Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
als laatste in die post, schrijft je dat je aan het praten bent, en dat de volgende dagen nog ging doen.. en dat je dan knopen ging doorhakken...Afhaken als in wat bedoel je?dat is al een hele stap. doorgaan, pure. echt waar. nu mag je niet afhaken
Lees ik daar nou gewoon tussen de regels door dat je eigenlijk helemaal niet zonder haar wilt?? (En ja, ik ben een onverbeterlijke romanticus)Dat ons contact na een abortus zou veranderen of zelfs eindigen (zover mogelijk zolang we elkaar nog geregeld op het werk tegenkomen), dat staat ook buiten kijf. Dus optie 2 zal 't niet worden.
Mijn vijf cents - misschien is het ook wel een beetje leuk om dat jezelf af te kunnen vragen..... Misschien geniet je jezelf af en toe wel suf, maar herken je het op die momenten helemaal niet. (En ja, ook hier quote ik weer uit eigen ervaring. Ik heb tijden in mijn leven gehad dat het helemaal vol was met een mix van leuke + moeilijke dingen. Omdat ik in die tijd nog goed moeilijk kon doen over de moeilijke dingen - realiseerde ik me eigenlijk helemaal niet hoe tevreden ik was over een aantal leuke dingen. Ik genoot wel, maar ik registreerde het niet zo goed. En dat kwam dan weer doordat ik zelf de focus naar 'problemen en probleempjes' had verlegd. Is zonde en het is de moeite waard om te kijken of je hem terug kunt leggen).(Pfff, waar ben ik toch aan begonnen....)
)
Thanks Onbekende. Inderdaad ben ik hierin behoorlijk meegerold, zowel in de relatie als in haar zwanger raken. Het weinig drang voelen om mijn leven vorm te geven heb ik altijd al gehad. De talloze mooie vrouwen zijn in de jaren ook allemaal in mijn blikveld gekomen en gegaan, maar ik wist echt niet wat ik ermee moest. Er zit 'iets' in mij waardoor ik dat niet kon, man zijn, op vrouwen jagen, dat spel van versieren spelen. Noem het diepe depressie.Het klinkt een beetje alsof alles wat er in je leven speelt dingen zijn die je maar overkomen. Dan kan het natuurlijk erg lang wachten worden tot iets je overkomt wat helemaal perfect voor je is.
Je woont al lang in hetzelfde appartement zeg je. Als je er tevreden mee bent en fijn woont dan is dat toch prachtig? En anders moet je zelf iets leukers gaan zoeken lijkt me. Er komt niet snel iemand aan de deur om je te vertellen dat je gaat verhuizen naar een penthouse in New York, dus als je die droom hebt zul je die zelf na moeten gaan jagen
Je had al 13 jaar geen relatie of verliefdheid gehad. Blijkbaar stond je hier ook niet echt voor open. Als je die ene perfecte vrouw was tegengekomen, had je haar dan wel herkend vraag ik me af? Je hebt nu wel een relatie omdat iemand anders die graag met je wilde. En nu is het je tot overmaat van ramp ook nog overkomen dat je een kind krijgt.
Mijn advies: neem wat meer verantwoordelijkheid voor je eigen geluk en vooral hoe je jouw levensweg kiest. En als je dat niet wilt, dan zul je dat waarschijnlijk nooit gaan doen en kun je maar beter hard proberen tevreden zijn met de dingen die je wel zijn 'overkomen'.
Je laatste zin spreekt wat dat betreft boekdelen:Ben je er wel aan begonnen? Of ben je gewoon mee gerold met de golven?(Pfff, waar ben ik toch aan begonnen....)
Praten doen we sowieso wel, en het klaart altijd weer de lucht als ik dingen kan uitspreken die zich in mij ophopen. En ja, knopen doorhakken moet. Als ik nu niks doe, kies ik in feite ook.als laatste in die post, schrijft je dat je aan het praten bent, en dat de volgende dagen nog ging doen.. en dat je dan knopen ging doorhakken...Afhaken als in wat bedoel je?dat is al een hele stap. doorgaan, pure. echt waar. nu mag je niet afhaken
Ik vind het al een hele stap dat jullie écht aan het praten zijn en hoop voor je dat je idd knopen kan/gaat doorhakken. dat bedoelde ik
.Lees ik daar nou gewoon tussen de regels door dat je eigenlijk helemaal niet zonder haar wilt?? (En ja, ik ben een onverbeterlijke romanticus)Dat ons contact na een abortus zou veranderen of zelfs eindigen (zover mogelijk zolang we elkaar nog geregeld op het werk tegenkomen), dat staat ook buiten kijf. Dus optie 2 zal 't niet worden.
Aan dat laatste werk ik dus al met die orthomoleculair arts/natuurgeneeskundige.En dan als vervolg op deze quoteMijn vijf cents - misschien is het ook wel een beetje leuk om dat jezelf af te kunnen vragen..... Misschien geniet je jezelf af en toe wel suf, maar herken je het op die momenten helemaal niet. (En ja, ook hier quote ik weer uit eigen ervaring. Ik heb tijden in mijn leven gehad dat het helemaal vol was met een mix van leuke + moeilijke dingen. Omdat ik in die tijd nog goed moeilijk kon doen over de moeilijke dingen - realiseerde ik me eigenlijk helemaal niet hoe tevreden ik was over een aantal leuke dingen. Ik genoot wel, maar ik registreerde het niet zo goed. En dat kwam dan weer doordat ik zelf de focus naar 'problemen en probleempjes' had verlegd. Is zonde en het is de moeite waard om te kijken of je hem terug kunt leggen).(Pfff, waar ben ik toch aan begonnen....)
