-de achtbaan lijkt nu toch echt tot stilstand te zijn gekomen...Mensen dit is echt een heel lang verhaal van pingpng chat dus sla over als het je niet boeit. IK moet het gewoon kwijt en hoop dat iemand met raad komt over hoe ik dit moet plaatsen... k voel dat ik het makkelijker een plek kan geven namelijk als ik er meer van begrijp.
week 1 na zijn bezoek: iets minder tekstjes van zijn kant. Maakt niet heel veel uit want ik moest ook tot rust komen. Hij begon uit zichzelf wel steeds enthousiast over zuid frankrijk; plan was daar in juli of augustus samen heen te gaan. En hij mist me.
week 2: langzaam vervalt het contact in minder tekst, en wel steeds meer over seks, zoals de maanden ervoor. Ik moet hier bekennen dat hij een fetish heeft; trio met andere man, of het zogenaamde 'wifesharing'. Dat wist ik al. Dat noemde ver voordat hij na kerst ineens heftig verliefd op me was (leek/was/is). Dat maakte voor mij de achtbaan al eerder complexer, omdat ik niet goed wist wat ik daarmee moest (vind hij me dan echt leuk of is die gewoon verslaafd aan de fantasieen over mij?.
Enfin, die fantasie kwam steeds vaker voor in het gesprek. Ook steeds verdergaande fantasieen. Steeds minder liefdesverklaringen.
(NB! tijdens zijn week hier, en de week met kerst, was er amper seks en ging het daar totaaaal niet over. eerder zelfs over huisje boompje beestje -van zijn kant!)
Ik liet blijken dat ik daar niet zo blij mee was. Waarom kon hij niet gewoon normaal praten? Moest ik me zorgen maken?
Antwoord (herkenbaar van andere maanden): Im so confused, my head is all over the place. Er waren allemaal problemen met familie en werk. Hij had stress. Seks delen met mij was zijn uitlaatklep. Goed dat had ik ook allang al door. En het is zo, ik geloof het. Maar dan kon hij nog wel rekening met mijn gevoel houden?
Ik had het uitgemaakt. Zei dat ik gek werd van de emo achtbaan al die tijd. Ik trok het niet als hij niet normaal tegen me kon zijn. Ik zei dat hij me wel wist te vinden als hij me zou missen.
Reactie: ...ik mis je.. elke dag.. maar ik weet niet wat ik ermee moet. Ik heb het ook zwaar.
Dus we gingen het toch proberen. Want als hij echt van mij houdt, en ik van hem.. komen er toch wel uit?
Week 3: niets veranderde. Einde van die week heb ik hem een mailtje gestuurd (want via texten kwam er toch niets 'nuchters' uit bij hem). Geen moeilijke emoties, gewoon een mail waarin stond dat ik ook mijn leven heb en moet weten waar ik sta. Dat ik niet eens meer wist of ik single was of niet. En aankomende vakantie in mei: moet ik sparen naar canada te gaan? Of..? -dat dat gewoon realistische vragen zijn waarop ik een antwoord nodig heb.
Ik kreeg terug: Het spijt me. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Denk niet dat ik excuses verzin of dat ik je voor de gek heb gehouden. Ik mis je echt heel erg. Maar het is een onmogelijke situatie. Jij bent zo ver. Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Mijn vader komt hier 3 maanden wonen, mijn dochter woont hier nu ook tijdelijk. Ik kan je niet zien, kan pas rond oktober komen. Ik wil dat jij je leven leidt. Het kan niet anders, het is onze realiteit. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik hoop wel echt dat we contact kunnen houden
Dus ik natuurlijk: als je me echt mist vind je wel een manier.
Goed. enfin. auw. Die nacht natuurlijk stuk. Gesmst dat het zo'n pijn doet. Ik kreeg telkens terug: maak je geen zorgen het komt goed! Echt waar! Ga slapen!
Volgende ochtend las ik: sorry lieverd, ik wil je geen pijn doen. Ik zeg niets meer, want ik weet ook niet hoe het verder moet.
Goed dat wist ik wel. Ik heb die middag een lang dapper bericht teruggestuurd. Waarin stond dat ik gelukkig een sterke meid ben en ik weet dat het wel goedkomt. Ik ben ok, daar hoeft hij zich geen zorgen over te maken. Het doet echter wel pijn omdat ik dacht iets heel bijzonders te hebben gevoeld. Ik dacht dat er meer was, in ieder geval om te proberen. Jammer dat hij zijn meisje niet wil. Ja doet wel pijn.
En dat ik hoop dat alles goedkomt met hem, hij zijn hoofd weer op zijn schouders krijgt en door de bomen het bos weer ziet. Maar ik trek me in ieder geval terug, want dat is wat ik nodig heb om verder te kunnen. Ik moet het zo doen, want met contact gaat het niet.
