Verliefdheid

[Moose]

Na het topic: 'Wat is liefde', is het tijd voor een volgende: 'Wat is verliefdheid?'
Ik weet het namelijk echt niet meer. Niet dat ik me er heel druk over maak, maar ik vind het wel boeiend.

Een tijdje geleden is het voor mij heel duidelijk geworden dat ik niet meer aan relaties wil beginnen. Dat speelt al heel lang, en sinds ik die 'beslissing' heb genomen, heb ik een enorme bak rust gevonden. Even terzijde: Dat is een puur positieve beslissing van mij, komt niet voort uit angst of wat dan ook, maar uit mijn behoefte aan vrijheid en het feit dat ik vreselijk gelukkig ben in mijn eentje. Dat we het daar niet meer over hoeven te hebben, want daar gaat het hier niet om.
Sinds die beslissing ben ik ook niet meer verliefd geweest, in mijn beleving. Verliefdheid wordt voor mij namelijk geillustreerd door het gevoel: Ik wil iets met jou, ik wil dat ik de enige voor jou ben etc. En ik wil helemaal niet de enige voor iemand zijn.
Maar het lijkt me dat dat niet het enige is wat verliefdheid inhoudt. Ik kan wel heel tedere gevoelens naar iemand toe hebben, maar dat hoeft niet perse ook erotisch getint te zijn, dat kan ook puur vriendschappelijk zijn.

Vaak worden de vlinders beschreven, maar ook die zijn bij mij niet voorbehouden aan mensen met wie ik erotische intenties heb. Ik kan net zo hard 'vlinderen' door alweer vriendschap, of een heel bijzondere artistieke samenwerking, een gevoel van herkenning bij een totale vreemde etc.

Pff, ik hoop dat ik mijn punt een beetje duidelijk krijg, valt niet mee zeg

Nog één voorbeeld: Ik heb onlangs een man ontmoet die behoorlijk aan mijn ideaalbeeld voldoet. Iemand met diepgang, humor, hij is muzikant, leest boeken, het klikte gigantisch en hij is ook nog eens een vreselijk lekker ding. En we willen allebei precies hetzelfde: Iemand om zo nu en dan een hele leuke avond mee te hebben, eindeloos lullen over alles en dat dat dan bij voorkeur eindigt in een heftige vrijpartij. 'Vroegah' was ik hals over kop verliefd geworden, weet ik zeker. Nu ben ik gewoon heel blij met hem, ik vind hem heel aantrekkelijk, kijk nu al uit naar volgende week als ik hem weer zie, maar verliefd? Nee, zo zou ik het niet willen noemen. Ik vind gecharmeerd altijd wel een goed woord

Oftewel, wat is verliefdheid? Heeft het echt alleen maar te maken met 'willen hebben'? Zo voel ik het op het moment, maar ik heb ook het gevoel dat dat véél te negatief is.
Ook leuk en wat hieraan raakt: Vaak, zeker in het kader van vreemdgaan, wordt hier beweerd dat je er niks aan kunt doen, dat verliefdheid je zo maar kan overkomen. Ook dat ervaar ik helemaal niet zo. Het feit dat ik iemand heel leuk kan vinden, heel boeiend, me heel goed bij iemand voel, ja, daar doe je niks aan. Maar ik kan dat prima binnen de perken houden als ik dat nodig vind.

Poeh, sorry voor de lap tekst, maar ik ben erg benieuwd naar andere definities.

[Spot the difference]

Mooi onderwep, maar vraagt zoals je zelf doet om uitvoerige beschrijvingen. Ikzelf ben een tijdje terug hals over kop verliefd geworden, ik wist niet dat ik het nog ooit zo sterk zou voelen. Kortweg: bij mij was het (ik schrijf was omdat het in het begin sterker was dan nu, het begint nu al meer "houden van" te worden) aan niets anders meer kunnen denken, er elke minuut bij willen zijn, verbaasd zijn hoe mooi ze is en hoe mooi ze is in alles wat ze doet, aan haar lippen hangen bij alles wat ze vertelt, eindeloos knuffelen, gigantisch veel vrijen, verlangen om nooit meer van mekaar weg te zijn, het niet zien zitten om ze een dag niet te zien, ...