Fijn dat je iets aan mijn entry gehad hebt. Mijn advies tot nu toe zou zijn: bepalen wat je neer wilt zetten (en kunt neerzetten) en er dan aan gaan werken om het ook gewoon neer te zetten. Als dat je niet alleen lukt: een goede coach inhuren om je te helpen plannen etc.
@Depressie - ik kom er op dit forum openlijk voor uit dat ik "haptotherapie" als een soort wonderolie voor allerlei problemen beschouw. En "dus" denk ik dat je er ook wat aan kunt hebben bij depressie.
Bovendien heb je haptotherapeuten die ook nog zwangerschapshaptonomie doen. Dan zou je dus losse sessies kunnen doen + sessies samen met je partner + baby. (allemaal leuk, leuk, leuk...)
Verder ben ik ook een groot fan van supergezond eten en alle mineralen etc. goed uitbalanceren. Ik voel mezelf soms opeens heel rot als ik niet voldoende vitamine D heb geslikt. Is absoluut ook de moeite van het proberen waard.
Dat relativeren is zeker goed. Ik heb natuurlijk zoals de meesten van ons gedacht dat ik het heel anders (en beter) zou doen dan mijn ouders, maar nu ben ik dan ruim op de leeftijd dat ik vader kan worden en ben ik nóg niet uit de knopen waar ik uit wilde zijn. Lastig...maar ik zal wel moeten accepteren dat de perfecte ouder niet bestaat en dat ik hem dus ook niet zal zijn.Misschien nog een ander punt:
Je twijfelt - aan je eigen leven en of het allemaal wel de moeite is & daar ben je zoekende
en je twijfelt - aan je vermogen om vader te zijn en of je je kind (en vrouw) wel gelukkig kunt maken (houden).
Mbt. die eerste kan hard werken om antwoorden te vinden mi. geen kwaad.
Mi. de tweede helpt soms een beetje tijdsbesef (hoeveel voorouders hebben we & in welke omstandigheden hebben ze telkens toch het bestaan doorgegeven en zijn wijzelf geboren) & een beetje relativeren hoe belangerijk we uiteindelijk zijn in het leven van iemand anders........
(Ja heel belangrijk, maar 'maken of breken' of 'de hele inhoud kunnen bepalen' - ik geloof het niet. Uiteindelijk zijn we, mi., voornamelijk een genetische mix die in een bepaalde omgeving op ontdekkingtocht gaat & daarbij keuzes maakt. En dan zijn de ouders 'gewoon' een grote factor in die omgeving.
Kortom: vrouw en kind zijn er zelf bij en zullen er zelf bij zijn & daardoor ook een beetje op zichzelf kunnen passen. Het gewicht van die hele verantwoordelijkheid hoef jij niet alleen te tillen. Al moet je natuurlijk wel goed je best doen
En een goed begin zou kunnen zijn om in ieder geval te proberen met wat meer tekst onder woorden te bengen wat je nou precies van de hele situatie vindt, behalve dat je er flink van geschrokken bent.
. Het brengt nieuwe dingen met zich mee die echt een schop onder mijn kont zijn. Hoi Nelly, ik denk niet dat je me deze keer helemaal goed begrijpt, maar ik zal het proberen uit te leggen. Ik zie vrouwen helemaal niet als objecten zonder ziel om 'het lekker op te doen'. (Word zelfs een beetje kwaad dat je dit denkt!@Pure - Sorry dat ik zo direct ben maar ik vind je gepraat over het uiterlijk van N. getuigen van een gebrek aan levenservaring. Een man die een vrouw als een plaatje ziet en denkt dat hij het daar lekker op kan doen heeft het inzicht niet dat die vrouw een levend wezen is & de man in kwestie ook lekker/ prettig moet vinden. Als er iemand in de buurt van mijn lichaam komt die ik niet wil versteen ik - is niet het recept voor goede seks & de meeste vrouwen zullen dit herkennen.
Net als voor chocolade de dimensie 'smaak' is en iemand die klaagt dat het 'er niet uitziet' er geen bal van begrepen heeft - zo lees ik jouw opmerkingen over het uiterlijk van N. Waarom ben je ooit in de reclames getrapt dat vrouwen objecten zijn om naar te kijken?? En hoe kom je op het idee dat iemand ook maar op dit soort blikken zit te wachten??
)Het spijt me voor je dat je daar alles van weet, Carina.Zonder verder inhoudelijk op Pure in te gaan (sorry Pure), wil ik even ingaan op iedereen die roept dat Pure blij moet zijn met het kind.
Ik wil daar alleen dit over kwijt:
Een ongewenst kind zijn is ook niet alles.
Ik weet er (helaas) alles van.
Gebruikers op dit forum: Semrush [Bot] en 14 gasten
