en nu? wat moet ik met mijn 'mailminnaar'?

[ienemienemut]

Hallo allemaal,

Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben een 37 jarige vrouw, getrouwd en bewust kinderloos. Mijn man en ik zijn 8 jaar samen waarvan 6 jaar getrouwd. Het is een rustig huwelijk nu, geen bijzondere ups maar ook geen downs. Dit is in het begin wel anders geweest maar de meeste strijden zijn gestreden. Op één strijd na.

Mijn man heeft geen enkele behoeft aan sex, we hebben al mimimaal 4 jaar geen sex gehad en de twee jaar daarvoor was het mimaal. Terugkijkend was alleen het eerste jaar geweldig en daarna werd het steeds minder tot het helemaal over was. Natuurlijk zijn daar de nodige gesprekken over geweest, evenals de huilpartijen, schreeuwpartijen, verwijten over en weer. Op een gegeven moment heb ik me er min of meer bij neergelegd. Ik zeg expres min of meer want ik denk dat ik het nooit helemaal accepteer.

Tot op heden ben ik mijn man steeds trouw gebleven maar ik merk dat het me steeds moeilijker wordt. Helemaal nu ik flink aan het afvallen ben en blijkbaar steeds 'aantrekkelijker' wordt voor mannen om me heen.

Sinds enige tijd kom ik op een forum waar mannen en vrouwen schrijven, geen spannend forum, het Sonja Bakker forum. Hier komt ook een man die mij een privé mail stuurde om te zeggen dat ie het zo knap vond dat ik al zoveel was afgevallen. Dat soort berichtjes krijg ik vaker maar dan van vrouwen, die zijn in de meerderheid bij SB, dus op zich was dat niet zo spannend. Echter, deze man en ik zijn elkaar blijven mailen en de berichtjes werden steeds intiemer en opwindender.

Afgelopen vrijdagmiddag kreeg ik een berichtje van hem waar uitgebreid in stond omschreven wat hij met me zou willen doen als we elkaar zouden ontmoeten. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ontzettend opgewonden raakte van zijn berichtje. 's Avonds heb ik hem een berichtje teruggestuurd dat ik het mailcontact wilde stoppen. Ik raakte te veel van de kook van zijn berichtjes en het voelde niet goed, niet eerlijk, richting mijn man.

We zijn nu twee dagen verder en zijn berichtje en de man zelf blijven maar door m'n hoofd spoken. Eigenlijk zou ik toch wel meer met hem willen mailen maar het voelt als ontrouw aan mijn man en dát voelt weer niet goed.

Tegelijkertijd wordt ik ook steeds bozer op mijn man dat hij mij niet wil geven waar ik zo'n behoefte aan heb. En ik begrijp ook niet waarom hij mij dit onthoudt.

Vreemdgaan met toestemming van mijn man is geen optie, daar is hij pertinent op tegen en zou het einde van mijn relatie betekenen als hij er achter komt. Hij is wel in bepaalde mate aanhalig, als we op de bank zitten tv te kijken gaat hij regelmatig met z'n hand door m'n haar, we kussen elkaar dagelijks (zonder gebruik van tong want dat doe je in zijn optiek enkel als je sex hebt...)

Begrijp me niet verkeerd, ik houd ontzettend veel van m'n man en hij naar mijn weten ook van mij en ik ben er niet mee bezig om bij hem weg te gaan. Maar het voelt steeds meer als een broer/zus relatie en ik ben daar niet aan toe. Ik ben 37 en barst soms bijna uit m'n voegen van geiligheid!

Wat moet ik hier toch mee en wat moet ik met mijn 'mailminnaar'?

Ik verwacht geen pasklare antwoorden van jullie, het is in ieder geval al fijn om mijn frustraties eens uit te kunnen spreken en wil jullie alvast bedanken voor het lezen van mijn situatie.

Ienemienemut

[JeffreyBi]

Lekker gaan genieten van je minnaar. Als je man jouw tuintje niet wil verzorgen, dan zoek je toch gewoon een externe tuinman?

