Wat als je man minder wil vrijen als jij?

[Sophia0671]

Hoi mede she spotters,
Misschien is dit topic wel al vaker voorgekomen maar ik wil toch ook graag mijn verhaal kwijt.
Je hoort er veel minder over als een man weinig tot geen libido heeft en de vrouw wel. Ik ben ondertussen zwaar gefrustreerd. Hier een kort verhaal.

In 2004 viel ik als een blok voor een leuke, humorvolle, lieve vent die tot op dat moment nog helemaal geen ervaring had op sexsueel gebied (hij was 33jr). Omdat ik best wel veel ervaring had met vrijen en daar ook enorm veel plezier uit haalde dacht ik (foutje..) dat ik deze man wel kon leren hoe het sexsueel in elkaar stak.

Al snel kregen wij om dit punt ruzie, hij toont totaal geen initiatieven, lijkt wel of sex hem gewoon niet boeit en na twee jaar drama heb ik hem gevraagd of hij mee wil naar een sexsuoloog.

Met veel tegen gesputter gaat hij nu mee en we hebben er al twee sessies opzitten, maar die zijn naar mijn gevoel meer voor mij bedoeld geweest. Neem maar afscheid van het sexleven zoals jij dat voor ogen hebt en je kunt hem niet duwen en trekken... hij moet het zelf willen. Ook kan ik het wel schudden omdat hij al 33 jaar niet sexsueel aktief is geweest, dus... dat zit niet in zijn systeem..... HHHEEELLPPPPP

Nu sta ik alweer twee weken droog en hij neemt nog steeds geen initiatief, gek wordt ik ervan. Dromen over andere mannen erbij nemen in mijn leven worden steeds levendiger.

Maar omdat wij op 18 juni 2005 ons jawoord hebben gegeven is dat ook weer geen optie en verder dan het sexsuele is er ook weinig aan problemen te vinden. Hij is zorgzaam, lief, attent, wast af en niet te beroerd wat te doen als je het vraagt..... maar sex?????

Een man die niet wil vrijen, lusten jullie nog peultjes??

Misschien kunnen jullie mij vertellen dat 6 maanden sexsuoloog wel helpt? Of andere opbouwende kritiek want ik zie het even niet meer zitten...

Groetjes van Frustie

[Sfinxs]

zonder al die mooie woorden van blijf praten,
wees duidelijk, dan gaat het vanzelf wel komen,of idd trek niet aan een dood paard, maar pas je aan of zoiets

sorry die fase ben ik voorbij om zo te posten,

ik lees een gefrusteerde levenslustige vrouw met een normaal libido

het zit niet in hem ..
aan jou de keuze of je verder wil met deze zorgzame,liefdevolle man die zelfs niet te beroerd is om te helpen in het huishouden,

maar dan wel zonder sex
aan jou de vraag kan je dat??

sfinxs

[Mannekijn]

Andersom hebben wij het probleem ook (nog steeds).
Mijn vriendin heeft slechts heel beperkt behoefte aan sex. Het boeit haar eenvoudig niet.

Jarenlang van alles al geprobeerd. Het vele praten heeft het nog meer beladen gemaakt.
Uiteindelijk dacht ik dat ik gek werd (je vecht tenslotte tegen je oerdrift) en onze relatie begon er zwaar onder te lijden.
Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en gekozen voor de middenweg.
Ik hou van haar en blijf bij haar, maar af en toe blaas ik wat stoom af bij een vriendin (met wat spelregels).
Het druist volledig in tegen mijn principes over eerlijkheid en ik ben er beslist niet trots op, maar het heeft (letterlijk en figuurlijk) wel de druk van onze relatie afgehaald.

[Mirthe]

Welkom

Ik heb geen ervaringen met een sexuoloog.

Wel bedenkingen. Ik sluit enigszins aan bij de bovenbuuf.

Sexuele lust en verlangens zijn normaal voor vrouwen, óók als het een graadje meer is dan bij hem en het komt vaker voor, maar de media en algemene beeldvorming wil er niet op integere manier aan en dat verwart soms.

De kans dat je geconfronteerd wordt met het argument dat 'het niet om de sex gaat in een huwelijkse relatie', zit erin. Ik vind het een dooddoener. Het gaat namelijk wél om de sex. Zelfs zo sterk dat een huwelijk meestal een ander woord is sexuele monopolie. In dat opzicht draait het zelfs om sex of het recht erop.

