Ik herken het van mezelf. Ik doe veel stiekem, gewoon omdat ik weet dat er negatief commentaar van mijn partner komt, als hij bepaalde dingen weet. En ik heb voor mezelf beslissingen genomen die hier verder niet toedoen...@Venus: herken je het van jezelf of van je partner? En wat heb je er mee gedaan?
, moet je dat dan willen? Ik las ergens het woordje "furieus", en dat geeft weinig motivatie om daar in de toekomst weer heel open over te zijn. Dat zou althans mijn conclusie zijn. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. En een vriendin van me zit momenteel in hetzelfde schuitje als jij beschrijft Suzanne.Heeft iemand ervaring met een vergelijkbare situatie? Een situatie waarin je partner dingen doet die niet binnen jouw normen & waarden passen? Hoe accepteer je dat?
Dat hij stiekeme dingen doet, is tot op zekere hoogte begrijpelijk ( en dat is niet per se hetzelfde als acceptabel). Daar hoef je geen ballen voor te hebben, ook vrouwen doen dat. Verboden vruchten zijn het lekkerst. Persoonlijk vind ik ook, dat je ook binnen een relatie recht hebt op privacy. Dat stukje privacy behoort echter niet de grenzen van het toelaatbare van je partner te overschrijden. Daar behoor je ten allen tijde rekening mee te houden. En dat vind ik de echte afknapper : hij eigent zich privileges toe, die hij van jou “niet leuk†zou vinden. Daarmee ontstaat voor mij een onacceptabele onbalans in de relatie. En voor mij is een relatie die in onbalans is, een kansloze.hij vindt dat hij zelf mag bellen en smsen, maar zou het niet leuk vinden als ik zou bellen en sms-en met een ander, laat staan dat ik irl een sexuele relatie met iemand anders zou hebben.
En wat Nymph, als die ander niet mee wil groeien? Zelf dan ook maar stil blijven staan? Niet dansen, omdat de ander niet op de uitnodiging ingaat? Of toch maar voorzichtig een dansje wagen, eerst alleen, en daarna misschien iemand anders uitnodigen, die wel op je uitnodiging ingaat?@Searcher, lees je eigen posting en je weet wat ik bedoel,
die eeuwige natuur van de mannen die alles verklaart
'dat doen wij mannen.....'
en ach Searcher, een flinke steen in de vijver, valt best mee hoor,
die steen is slechts een klein kluitje,
maar wellicht veroorzaakt het meer rimpeling
dan je zelf had gezien
toen je het gooide
we verschillen behoorlijk van mening searcher,
maar dat is mij niet vreemd
ik had de ballen wel
om het bespreekbaar te maken
vooraf
en ik vind dat je in een relatie
de ander de gelegenheid moet geven
samen met je mee te groeien
en niet een keuze voor de ander kunt maken
onder het mom van
'dat doet hem/ haar te veel pijn, ik wil de ander niet kwetsen...
alsof de ander niet nog veel meer gekwetst zal zijn bij het uitkomen van het 'bedrog'...
een relatie zal niet immer een innige dans zijn,
dat lijkt een utopie
maar hoeft het niet te zijn
ik geloof er nog steeds in
dat is het resultaat van openheid en eerlijkheid
samen groeien
ieder op zijn tempo
maar met respect voor elkaar
dat jij spreekt over een electrische stoel...
associeer ik met gevangenschap
nee, dat is zeker geen relatie die gestoeld is op een innige dans
en een kind die snoept uit de koektrommel
heeft niets van doen met een gelijkwaardige relatie..
ik heb andere idealen
gelukkig maar
en die zijn niet eens utopisch
om samen te dansen
moet je de ander wel voor de dans uitnodigen
als je dat vergeet
moet je niet raar opkijken
dat je de dans mist...
Nymph
Dingen bespreekbaar maken, dat kun je niet alleen, daar moet je ook met tweeën voor zijn. Ik kan wel alles bespreekbaar willen maken, maar daar moet de ander wel voor openstaan. En als dan telkens dat je iets bespreekt, het afgekapt wordt, of gebagatelliseerd wordt, of genegeerd wordt, dan leer je het wel af hoor, om dingen bespreekbaar te willen maken.
Dat leer je idd wel af als je maar genoeg afgekapt wordt, genoeg afwijzingen krijgt...genegeerd wordt...
Auw!de wereld is groter dan jouw blikveld,
dat is mij wel duidelijk..
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten
