Mijn vrouw is zwanger geworden, ongewenst wat mij betreft, maar zij wil wel graag een derde kind. Ik heb er absoluut geen zin in, en ben daar ook altijd zeer duidelijk over geweest. Toch is het nu gebeurd.
Huh? Vergeef me mijn wellicht wat stomme opmerking, maar... Als jij zo overduidelijk geen kind meer wilt, waarom laat je je dan niet steriliseren?
Ik heb haar onder druk gezet voor een abortus en zij is bereid het te doen, maar nu voel ik me schuldig want heb ik het gevoel dat ze het teveel voor mij doet want zelf is ze er absoluut niet van overtuigd, en een abortus, wordt altijd terecht gezegd, daar moet je van overtuigd zijn.
Ik kan je niet vertellen in hoeverre jij je terecht schuldig voelt, maar 'het gevoel hebben dat zij het teveel voor jou doet' is sowieso geen solide basis. Jullie moeten allebei weten waar je aan toe bent, 100%. Dat lijkt mij de enige manier waarop jullie elkaar in de toekomst recht kunnen blijven aankijken. Het gaat hier om een levensveranderende gebeurtenis waar jullie allebei fundamenteel anders over denken. Elkaar onder druk zetten of dingen voor de ander doen die tegen je eigen wens ingaan is niet de manier om hiermee om te gaan. Ik sluit me dan ook volledig aan bij de posters die zeggen dat je hier snel professionele hulp bij moet zoeken, voor jullie allebei.
Iemand met ervaring met deze situatie?
Dank voor reacties.
Ik niet. Ik ben ook al zo'n stinkend jaloerse ongewenst kinderloze vrouw
en ik kan me persoonlijk niets voorstellen bij de gedachte dat een ongepland derde kind minder welkom zou zijn dan de eerste twee. Maar ik weet natuurlijk ook niets over jullie omstandigheden, jouw overwegingen en die van haar.
Maar hey, Wibie, ga als de donder van internet af en praat met je vrouw! Jullie zullen hier samen uit moeten zien te komen. Ik wens jullie allebei veel sterkte.