[uitvinderke]

Inderdaad een heel mooi onderwerp. Sommige mensen beschrijven het wel eens als een ander bewonderen om alles wat je bij jezelf niet vindt, waarover je bij jezelf ontevreden bent, ... Maar dat gaat vast ook niet voor iedereen gelden. Je schrijft, Moose, dat je in je eentje gigantisch gelukkig bent, en de bovenstaande beschrijving in acht nemend, lijkt het me dan ook logisch waarom het allemaal een beetje fuzzy wordt bij jou (je vindt geen gebreken meer bij jezelf). Hoe meer gebreken je vindt bij jezelf, hoe sneller je verliefd wordt. Hoe meer gebreken je bij de ander vindt, hoe minder aantrekkelijk je die vindt (in termen van verliefdheid).

uitvinderke, die wou dat ie ook gelukkig was in z'n eentje.

[Moose]

Hmm, boeiend antwoord uitvinderke. Er zullen ongetwijfeld wel mensen zijn die het er helemaal niet mee zijn, maar ik vind het een leuke theorie.
Overigens zie ik heus wel gebreken bij mezelf, ik ben verre van perfect, maar ik denk dat je meer bedoelt dat je dingen bij jezelf 'mist', die je dan in een ander gaat zoeken. En daar heb ik inderdaad niet zo'n last van, geloof ik.
Eigenlijk sluit het ook wel een beetje aan bij wat Spot zegt misschien, wat me daarin het meest opviel was 'elke minuut bij iemand willen zijn'. Dat is iets wat ik niet ken, gewoon. 'Tuurlijk kan ik naar iemand verlangen, maar echt veel bij iemand zijn... Neeeeee! Dan word ik binnen de korste keren ongenietbaar.

[uitvinderke]

Inderdaad, Moose, 'missen' is misschien een iets betere formulering Bij mij werkt het in ieder geval zo. Je moet het vooral zelf als een gebrek ervaren denk ik.

uitvinderke

[bijgewerkt voor spelling]

[droomvlinder]

Lieve Moose ,

het fenomeen verliefdheid boeit me al jaren en nochtans ik ben niet vaak verliefd geweest .
Verliefdheid is ooit wel een aanleiding geweest tot een soort revolutie en ingrijpende verandering in m'n leven .
Graag zou ik je aanraden het boek van Francesco Alberoni hierover te lezen : er moet een nederlandse vertaling van bestaan : Het heet Innamoramento e amore in het Italiaans .In het frans heet het Le choc amoureux : de liefde in het geboortestadium .
Alberoni vergelijkt verliefdheid met een collectieve beweging , maar dan met z'n tweeen .
Verliefd zijn brengt je emotionnele onafhankelijkheid totaal uit haar evenwicht . Het is iets dat in de sfeer van het buitengewone ligt . Zelf heb ik jaren een partner gehad die ontzettend veel van me hield maar die me altijd zei dat hij nooit op mij verliefd was . Ik was dat wel , en dat maakte me ook kwetsbaarder tot mijn verliefdheid liefde was geworden en ik een realistisere kijk kreeg op onze relatie .
Volgens mij zal verliefdheid niet noodzakelijk naar een relatie leiden , daartoe moet het wederzijds zijn . Je kan ook een verliefdheid met z'n tweeen beleven en daar een bestaanskader aan geven .
Alberoni denkt dat het fenomeen te complex is opdat een persoon met z'n ervaring het zou kunnen definiëren.
Zelf weet ik dat het bij mezelf een enorme energie teweeg brengt , het kan diepgelukkig maken en sterk verscheuren .
Onlangs las ik dat een psychiater vastgesteld had dat verliefdheid maar ongeveer 89 dagen zou duren ( waarom geen 90 , daarna begin je de ander te zien zoals hij is en wordt het liefde of vriendschap of misschien niets .
Bij verliefdheid speelt volgens mij bekoring , een gevoel dat de ander onweerstaanbaar is en een sterke aantrekkingskracht
Sommige mensen verwarren verliefdheid met aantrekkingskracht , volgens mij doet aantrekkingskracht zonder meer wanneer ze niet beantwoordt wordt geen pijn , verliefdheid wel .
Samen verliefd zijn is heerlijk , jammer genoeg is het eerder zeldzaam denk ik en is een van beide steeds meer verliefd dan de ander .
Eigenlijk heb ik nog nooit tenvolle van dit gedeelde gevoel kunnen genieten , de omstandigheden legden steeds heel wat in de weg .
Er wordt vaak gezegd dat je verliefdheid toelaat , ik weet niet of dat de juiste benaming is , ik denk dat je meer open staat voor verliefdheid als je ergens warmte of geboeid zijn mist .
Verliefdheid kan de persoon die er het voorwerp van is ook bang maken denk ik omdat bij sommige mensen verliefdheid en liefde ergens iemand voor zich alleen willen is .
Ik denk dat je verliefd kan zijn en gul tegelijk maar ergens is er "un point de non retour " een moment zonder terugkeermogelijkheid wanneer je voelt dat de ander iets van je verlangt waardoor je je eigenheid zou gaan verliezen .
Het klinkt allemaal wat verward , en ik weet niet of je er iets aan hebt .
Wat ik er nog aan toe zou willen voegen is dat je niet op twee mensen tegelijk verliefd kan zijn hoewel je heel goed van twee mensen kan houden