Laat je niet je sexuele verlangens afnemen, noch de mogelijkheid om ze vorm te geven - nu een weg terug nog redelijk begaanbaar blijkt (want weinig geschiedenis qua duur, vermoedelijk geen kinderen).
Sexualiteit is, behalve een lustvol gebeuren, een route naar eenheidsbeleving met een spirituele dimensie (mss nu niet, maar later wel), en die hoef je je niet te laten ontnemen, tenzij je een uitweg ziet, of andere compenserende kwaliteiten in je partner, je huwelijk of jezelf. Vreemdgaan lijkt me een tamelijk omslachtige en belastende keus voor een jonge relatie, idem voor polyamorie.


Hij gaat mee met veel gesputter....gosh, wat een daad van liefde.

Of zit er een hoop verborgen ellende achter? Diepe gene? Pijnlijke ervaringen?
Een 'gewone' psych is dan mss een betere oplossing?


Hoe dan ook: laat je geen afwijking aanpraten.
Liefde tussen de lakens mag best een beetje vanzelf gaan, óók voor jou!

Anyway: sterkte en veel succes én uiteindelijk veel plezier toegewenst.


Mirthe

[Sophia0671]

Zijn dat nu echt de enige twee alternatieven?

Vreemdgaan is geen optie voor mij. Als ik vrij met een partner dan moet daar wel een gevoel bij zitten anders voel ik mezelf een goedkope hoer. Dan kom je eigenlijk direct bij optie twee nl. breuk en opnieuw zoeken.

Het is verdrietig om te zien hoe mijn partner ermee omgaat, hij is meer met zijn werk bezig dan hij inzet toont om wat te leren op sexsueel gebied. De sexsuoloog was duidelijk genoeg, hij moet zelf gemotiveerd zijn anders gebeurd het niet.

Toen ik dit weekend maar even de hand aan mezelf sloeg (gelukkig is er een Tarzan uitgevonden) .. zag hij het wel, keek en draaide zich weer om.. zeker wachtend op een uitnodiging ofzo??

Ik weet dat er belangrijkere dingen in de wereld zijn dan sex en dat zelfs op oudere leeftijd alles nog omgedraaid kan gaan worden (zegt men)...

Ondertussen verdroog ik en mis ik de passie en hartstocht die ik weet dat er kan zijn... misschien is dat wel de grootste valkuil... ik weet hoe het moet voelen tussen twee mensen, zweterig en hijgend in bed..... dream on..

[Mannekijn]

Moeilijke keuze....

Ik heb gekozen om niet te breken en opnieuw te zoeken. Ik was juist zo blij dat ik een maatje heb gevonden waarmee het (afgezien van de sex) wel klikt . Mijn vorige relaties waren qua sex voortreffelijk, maar helaas kon ik er niet mee samenleven (Kan ook aan mij liggen hoor )

Ik geloof overigens niet dat je erg veranderd als je ouder wordt. Ik heb jaren gewacht. Mijn libido is nog steeds hoog en de hare laag.

[Sophia0671]

Het moet toch mogelijk zijn een man van 36 jaar iets bij te brengen op sexsueel gebied?

Hij is slim genoeg (HBO)

Probleem is het 'willen' vrijen, dat moet uit zichzelf komen, als ik hem meesleur naar de slaapkamer is er ook niks geen punt. Hoewel het aantal standjes en mogelijkheden beperkt blijft (gebrek aan fantasie)

Ik zie hem meer als een zwaar christelijk opgevoed (sexsueel onderdrukt) persoon, die nog op nivo puber zit en nog niet heeft ontdekt hoe geweldig sex kan zijn.... punt alleen is dat ik nu al 3 jaar mijn stinkende best aan het doen ben HEM niet te kwetsen, terwijl hij gewoon niks doet.

Hij leest niet, hij leert niet, hij doet helemaal niks.............

Ik heb hier geen ervaring mee, mijn vorige partners heb ik nooit hoeven aanmoedigen.... ;-)

[Mirthe]

Het moet toch mogelijk zijn een man van 36 jaar iets bij te brengen op sexsueel gebied?

Absoluut.
Ook mijn man was nog onontgonnen gebied toen ik hem leerde kennen. Ik was de vrouw (is dat met 20 jaar al?) met ervaring, hij een broekie van .... over de dertig. Ik verzeker je - het is helemaal goed gekomen.

Dit leren heeft wel iets met hersens te maken, en toch veel met wat er een meter lager gebeurt. Daar schijnen namelijk het complementaire deel van de mannelijke hersenen zich te bevinden.