Reactie (nee, natuurlijk niet mij met rust laten) 1: oke.. sorry... oke...
reactie 2 (15 min erna): het is niet dat ik niet wil. Je bent perfect. Alles wat ik zoek. Dat is het niet....
reactie 3 (uren erna): fuck ik ben zo de weg kwijt ik weet het allemaal niet meer.
Volgende dag heb ik toch maar weer geschreven: Ruim dan eerst je hoofd op. Je weet me te vinden als je het wel weet. In de tussentijd kan ik geen pornoprinsesje op afstand spelen. Die vlieger gaat niet op als het je daarom gaat. Ik moet verder. Take care
Reactie 1: een plaatje van een piemel (eh sja. stress zeker
)reactie 2 (uren erna): vind je m niet lekker?
reactie 3 (uren erna): ok. sorry. take care x
Volgende dag:
-ik ga je missen
-ik ga je kontje echt missen
-je bent echt een lekker ding
-echt waar? zeggen we elkaar ook geen gedag meer?
Nouja *zucht* toch gereageerd: Wat, het gaat je echt alleen maar daarom? DAT ga je vooral missen? Lekker is dat
-en toen waren we ineens weer helemaal in gesprek-. Ik heb ook gezegd: hey, als je niet verliefd bent zeg dat dan gewoon. We kunnen niet kiezen op wie we verliefd zijn, dat is ok. Vertel het gewoon. -nee dat was het ook niet.
Oh he so confused. He so stressed. -ja hallo en ik dan?
Bij de eerste mogelijkheid toch willen weten of ik al met iemand naar bed was gegaan. En wanneer dan wel? Vertel ik hem dat nog wel? -hij probeert het alleen maar luchtig te houden
Ik vertel hem dat ik toch een leuke week had gehad en ja, wel uit eten met een vriend van me, aan aandacht geen gebrek natuurlijk
-waarop hij ineens zei: nou je laat er dus geen gras over groeien. daar ben ik blij mee. ik zal je nummer wel deleten dan.
Enfin. toch op zijn manier proberen. goed, we houden contact. maar geen porno. Ik vraag hem ook of we eindelijk weer eens tijd kunnen maken om te BELLEN omdat het zo hard is geescaleerd....
En wat denk je: ik krijg amper wat van hem te horen. dagelijks een berichtje: "Hoi! sorry heel druk op werk. Ik mis je wel!" "Hoi ik ben ziek sorry kan niet praten
". "Hoi... ik mis je.. stress hier" (maar ook "hoi, ik ga naar de golfbaan. Alles oke met jou, met mij wel doei") etc.1x... 1x maak ik een toespeling op onze fantasieen. En gelijk had hij tijd. Ineens weer een half uur aan een stuk door. Totdat ik het afkapte. en zei dat ik het niet leuk vond zo, dat het blijkbaar toch niet normaal kon en weer uit de hand moest lopen. Hij kan dus echt alleen met me praten als het daarover gaat "nee joh niet zo doen, jij begon
. maar goed oke. slaap lekker"en daarna:oke, ik zal niets meer zeggen. take care.
gisteren eerste dag na 4 mnd zonder contact. niets. met mij leek alles goed te gaan maar snachts in bed natuurlijk malen.. en malen.. en malen... Heb gewoon niet geslapen. En met mijn stomme hoofd toch weer getext. Geen afscheidstekst. Een kalme tekst waarin staat dat ik het gewoon ook niet meer weet, tot nu toe gewoon het beste probeerde te doen, maar er is geen beste weg dat bij ons beide past blijkbaar. (ik was zeker niet KALM toen ik het schreef
). Ik heb hem een uurtje erna toch maar wel geblokt. Ik weet het niet meer. Ja ik weet dat ik afscheid moet nemen maar het is zo verdomd moeilijk. Ik weet dat hij hier nogal fout overkomt in deze teksten maar geloof me dat een hoop van zijn stresszooi wel waar is (dat heb ik immers al achterhaald bij zijn neef). Maar hij gaat steeds te ver. En ik krijg geen duidelijkheid, hij is er zoeen die niet normaal over emoties kan/wil praten. en het escaleert maar verder, rotsblok in zicht (of liggen we er al op?)
Dus moet voor mij kiezen. Dubieus want zo voelt het natuurlijk niet. Rationeel weet ik dat ik hier allang uit had gemoeten want het is slecht voor me dat hoog/laag, aan/uit, koud/heet. Intussen rook ik weer
(na 3 maanden stoppen goffer!)Ik vraag me alleen steeds af wat er in zijn kop omgaat. Hoe gek hij nog op me is. Dat kan toch niet ineens voorbij zijn?
zucht wat een sneu kind ben ik nu. Alle weken sterk en dapper geweest. maar zak nu een beetje in. Logisch, zonder slaap.