[droomvlinder]

Volgens Alberoni kan je ook niet verliefd worden als je dat heel graag zou willen . Het fenomeen zou samengaan met een moment van je leven waarin je voor verandering open staat . Voor mezelf was dit telkens waar , ik bedenk hierbij dat ik niet vaak verliefd werd dus misschien niet vaak genoeg voor verandering opensta .
Je kan niemand verliefd op je maken volgens hem maar iemand kan wel open staan voor een sterke verandering en dan iemand ontmoeten die hem toont dat alles mogelijk is .
Het boek is echt boeiend het lezen en overdenken waard !

[An]

droomvlinder, vlgns Alberoni kan je dan dus wel houden van 1 pers. en tegelijk verliefd zijn op een ander, om even je zinnen aan te vullen?
Verliefd zijn betekent dus (kort dr de bocht) dat je open staat voor veranderingen. Concreter voor een relatie: de kunst om een bestaande relatie verder te ontwikkelen ligt er o.a. in die 'behoefte' aan verandering te onderkennen, uit te zoeken waardoor dat komt en dat 'implementeren' (om maar even 1 of andere vakterm te gebruiken) in je relatie... Een functie van verliefdheid dus als je al van iemand anders houdt... En dan nog in praktijk brengen (Of simpelweg het object van de verliefdheid achterna lopen..)

[annne]

Moose,

In mijn leven heeft verliefdheid een essentiële rol gespeeld, hoewel ik maar een beperkt aantal keren verliefd ben geweest. Het heeft mijn leven veranderd en drastisch op zijn kop gezet. Het is de bijl geweest die de boom van het huwelijk heeft geveld uiteindelijk bv.
Als ik terugkijk dan heb ik in die perioden van verliefdheid me aangesteld als een idioot. In die periode heb ik dingen gedaan, waar een verstandig mens nooit aan gedacht zou hebben. Leuke dingen, gestoorde dingen en ook onverantwoorde dingen heb ik laten gebeuren.

Verliefdheid in mijn optiek is een toestand waarin ik me voortdurend en obsessioneel bezig hou met het onderwerp van mijn gedachten. Het is vaak iemand geweest, die ik nauwelijks kende. Dat een dergelijke obsessie heeft gevolgen heeft voor de rest van je bestaan. Je verwaarloost je plichten en taken. Centraal in die gedachtenstroom staat de sexuele obsessie. Het uiteindelijke doel is op te gaan in het onderwerp van je gedachten om het zo maar eens te noemen. Godzijdank zijn dit soort psychotische uitzonderingstoestanden eindig. Het gaat altijd weer over.

Ik ben van mening en daar sta ik niet alleen in, dat verliefdheid een actief proces is. Het overkomt je niet als een regenbui, nee, je staat er voor open en dan gebeurt het ook. Het is ook nog een besmettelijke aandoening, want heb je je verliefdheid opgebiecht, dan heb je goede kans dat de tegenpartij ook in de kortste keren verliefd is.
Een van mijn oudere hoogleraren psychiatrie verkondigde dat verliefdheid ook een vorm van depressie kan zijn. Het is naar zijn oordeel een manier om te ontsnappen aan de somberheid en eenzaamheid. Daar zit iets in. In elk geval herken ik daarin patronen waar het van toepassing is.

