Confuus: mannen zijn OOK onbegrijpelijk! ;)

[Venus]

Haha, kan zijn.
Maar oplossingen? Zien we die? (De Commissie "Jessebel - De Man")

Dan zou de commissie toch eerst De Man ook moeten spreken

[Dominique]

kut!
sorry...

had ik een heel verhaal getypt maar dat wordt niet geplaatst...
nu ja...
Venus heeft gelijk...

[Dominique]

1.elkaar accepteren zoals de ander is
2. ego's opzij zetten
3. de een verhuist naar de ander
4. elkaar loslaten en een andere lover kiezen.

[Levendig Foutje]

Het lijkt mij dus óf 3 óf 4.
Voor 3 moeten 1 en 2 al gecombineerd zijn geweest, hetgeen niet het geval is geweest.

@Venus: tja, dit is een eenzijdige Commissie, die zelfs voor Jessebel aan het spreken is.

@Jessebel: excuses voor het denken voor jou!

[Jessebel]

Eh...ik ook! Ik dacht dat hij je had gewist van WhatsApp ofzo, zo'n post...?

Jaja, we volgen het hier allemaal op de voet!

Ik moet wel zeggen dat ik de ervaring met dat soort gedrag heb en dat dat wat mij betreft gewoon niet werkbaar is met zo'n soort persoon... Als je iemand echt de moeite waard vindt, gedraag je je niet zo, zelfs niet als die aan de andere kant van de oceaan woont. Maar goed, ervaringen. De volgende keer heb je er dan al niet zoveel zin meer in.

(Zei LFje wel erg "down to earth", weliswaar ietsje wijzer geworden)

Die staat er gewoon hoor Ik heb mijn vorige alleen geedit. Niets tussenuit gehaald.
Ik denk niet dat ik zo onbegrijpelijk ben in dit hele verhaal. Ja hier wel waarschijnlijk omdat ik zit te ratelen .
Wat mij zeker aangerekend kan worden in het verhaal is dat ik mijn eigen grenzen nauwelijks aangaf, en als ik het wel deed daar toch wel weer overheen stapte...

Er is niet zoveel veranderd aan het verhaal nu. Het gaat nu nog steeds om loslaten. De vraag is of we contact houden. Als we gewoon vriendschappelijk kunnen praten zou ik dat wel willen proberen..

Hmmm jullie mogen best voor mij denken hoor. Zet het hier niet voor niets.. Maar ik vraag de commissie mij wel de voordeel van te twijfel te geven. Ik heb geen spelletjes gespeeld in dit hele verhaal..

[Laars]

Nee, maar je leek wel bang... en hij misschien nog wel meer?

[Venus]

Oh Jessebel, ik wilde helemaal niet zeggen dat je spelletjes speelde of zo. Ik dacht alleen, dat als je aan De Man zou vragen hoe hij het ziet, dat je dan een andere versie van het verhaal krijgt. Omdat hij het anders beleeft dan jij!
En als jij zelf al zegt dat je je grenzen nauwelijks aangaf, daarna wel aangaf, en vervolgens er zelf weer overheen stapte, dan is het toch niet gek, dat hij het óók niet meer weet? (mannen zijn net kleine kinderen hoor, strakke regeltjes, en héél consequent zijn, anders worden ze vervelend )

[Levendig Foutje]

Nou, ik vind dat er wel meer schort aan zijn reacties, dat vond ik al vanaf het begin. Als mannen zo zijn, dan hoef ík ze niet hoor!

Maar gelukkig zijn er ook een hoop mannen die niet zo zijn.

Ik denk dat als de emoties niet rustig zijn, het beter is om het contact een tijd te verbreken. Tot alles zijn plek heeft, misschien over een half jaar of een jaar, en je gewoon vrienden kunt zijn.

[Venus]

Maar gelukkig zijn er ook een hoop mannen die niet zo zijn.

gelukkig

[Jippie]

Oh. da's snel. Geen looping of bocht. Hij doet gewoon.. normaal (had ik niet gedacht, dat dat nog kon..)

Ik heb het idee dat hij meer van slag is dan jij zal vermoeden.
Al dat hoog spel spelen, negeren en blokken is een vorm van aandacht vragen en aftasten. Ik heb het idee dat hij jou niet op de rit krijgt zoals hij het wil.
Ik zei al dat het niet zo kon eindigen. Een normaal gesprek voeren is nu een fase van afbouwen (zullen we gewoon vriendes blijven) met een stille hoop dat het tij nog kan keren.. (zoals ik het kan inschatten met de informatie die we krijgen).. je kan dus nog een stuiptrekking verwachten.

Dat je niet meer instapt lijkt me logisch. Een mens wil best even rond geslingerd worden maar uiteindelijk toch met twee voeten op de grond staan.
Dingen mogen heus wel spannend zijn maar je moet uiteindelijk een vorm van controle kunnen houden en verder kunnen kijken.

Ik heb nog 1 advies... laat dit je niet verbitteren. Daar heb je alleen jezelf mee.
Het ligt niet aan jou, je trekt geen verkeerde mannen aan, je bent niet te moeilijk of veel eisend. Je bent niet lelijk, niet te zelfstandig, niet te oud, je zeurt niet teveel...
Het was uiteindelijk toch niet de juiste match...that' s all... c'est la vie, c' est la guerre
Een ervaring rijker, een illusie armer. Maak de balans op, tel je zegeningen en ga verder met open vizier.

[Jessebel]

Zucht.. jullie stellen de terechte vragen en geven de juiste opmerkingen. Met de rust die nu meer in mijn hoofd komt wordt het me steeds duidelijker hoe het zit. En eigenlijk WIST ik het ergens wel (die intuitie?), maar die man maakt steeds zulke rare sprongen (van romantisch tot grof, aantrekken afstoten), dat ik de weg compleet kwijtraakte.