Niemand kan inschatten hoe belangrijk deze relatie voor je is, en hoe erg je lijdt onder het gemis. We kunnen, logisch hoor!, het verhaal imaar van een kant horen.

Streng-kerkelijke opvoeding is naar mijn eigen ervaring niet de fijnste manier om open om te gaan met sex. Veel besmuikt gedoe, niet durven of juist over de grenzen heen gaan.


Miscchien moet je hem maar eens een keer wél kwetsen?
Hoe kan hij anders doorvoelen hoe belangrijk dit item voor jou is?

Ik weet niet precies welke twee keuzes je ziet. Ik zie er al vier:
Vreemdgaan - stikken in je lust - scheiden - naar een peut (wat jullie nu doen) en nog ff geduld oefenen.

[Mandy]

Ik ben zo blij dat ik dit onderwerp even lees want ook ik heb een man die helaas niet vaak het initiatief neemt om met me te vrijen. We zijn al jaren getrouwd en hij is echt mijn maatje, help me in de huishouding en is gek op onze dochter maar helaas in bed klikt het niet. Ook ik was zijn eerste bedpartner terwijl ik daar veel meer ervaring in had. Ik dacht dus ook, dat breng ik hem wel even bij maar na 7 jaar is dit toch echt nog steeds niet gelukt. Natuurlijk weet hij prima hoe ik makkelijk kan klaarkomen maar ik mis ge woon het nemem van initiatieven. Het is altijd het zelfde wat ik ook probeer. Ook ik ben er niet trots op maar ik heb sinds een tijdje een sexuele relatie met een andere man. Het klikte gelijk geweldig in bed maar trots ben ik er niet op. Wel veel vrolijker en functioneer ik weer veel beter dan eerst. Ik heb het gewoon veel meer nodig dan hij.!

[marainna77]

Wat mooi Mandy dat je er zo over kan en wil praten en ook al die andere die het hier schrijven. Ik ben ook heel blij met mijn man maar ook in bed wat minder. Daarin klikken we niet zo met elkaar. Dacht eerst dat het wel mee zal vallen dat dat niet zo belangrijk is in het leven maar dat is het wel! Heb dat echt onderschat. Ik ondersteun wel wat mirthe schrijft probeer hem zo duidelijk mogelijk uit te leggen waarom sex voor jou zoooo belangrijk is!

Groetjes Marianna

[Sfinxs]

** Hij leest niet, hij leert niet, hij doet helemaal niks............. **

Nee klopt,
en zolang jij dus blijft trekken aan een dood paard zal hij niet leren lezen en niets doen

jij hoeft hem niets bij te brengen
hij !!wanneer hij de behoefte heeft zichzelf iets bij te brengen
brengt hij zichzelf iets bij..

de optie kwets hem er mee vind ik in deze nog niet eens zo slechte optie van de optie die al werden aangegeven // misschien een deur die je op dat stuk moet open trappen zeg maar..

[Suzanne-74]

Hoi,

Je verhaal klinkt bekend (helaas). Mijn man is ook niet echt te porren voor sex. Als we het doen, komt het initiatief van mijn kant. Het is hier niet zo dat hij onervaren was/is, we hebben de boel redelijk samen ontdekt. Wel is het zo dat hij niet snel zin heeft, liever lui dan moe is, wel op zoek is naar bepaalde spanning (die hij soms zoekt op internet of wat dan ook), kortom, een situatie die ook makkelijk beladen is.
We zijn een paar keer bij een sexuoloog geweest. Heeft niet geholpen, en hebben allebei het gevoel dat nog een half jaar het niet beter gaat maken.
Wel kan ik de denkwijze van jullie sexuoloog redelijk gaat volgen: jij moet het proberen los te laten. Dat heeft althans voor mij gewerkt (alhoewel ik ook nog steeds mijn rotmomenten heb en er onwijs van baal): ik kan wel heel gefrustreerd raken van het feit dat hij me niet wekelijks bespringt, ondanks al mijn inspanningen, maar dat ik aan hem ga trekken en met een sjachie smoeltje rond loop helpt de situatie ook niet echt. Ik heb me er dus bij neergelegd dat dat deel van ons huwelijk anders verloopt dan ik graag zou willen. En daar hoort ook bij dat ik dan meestal het initiatief neem, de leuke-spannende-nieuwe dingen bedenk, etc. So be it. Ik heb de hoop opgegeven dat ik het voor elkaar ga krijgen dat hij spontaan 2 keer in de week zin heeft. En ik kan wel blijven zoeken naar een reden, maar zo lang hij blijft zeggen dat hij geen ander heeft, me aantrekkelijk vindt, geen homo is, etc, dan moet ik dat ook maar eens accepteren.

