ik heb twee keren in mn leven iets meegemaakt dat niet echt aanranding is maar erop lijkt, maar toch heeft het gevolgen waarmee ik worstel, als ik 14 was gingen we vaak naar naturistenstranden, mn hele leven al trouwens, op een dag had mn vader wat teveel gedronken ook weer niet zoveel, en als ik voorbijstapte stak hij plots zn hand uit en trok aan mn schaamlippen, nu was dit speels bedoeld maar ik schrok erg en verhefte mn ste hevig en gaf hem een dreun en sleog zn hand en arm ruw weg, hij was ervan geschrokken dat hij tever was gegaan en ik dat liet merken, ik weet in mn achterhoofd dat het niet echt "opzettelijk" of "aanranding" was, en het was erg kort en éénmalig, ik kon t ook wel jaren van me afzetten, tot nu ik zelf kinderen heb, ben ik niet helemaal gerust als ze er blijven slapen bij mn grootouders vandaar gebeurt dat ook bijna nooit, ik moet mezelf maar blijven aanpraten dat het echt niks was, er heeft zich nooit iets anders voorgedaan, en met perioden is t ook helemaal vergeten
tot nu iets gebeurde, mn man bleef maar met zn handen aan me zitten in bed als ik zei nee ik voel me niet goed, en ik wil dit niet, bleef hij ermee verderdoen, hij is verwaarloosd in zn jeugd en had ouders die en depressief en dronken waren, hij zag niet liefde, zegt dat ie t niet kan geven, hij doet gewoon erg naar zonder enige affectie zn hand uitsteken en plots in mn borsten knijpen enzo of tussen mn benen zitten, als ik nee zei zei hij tuurlijk wil je da wel, duwde ik hem weg bleef hij verderdoen, het was allemaal redelijk speels(althans voor hem), de druppel kwam er toen ik hem op een avond zei ik hou van je, en als reactie nam hij compleet onverwacht mn borsten even hard in zn handen of kneep erin ofzo, de volgende morgen kreeg ik plotseling een trigger ( ik bleef maar denken aan die keer met mn vader, doordat mn man steeds dezelfde bewegingen maakte armen uitsteken en even grabbelen onverwachts), we hadden hevige ruzie en ik wou scheiden en weggaan van mn man, hij smeeekte dat t nooit meer zou gebeuren en hij zo fout was, ik werd wanhopig toen hij er na 2 dagen bij zei, je had maar duidelijker moeten zijn, ik was volgens mezelf duidelijk, ik zei telkens nee, duwde hem weg, zei dat hij op die manier van mn lijf moest blijven , sprong uit bed etc
toen begon ik helemaal te flippen, gooide ik alles in het rond en schreeuwde of ik soms aan mn lichaam moest laten zitten als ik dat niet wou omdat ik "niet duidelijk genoeg ben", ik was enkel nog een hoopje ellende en huilde hevig, mn man wou me troosten en wreef over mn arm en zelfs daar kon ik niet meer tegen
de reden dat ik er een minnaar bijneem, is omdat mn man net geen liefdevolle seks kan en wil hebben, het ging goed tot nu, blijkbaar vond hij wel dat hij het recht had om gewoon onverwachts en liefdeloos aan me te zitten, wat voor hem liefdevol inhoudt pfff gek word ik ervan, bovendien was ik door die hele teostand erg gemeen en achterdochtig tgn mn minnaar, die ik erdoor kwijt ben, nu probeer ik met mn man de scherven te lijmen, hij heeft beloofd het te bewijzen en dat hij wel van me kan afblijven zolang ik dat wil, maar ik vrees dat dit een lange weg gaat worden pffff
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Liefde verandert winter in zomer
hopelijk vinden we elkaar een beetje terug