Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
Ik herken hier wel wat in.bijna sleen.. thanks..
Dat een man zo opziet tegen zijn vrouw cq vriendin, haar op zo'n voetstuk plaatst dat hij niet meer die passie kan uitten, omdat het bijna heilschennis zou zijn.
liefs deFine
Dan ligt daar de uitdaging (of welk jargon hier dan op zijn plaats mag wezen) voor 'ons' vrouwen? Overtuigen dat we nog steeds/eindelijk de wilde en passievolle vrouw zijn -om het nou eens wat aardiger te zeggen dan met h**r - zijn die ooit gezocht werd? En dat de rol van burgerbaasje best is, maar niet in de slaapkamer?Helaas is de echtgenoot dan brave burgerbaas geworden.
Hoewel ik denk dat deze stelling wél voor beide geslachten opgaat, vrees ik soms dat inderdaad na verschillende jaren een soort metaalmoeheid intreedt in de sexuele relatie. En dus bij ons misschien ook. De oplossing ligt volgens mij in vernieuwing. Nieuwe sexuele horizonten verkennen.Het lekkere stuk van het begin, waar je eindeloos mee kon robbedoezen, wordt voor een man minder lekker, als je merkt dat ze errug van knoflook houdt of errug winderig in bed is. Dan begint de afdaling van het voetstuk al.
Maar ben je al zover gevorderd, dat je elk moedervlekje op haar huid je blindelings voor de geest kan halen en dat je elke schaamhaar al drie keer hebt omgedraaid, dan treedt het stadium in dat de uitdaging minder wordt. Dat stadium, dames en heren,bereikt u na jaren pas. dan kan het lijken dat zo een jonge blom, waarvan je nog niet hebt ontdekt, dat ze uit haar oren stinkt en het altijd over haar ouwe vriendje heeft, aantrekkelijker is dan het vertrouwde lichaam wat al jaren trouw naast je ligt.
Gebruikers op dit forum: Semrush [Bot] en 59 gasten