Ben je in evenwicht met jezelf en voel je je tevreden in het leven, dan is er ook geen behoefte tot verliefd worden en gebeurt het ook niet. Voor jou en mij is deze periode kennelijk nu.Natuurlijk kun je mensen aardig, boeiend, fascinerend en aantrekkelijk vinden, maar de vonk waardoor je buiten jezelf treedt slaat niet over of in(gelukkig)
En dan nog een argument waarom ik verliefdheid als ongewenst ervaar. Verliefd zijn is nooit onbekommerd gelukkig zijn. Het is vaak afzien. Je vraagt je af: Is de persoon waar je op verliefd bent wel op jou ook verliefd of zal die je als een baksteen laten vallen? Het is een moment van uitersten: het ene moment hemels gelukkig, (als hij/zij naar je lacht), het andere moment waanzinnig ongelukkig (als hij/zij niet naar je lacht). Vlinders in je buik,zeggen ze, ik denk dat het eerder vleermuizen zijn.

Verliefd zijn is een toestand die gekenmerkt is door abnormaal gedrag. Abnormaal gedrag naar degenen om je heen en degene die het middelpunt van je dromen is. Het wordt als extase afgeschilderd, maar naar mijn mening is het zo dubbelhartig, omdat het altijd ook pijn doet.

En tenslotte is er nog een argument, waarin verliefdheid heel dubieus naar voren komt. Mensen, die aan het begin van dementie staan worden vaak waanzinnig verliefd, alsof het hen beschermt tegen aftakeling. Deze verliefdheid is in niets te onderscheiden van welke andere verliefdheid dan ook op welke leeftijd. Toch is het een omineus teken. De sexuele ontremdheid die daarmee gepaard gaat lijkt leuk, maar is het niet.

Met het begrip verliefdheid worstel ik al heel lang en ik ben er nog niet klaar mee. Vanuit mijn denkraam wil ik graag gedachtenspinsels meegeven in de discussie. Ik ben benieuwd wat anderen erover te zeggen hebben.

Annne, nooit meer verliefd?????

[Jeanne]

Poeh, weer stof tot nadenken. Wat ik een hele goeie opmerking vind is die van Droomvlinder: Sommige mensen verwarren verliefdheid met aantrekkingskracht. Ik weet wel dat verliefdheid verschrikkelijk pijn kan doen. Of was dat nou weer "houden van"? Anyway, ik ben er niet dol op. het kost me te zeer mijn gemoedsrust.
Ik ga er maar eens een nachtje over slapen.

[goede vriend]

Beetje technisch antwoord:

Bij verliefdheid worden de hersenen opgejut door FEA en waarschijnlijk ook door dopamine en norepinefrine, die allemaal natuurlijke en in ons lichaam aanwezige amfetamines zijn. Deze producten roepen euforische en zelfoverstijgende gevoelens op: vlinders in de buik.

Dit stadium van verliefdheid kan twee tot drie jaar duren, waarna het lichaam tolerant wordt voor deze stoffen. Daarna zijn er grotere hoeveelheden nodig om nog hetzelfde verliefde niveau te halen.

Als de verliefdheid uitgroeit tot liefde en binding tussen twee personen komen er geleidelijk grotere hoeveelheden endorfines vrij, stoffen die verwant zijn aan morfine. De werking ervan geeft de geliefden een gevoel van veiligheid, peis en vree.

Wat meteen duidelijk wordt, is dat het lichaam hoog spel met ons speelt door amfetamines en morfine-achtige stoffen door ons systeem te jagen.

Of is het nu niet leuk meer?

Arthuz

[Gast]

Niet allemaal uit eigen ervaring, maar wel veel wat betrekking heeft op mij, probeer ik hier wat bij te dragen aan de hand van flarden uit n boek over relaties van Juerg Willi (oorspr.: Was haelt Paare zusammen? 1996).

