstvolgende afspraakje gingen we naar een cafée, ik zag hem weer, en BAM; ik kreeg alle antwoorden. En wist toen; Ja, hier ga ik voor, dit is het, dit was wat ik miste in al die andere mannen! Alles viel qua gevoel en ratio op zijn plaats die avond.. En ja, ik wist zeker; ik ben verliefd, en meer dan dat!
Uiteindelijk bleek dat we niet ver genoeg gegroeit waren voor de serieuse relatie die we zijn aangegaan, op veel vlakken bleek het toch zo moeilijk elkaar te begrijpen, maar onze basis was zowieso al onze communicatie, en van daaruit hebben we individueel zoveel van elkaar geleerd, zijn we samen zoveel verder gekomen, zoveel sterker geworden, en onze liefde nog zoveel mooier..
Dat stemmetje in me die avond 4 jaar geleden (wat voor anderen kort zal klinken, I know
)had het helemaal goed.. al zou het om de een of andere vage reden toch verkeerd gaan tussen ons, zal ik nooit spijt hebben dat ik ooit voor deze 'jongen' heb gekozen
.
Ooooh wat een heerlijk gemijmer
!