[Hanny]

Hallo

Ik ben 38 en al zou ik in jou schoenen staan, dan zou ik een heerlijk fijne relatie met je minnaar beginnen en zo snel mogelijk je schade inhalen als je snap wat ik bedoel,als je er over wil praten

Je staat nog midden in het leven met je leeftijd dus geniet ervan

Hanny

edit: mailadres verwijderd.

[Massie]

Oh wat is het toch makkelijk om meteen beginnen te blaten over buiten de deur neuken Jef en Hanny.
Maar vragen jullie je dan niet eerst af waarom deze man geen zin meer heeft?
Ik vraag me dat wel af.
Ienemienemut, weet je ook waarom je man geen zin meer heeft?
Is het geestelijk, misschien een lichamelijk mankement, praten jullie er uberhaupt nog over, of is de communicatie op dat gebied helemaal lamgelegd?
Ik heb ooit in hetzelfde schuitje gezeten (wij hadden alleen allebei geen behoefte meer aan seks met elkaar) en ik weet uit ervaring dat even buiten de deur neuken niet altijd een oplossing is, zeker niet als er gevoel mee gaat spelen.

[ienemienemut]

Hallo,

Massie ik denk dat het voor een buitenstaander heel makkelijk gezegd is, "ga maar buiten de deur neuken" maar je hebt helemaal gelijk, zo makkelijk is het niet!

Ik heb geen idee waarom hij geen behoefte meer heeft, hij zegt het zelf ook niet te weten. In eerste instantie dacht ik dat het hem te veel 'tijd' kostte, tijd die hij liever aan z'n hobby's besteed. Zeker omdat het er in het begin op vakantie wél van kwam. Maar ook in de vakanties is het over. Ondertussen is het een doodgezwegen onderwerp bij ons. Het liep telkens op niets uit en draaide de gesprekken hier over in het zelfde kringetje rond. Hij 'ziet' het probleem niet (logisch, hij heeft geen last van de situatie) en vind dat ik hem niet kan dwingen tot iets waar hij absoluut geen behoefte aan heeft. Ben ik het mee eens maar ik gaf dan aan dat hij mij wel dwingt tot iets (sexloos bestaan) en daar geen problemen mee heeft.

Ik kan wel begrip opbrengen voor zijn situatie maar hij niet voor de mijne. Uiteindelijk eindigden dit soort gesprekken altijd in geschreeuw of gehuil maar kwamen we niet tot een oplossing.

Maar ik krijg hoe langer hoe meer moeite met de situatie...

[Maurice]

Mss toch een "onafhankelijke" partij inschakelen, een sexuoloog. Sex is meestal toch wel ook een van de essentiele kenmerken onderdelen van wat een huwelijk een huwelijk maakt. Zonder dat lijkt het meer op een innige vriendschap.
In het jodendom mag je een vrouw niet van haar behoefte onthouden, ben je verplicht haar gelukkig te maken als je haar trouwt. Nu heb je daar wss helemaal niets mee, maar ik vindt het wel een wijze en een goede richtlijn, om vrouwen voor dit soort wreedheid te sparen.
Egoisme in een huwelijk is het tegenovergestelde van het doel ervan - samen. Ik begrijp dat er een hoop wel samen goed gaat. En mss is hij a-sexueel geworden. Dan nog vind ik dat de liefde en het verstand dan best ruimte zouden moeten geven om jou te geven wat je zou moeten ontvangen - intimiteit, liefde en passie in ook fysieke vorm.
Veel wijsheid en sterkte.

Mau

[Ezther]

Moeilijk hoor, ik heb bewondering voor je dat je het al zo lang hebt volgehouden.
Ik DENK dat ik mijn man voor de keuze zou zetten. OF hij gaat mee naar een sexuoloog OF jij gaat het buiten de deur zoeken. Misschien dat er dan wel een zinvolle discussie plaats kan vinden?