Vaak wordt verliefdheid door ontgoochelingen in de liefde ontwaard, en als een naieve verblinding of onrijpe romantiek voorgesteld. Of het gaat verder terug of dieper dan verlies van een liefde, verlies van ouder(s) heeft daar ook mee te maken.
Tegenwoordig wordt grote waarde toegekend aan autonomie en onafhankelijkheid onder het motto: ik heb niemand nodig; ik heb genoeg aan mezelf. Daardoor weren mensen de “diepste liefdeshunkering” (die wij allemaal toch ergens hebben) af.
“Een realistische relatie zonder illusies wordt vaak als doel van volwassen relatie beschouwd. De euforie van het verliefd zijn geeft men dan de schuld van een relatiecrisis.” Realiteit t.o. utopie. En ook nog eens een ideaalbeeld van jezelf dat je projecteert op je geliefde. Ojee als er dan iets mis gaat…
“Voor buitenstaanders lijken verliefden mooier, stralender, meer doorleefd en tegelijk wellicht ook meer lachwekkend.” Gek he dat je als je verliefd bent juist weer meer anderen aantrekt…
Degene op wie je verliefd bent haalt het beste in je naar boven, de verliefdheid laat je opbloeien. Je geeft elkaar toegang tot elkaar. Je ziet elkaars ‘fouten’, maar “in plaats van zich eraan te storen, zien ze de ander daarom juist graag”. Je wilt zo graag opgaan in elkaar en bij elkaar horen dat je je aanpast, of tenminste op elkaar af te stemmen. Allerlei toevalligheden worden aangegrepen als bevestigingen dat je voor elkaar bestemd bent.
Dit alles heeft z’n voor- en nadelen. “Geleidelijk aan komen er meer realistische overwegingen op de voorgrond, men begint zich de zin van de relatie af te vragen.”
Deze Willi ziet verliefdheid als een groot goed, dat voor een stevig fundament voor een langdurige relatie kan zorgen. Hoe langer je naar liefde hebt ‘gehunkerd’, hoe heviger de verliefdheid en des te steviger het fundament.
Als het goed is volgt hier dan een soort overgang van verliefdheid naar liefde, waar je je volgens mij gelukkig vaak wat rustiger ik kan voelen.
En dan komen er helaas vaak grotere en kleinere ontgoochelingen en teleurstellingen die je ofwel accepteert, verwerkt en overwint of die je doen besluiten er een punt achter te zetten.
En dan weer het zelfde liedje. Want we zijn allemaal op zoek… maar we weten niet waarnaar… soms denk je dit is het…


groet, An –die niemand nodig heeft, genoeg heeft aan zichzelf

[An]

Oeps... sorry, ik dus -gaaap

[droomvlinder.]

Wel Moose, je hebt er eten en drinken aan zou ik zeggen ...

@Annne wat jij beschrijft doet me veel aan een vernietigende passie denken .En ergens raakt het ook wat Alberoni zegt over een soort revolutionnaire beweging met twee .

@An je ligt dicht bij wat ik zelf aanvoel , maar ik denk dat je met ouder worden enerzijds genoeg zelfbehoud hebt geleerd om de verliefdheid niet allesoverheersend te laten zijn en anderzijds weet je bij ervaring dat het een begin is van iets , een gevoel dat energie geeft om naar de ander toe te gaan , een gevoel dat erg pijn kan doen maar ook een gevoel dat zeldzaam is en waar je als je er voor open kan staan toch graag intens van zou genieten .


@An inderdaad ik denk ook dat je van iemand kan houden en tegelijkertijd op een ander verliefd worden ,maar het beheren daarvan is inderdaad niet makkelijk en soms kan je het zelf wel beheren maar niet de ander , soms maakt jaloezie en passie en bemoeizucht veel of alles kapot .


Droomvlinder , graag alleen maar zeker ook graag samen .
Ik zou niet durven zeggen dat ik aan mezelf genoeg heb , maar ik denk wel dat houden van niet wil zeggen nodig hebben .

[droomvlinder]

Verliefdheid is in die zin dus iets wat je over jezelf afroept omdat het je een kans geeft om boven jezelf uit te stijgen en dus een doel te hebben om naar toe te streven.

Prachtig gezegd Selene .