Wat er in de laatste 2 dagen van december gebeurde.. en gezegd is, daar zat eigenlijk al het antwoord op de vraag van wat deze man wil. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij single was. antwoord: Ik heb helemaal geen behoefte aan een relatie nu. Ben bezig met familie, en vooral mezelf. ME-TIME.

Daarmee wilde hij me duidelijk aangeven dat er geen plek was voor me. maar de volgende dag, toe hij vertrok naar schiphol, liet hij zijn gevoelens eruit. Dat werd het begin van de relatie, zegmaar. Hartjes alom.

Nee, maar je leek wel bang... en hij misschien nog wel meer?

Ja.. dat besef ik nu. Het verklaard ook zijn vreemde gedrag toen hij hier was. Hij is bang voor liefhebben: voelt het wel maar wil er niet aan toegeven. Want dat is niet waar hij nu staat (in ego-modus). Het zou zijn verwarring verklaren.

*had ik al verteld dat hij vorige week een motor heeft gekocht?* (kinda says it all, to me)

@Jip. de rit, zoals hij wil. Dat is me wel duidelijk: hij is bijzonder tot me aangetrokken maar door de afstand kan hij gevoelens makkelijk uitblokken. Hij wil 'contact houden' om het seksuele (want dan blijven de emoties ook op afstand) . Af en toe een 'leuk fotootje' en verhaaltje.. en hoopt dat ik er nog ben als zijn ego-fase voorbij is (want kids en trouwen wil hij, maar niet NU -zei hij). Want misschien ben ik het dan wel.

Ik geloof werkelijk dat het zo in zijn hoofd zit. Ikzelf denk niet dat het een fase is, ik denk dat hij nooit bindingen aan zal gaan. Zeker niet met mij want dat is veel te moeilijk allemaal met die afstand, blabla.

Ik ga dus niet in dat ritje zitten. Ik ben geen gratis 0900-lijn duh.

[Jessebel]

Ik heb nog 1 advies... laat dit je niet verbitteren. Daar heb je alleen jezelf mee.
Het ligt niet aan jou, je trekt geen verkeerde mannen aan, je bent niet te moeilijk of veel eisend. Je bent niet lelijk, niet te zelfstandig, niet te oud, je zeurt niet teveel...
Het was uiteindelijk toch niet de juiste match...that' s all... c'est la vie, c' est la guerre
Een ervaring rijker, een illusie armer. Maak de balans op, tel je zegeningen en ga verder met open vizier.

Oh Jippie, ik vind het zo fijn dat je dit schrijft En terecht want dit soort ervaringen kunnen een mens doen twijfelen zichzelf. Zeker als je wankel op je benen staat. Het zou er niet toe moeten doen, maar goddank heeft deze man nooit anders gedaan dan mij prijzen om wie ik ben, innerlijk en uiterlijk. Hij legt het 'probleem' bij zichzelf.
Dat scheelt een hoop twijfel, anders zou ik er nu idd wel anders aan toe zijn denk ik. Ik weet dat het niet aan mij ligt..

*zucht* maakt het niet minder frustrerend

thanks guys (n girls)

[Nelly]

Wat ik een spannende vraag vind is: Deze man vind jij 'lekker'.
Op een hele cirkel vlakbij en handig in de buurt zullen er vast vele mannen wonen die niet zo'n lastig rijtje eigenschappen hebben & waarmee het (in theorie) allemaal veel makkelijker kan gaan.
Maar met deze man heb je 'chemie' (en dat gaat volgens mij niet enkel over feromonen: ik denk dat er heel veel meekomt met het lichaam van 'wie iemand is').

Mijn vraag is dus: hoe gaat het daarmee? Waarom heb je die chemie juist met hem? Hoe vaak overkomt jou dat en hoe vaak overkomt het hem??

[Dominique]

Nelly verwijst wellicht naar het zogenaamde 'foute mannen' syndroom?

[Jessebel]

Nee volgens mij niet. Maar jij zegt het Ik heb helaas geen last van 'goede mannen syndroom'. Maar foute mannen syndroom ook niet (niet echt). Meer last van DEZE man syndroom (ook wel fout, true )

@ Nelly: ik haast nooit. Op minder dan een hand te tellen. En zeker niet zoals met hem. DAAROM heb ik zolang vastgehouden... (gevoel van: hier moet toch wat mee, dit gebeurt toch niet zomaar?)
Hijzelf zei zo'n beetje hetzelfde. Had het in jaaaaren niet zo gevoeld. Ik weet natuurlijk niet of dat waar is, maarjah..

Ik weet niet waarom juist met hem. Daarom betekent het ook veel voor me. Ik had het al op het eerste gezicht, voordat ik ook maar iets wist van hem..
Het 'waarom' weet ik niet. Het was alsof het voorbestemd was, ik weet niet anders hoe ik het moet zeggen. Gevoel van: Oh, naar JOU zat ik te zoeken al die jaren.
Gekke is dat HIJ datzelfde eerder uitsprak dan ik (half uur nadat we aan elkaar voorgesteld werden).
Gekke is dat mijn zussie hem eerder had gezien en het al voelde aankomen.. dat wij dat zouden voelen. Zij kan haar eigen gevoel toen ook niet snappen. Het is waarom ze belde dat ik moest komen (om hem te ontmoeten). Arme meis heeft hier nogal wat spijt van nu, ahgoss..

Maargoed, dat was toen. misschien is het ook voorbestemd, is er 'een reden'. Dat kan van alles zijn...