Ik zet expres denk met hoofdletters want zeker weten doe ik het niet

[Madeliefje]

aaahhhh....ik wil een joodse man!!!!

alle gekheid op een stokje ( ) ik ben het met Mau eens.

ik vind het emotionele en sexuele mishandeling ienemienemut..
zoek hulp..
dit hou je niet vol lieverd

ik heb nog eens gekeken hoe oud je bent
meisje!!!...arme schat!!!!
denk eens bij jezelf...'wil ik dit nog 40 jaar'?????

[Massie]

ik vind het emotionele en sexuele mishandeling ienemienemut..

Madeliefje!?
Sexuele mishandeling is echt iets heel anders!
Zet 't even tussen " " want dit is wel een beetje fout..

Verder zou ik toch proberen een ingang tot gesprek zien te vinden, en niet gaan dreigen van je doet dit.. of anders, maar echt praten!
Iemand neemt niet zomaar afscheid van seks, dan is er minimaal iets hormonaals oid aan de hand.
Idd een seksuoloog zou geen verkeerd idee zijn.
Ik hoop voor je dat hij daar in mee wil gaan, want ik snap dat dit een hele nare situatie voor je is.
Intimiteit is zo belangrijk in een relatie.

[Madeliefje]

oke massie...wellicht klopt het wetenschappelijk bezien niet, en wordt het onthouden van seksueel genot niet gezien als mishandeling...
waar ik het overigens niet mee eens ben.
laten we het dan noemen, een gedwongen 'somatosensorische ontbering'

[langventje]

Hallo ienemienemut,

Je snijdt een probleem aan dat al enkele keren vaker hier voorbij is gekomen. Zowel vanuit de mannelijke als de vrouwelijke optiek is dit al eens besproken.
In eerste instantie denk ik dat je op de goede weg bent door erover te praten. Onderling, maar ook met anderen. Wanneer het onderwerp echter wordt doodgezwegen, voorzie ik groeiende problemen.
Eerste stap moet toch echt wel zijn, het vaststellen waarom.. Waarom kan je man geen sexuele interesse meer opbrengen voor jou. Waarom ontbreekt die chemie bij hem die er tussen jullie zou kunnen zijn. Waarom mist dat spanningsveld.

Is het de sleur? Is het 't ontbreken van de 'jacht' voor hem? Stress? Drukt"? Emotionele druk? Psychische druk?
Misschien is juist jouw behoefte aan sex een blokkerende factor voor hem.

Als echter geen enkele oplossing aangedragen kan worden, alle wegen tot niets leiden. Ja dan.... Dan kies je uiteindelijk toch een keer voor jezelf. En wanneer niet nu, dan over 10 of misschien zelfs pas 20 jaar. Eens komt het punt dat het je dan definitief gaat tegenstaan en je je gaat afvragen.....
(been there...)

Maar begin bij een conversatie, of een speelse onverwachte verleiding naar hem toe. Laat vooral niet direct de druk naar sex naar voren komen, maar eerder de wens naar echte genegenheid.
Zonder dat laatste gedijt geen enkele relatie goed.

LV

[ienemienemut]

Hallo lieve mensen,

Ontzettend bedankt dat jullie allemaal zo lief reageren. Ik heb jullie berichtjes gelezen en zal proberen om op ze afzonderlijk te reageren.

Eerst Maurice die een gang naar een sexuoloog voorstelde. Dat voorstel heb ik ook gedaan maar dat werd afgewimpeld met een: "waarom moet ik met jou naar een sexuoloog terwijl ik geen probleem heb?" Hij ziet het zelf namelijk niet als een probleem, hij leidt het leven zoals hij het wil. Ja ik durf wel te zeggen dat ik een egoistische man heb MAAR dit geldt alleen op een bepaald vlak. Hij is niet egoistisch op alle vlakken, doet verder van alles voor me. Ik hoef bij wijze maar een kik te geven en hij doet het. Oordeel dus alsjeblieft niet te hard over mijn man.

Ezhter, ik denk dat ik het niet aandurf om hem voor die keuze te zetten. Wat als hij zegt, ik ga niet mee en als ik er achter kom dat jij het met een ander doet is het over?