Dus, waarschijnlijk niet de "oplossing" die je wilt horen, maar voor mij werkt het beter om me bij de situatie neer te leggen, dan om me er elke dag super pissig over te maken.

Succes!

[erofun69]

Change what you can’t accept and accept what you can’t change – of omgekeerd zo je wilt.

Voor mij zit er een wezenlijk verschil tussen een situatie waarbij de sex goed is geweest en later minder wordt en de situatie waarbij de sex altijd al waardeloos was.
In het eerste geval zou ik me alle moeite getroosten om de oude situatie terug te krijgen.

In het tweede geval zou ik een aantal zaken afwegen. Hoe groot is de kans, dat het verandert? Hoe belangrijk is dit gemis voor me, in verhouding tot een aantal pluspunten van m’n relatie? Is dit de beste relatie die ik ooit heb gehad en hoe groot is de kans op een betere?

Minstens één ding is zeker : je hebt niet het eeuwige leven. De vraag, of je iemand die al 36 jaar een extreem laag libido heeft, kunt veranderen, is met minder grote stelligheid te beantwoorden. Maar naar mijn gevoel is die kans in het algemeen nagenoeg even groot als het omturnen van een overtuigd homo/lesbo tot overtuigd hetero.

Voor mij persoonlijk zou de beschreven situatie op den duur leiden tot het zoeken naar een minnares. Met medeweten. Kwetsend? Dat is het ontzeggen van sex evenzeer. Té kwetsend ? En je partner kán (?) niet beteren ? Dan ben en blijf je op dat gebied not compatible.

Of je in het geheel genomen dan nog wel compatible bent, daarover kan alleen jij oordelen. Mij zou het in dit relatief korte leven niet lukken, om door te gaan. Niet omdat ik onvoldoende van haar houd, maar omdat sex te belangrijk voor me is om het geheel vaarwel te zeggen. Daar moet ik bij zeggen, dat het voor mij absolute noodzaak is, dat ‘houden van’ gepaard gaat met de intense intimiteit van de liefde bedrijven. Sex kun je met iedereen (nou ja) hebben…de liefde bedrijven zal toch op z’n minst moeten lukken tussen twee mensen die van elkaar houden.

[Savanne]

ero .. hoe krijg je dan terug wat je had .. als de persoon niet wil luisteren en niet erkent wat het probleem is...??????

[erofun69]

Sav...als het er niet was, dan had je het niet...
Dat is wat Sophia beschreef : het was er nooit, niet voordat ze hem ontmoette - evenmin daarna in de afgelopen jaren.

Als het er wel was?
Dan ga ik (desnoods!) mee met Mirthe en moet je die persoon wellicht wel kwetsen. Het zij zo... Wat wil je anders? Jezelf blijven wegcijferen? Door diegene te kwetsen - of iig dat in het vooruitzicht te stellen - wordt duidelijk of de ander niet anders kán of wíl. Als het laatste het geval is ? Mijn mening ? F*ck you!

Je gaat een commitment aan op basis van een aantal gegevens, over en weer. Als de ene partij verandert, waarom zou dan de andere partij niet datzelfde recht hebben? Als dus die ene partij geen zin in sex meer heeft, waarom zou de andere dan blijven bij eeuwige trouw? Als die eerste partij dat niet aanstaat, dan verandert 'ie maar weer terug! Waarom zou de ene partij spelregels mogen wijzigen en tegelijk de ander verbieden hetzelfde te doen? Come on !

Tuurlijk...geduld is een schoone zaak en voordat drastische stappen genomen zouden moeten worden, zouden alle opties moeten worden onderzocht. Maar ik beschrijf hier dan ook een situatie, waarbij al is vast komen te staan, dat diegene niet Wíl! Ik vind dat zo gruwelijk oneerlijk, dat ik er niet eens woorden voor vinden kan.

Je schrijft, dat de persoon niet luisteren wil? Wat is mis met het gezegde : "wie niet wil horen, moet maar voelen"?

Zoals ik schreef : voor mij geldt dat 'houden van' gepaard gaat met de intimiteit van de liefde bedrijven. Als m'n partner kennelijk niet te beroerd is om klusjes te doen, maar sex een te grote klus is, dan twijfel ik ernstig aan de betekenis van 'houden van' bij mijn partner. Twijfel hoort bij het leven, maar aan de liefde van m'n partner wil ik niet twijfelen. Zo wil ik en kan ik niet leven.