Berichtdoor Ambidextrous » vr 08 oktober 2004, 12:28
Zit nu ongeveer halverwege in 'Henry en June' van Anais Nin, ik herken me er helemaal in. Henry en June zijn getrouwd, Anais is verliefd op allebei & heeft met beiden een relatie. Dit is haar dagboek (begint in 1931).
Anais schrijft aan Henry: 'Voor jou en mij is het hoogste moment, de sterkste vreugde, niet wanneer ons verstand overheerst maar wanneer we ons verstand verliezen, en jij en ik verliezen dat op dezelfde manier, door liefde.'
Henry schrijft aan Anais: 'Ik heb je nodig. Mag ik alles tegen je zeggen? Dat mag ik toch? Kom dan snel en neuk me. Kom met me klaar. Wikkel je benen om me heen. Maak me warm.'
Verder: 'Ga niet op zoek naar het omdat - in liefde is er geen omdat, geen reden, geen verklaring, geen oplossingen.'
Al wat ik tot nu toe gelezen heb is zo, zo direct, zo hard, zo pijnlijk, zo eerlijk, zo waar. Zo verwarrend..
Ambi
(wankelend door geschreven woorden..)