Madeliefje, ik wil ook een joodse man! Ik weet niet of ik het mishandeling durf te noemen. Ik denk dat dat me iets te ver gaat maar ik begrijp je gedachtengang.

Massie, ik denk dat jij de spijker op z'n kop slaat als je zegt dat er iets anders aan de hand is en je niet zo maar afscheid neemt van sex. Ik heb wel eens gedacht dat het een 'machtsstrijd' is. In eerste instantie konden we erg veel bekvechten over geld. Die strijd is uiteindelijk beslecht. Vlak daarna werd de sex steeds minder. Als ik er over begon, ik vroeg iets waarin hij kon bepalen of het gegeven werd of niet kon mijn man zich waarschijnlijk 'machtig' voelen. Dus toen heb ik besloten om er niet meer om te vragen, niet meer over te praten, niks. Maar dat had geen enkel effect.

Ik moet ter verduidelijking denk ik vertellen dat mijn man een erg complex persoon is. Heeft alle contact met zijn familie verbroken en kan zich niets herinneren van zijn jeugd. We zijn samen bij een psychiater geweest en als die man door vroeg over zijn jeugd kwam er geen woord bij m'n man over z'n lippen maar biggelde de tranen over zijn wangen. Er is dus wel iets loos met hem maar als hij er zelf niet aan toe is om daar aan te werken gebeurd er ook niets.

Langventje, ik heb mijn man gevraagd of hij fantasiën heeft, of hij misschien een voorkeur heeft waar hij zich voor schaamt. Heb hem verteld dat ik weinig vreemd of gek vind en niet meteen alles afwijs. Maar dat is het allemaal niet volgens hem. En ik sta vervolgens met m'n rug tegen de muur, kan niet meer doen dan afwachten en hopen.

Ik weet niet hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb vanmiddag toch weer contact gezocht met m'n 'mailminnaar'.....

[langventje]

Ik denk dat je zelf nu iets naar boven brengt, waar de schoen knelt. Er is geheid iets aanwezig, wat hem 'blokkeert'.
Dat zal hij eerst bespreekbaar moeten zien te krijgen.

(denk ik)

[twin]

Tja ienemienemut dit is wel een zeer complexe situatie waarin je je bevind en ik kan ook niet zomaar een pasklare oplossing bedenken maar toch zou ik proberen om je man mee te krijgen naar een sexuoloog, hij heeft geen problemen maar jij wel en ik denk als hij je niet kwijt wil raken je hem toch een keer voor de keus moet stellen. Jij bent hier erg ongelukkig over en dat gaat in mijn ogen toch een keer fout.

[Savanne]

Volgens mij heb jij iets wat ik ken.

Je zit in een situatie waar je niet zo maar uit lijkt te kunnen komen. En hoe graag je ook zou willen, er is geen knopje dat bepaalde dingen kan veranderen. Maar er is ook geen knopje dat zomaar je behoeften uit kan zetten. Elke vorm van aandacht ( ook al is ie virtueel) voelt als een streling van je gevoeligste plekjes. Verzetten er tegen lijkt steeds moeilijker en steeds minder de moeite, want waarom iets weigeren waar je nou juist zo naar verlangt. Heel lang kan je de gedachten aan je man als grens opwerpen voor wat je ervaart, maar je zal merken dat het vlees steeds weker wordt.

Je kan proberen er nogmaals over te spreken,wil je dit blijf dan heel dicht bij jezelf. Vertel hem wat je mist,vertel hem wat het met je doet. Vertel hem waar jouw zwakheden liggen en vertel hem dat je niet langer weet hoe je sterk in je schoenen kan blijven staan. Aangezien het voor hem niet zijn probleem is ( althans in zijn hoofd) probeer hem dan behulpzaam te krijgen bij jouw probleem. En als hij van je houdt zou dat misschien net het stukje zijn wat hem ontbreekt.

Ik geef geen garanties, ik heb al zoveel geprobeerd en heb nog altijd niet de schakelaar gevonden....maar misschien helpt dit jou wel..

Liefs sav