Ik hou ook niet zo van dramatische adieus en overige larmoyante aandachttrekkerij, maar ik denk dat This Waltz' afscheid niet in deze categorie valt. Of eigenlijk ook weer wel, fuck it
Waarbij ik moet aangeven een zwak voor hem te hebben. Zijns ondanks, want ik ben het zelden met hem eens; verzucht me over de moeizame discussies die vaak overlopen van vastgeroeste meningen, verongelijktheid en algemeen onvermogen tot toenadering.
Waarom dan toch die sympathie, ondanks alles?
Ik ken hem al lang: Ik registreerde me in juli 2001 als elfde lid van Shespot - en TW kwam er als twaalfde achteraan. Wat je noemt vanaf het prille Shespotbegin.
Nu is dat enkele toevallige gegeven niet meteen een basis voor sympathie. We hebben in het prille begin zelfs over zoiets triviaals als auto's de degens gekruist, want ik bleek in een Mercedes te rijden, en hij in een Lada.
Ik heb This Waltz echter in Antwerpen één keer gesproken, en me een avond lang bijzonder met hem vermaakt.
In real life, leerde ik, valt al het communicatieve onvermogen weg dat eigen is aan een medium als dit forum, en in dit geval bleek hij een zeer aimabele, zachtaardige en zelfs uiterst komische Belg te zijn. Eigenlijk een kant van hem die hij bepaald niet sterk etaleert in zijn postings.
Tja, als je iemand ooit in de ogen hebt gezien - dan vergeef je natuurlijk meer en zie je immer de mens achter de postings.
Ongeacht zijn - naar mijn persoonlijke mening - onhandige formuleringen, nutteloze stenen in vijvers, halsstarrigheid en kritisch onvermogen forumreacties goed in te schatten, komt bij mij ook altijd de This Waltz naar voren die zich consequent respectvol naar vrouwen uit, uitgebreid verhaalde over zijn naïeviteit en pech met Russische bruiden, verongelijkt en immer over geldzorgen klaagt, zich tergend voorspelbaar over de Belgische overheid uitspreekt, en al met al reeds zeven jaar als excentriekeling op Shespot rondwaart.
Een soort van ouwe getrouwe stamgast, zoals ik hem vaak zie: voorspelbaar, bot, knorrig, onhandig, onaangepast en altijd datzelfde vlekkerige onmodieuze pak aan - maar ook kleurrijk en karakteristiek, en daarmee bewees/bewijst hij een dienst aan de diversiteit van Shespot.
Dat is het denk ik vooral: ik zie altijd de This Waltz voor me zoals ik hem heb leren kennen; niet uit zijn postings, maar als levende verschijning.
Zo heb ik meerdere mensen op She leren kennen: eerst hier, er vormt zich een beeld - soms clichébeeld - en op een meeting de ware persoon. Dat éénmaal iemand leren kennen maakt de forumnick tot een mens van vlees en bloed. Dan vergeef je meer, is de interesse wezenlijker, en kan je ook veel beter een stootje van iemand hebben als zo iemand eens vies tegenvalt, gek doet, humeurig is, stenen door ruiten gooit of in andere zin een weeffoutje in zijn/haar systeem heeft.
Om die reden kan ik het eigenlijk slecht velen dat we elkaar soms zo grondig afserveren hier, of duidelijk laten blijken dat Shespot beter af is zonder die ene hem of haar. Alsof wij bepalen wie er tot de klantenkring mag behoren, of hoe leuk het is zonder die ene hem of haar. Het is toch ook ergens prettig dat er types in een café zijn waar je je aan kunt ergeren, buiten de orde vallen - dat niet iedereen in een bepaald pulletje valt? Dat er dan geen fijn gesprek mee te voeren is, soit - er zijn zat stamtafels met dito onderwerpen en leuke mensen. Laat onverlet dat uit zo'n hoek soms toch wat geks of onverwachts kan komen, en daarmee het café wijdlopig, leuk, verrassend en interessant blijft. Ook met - en dankzij - de excentriekelingen.
Dat er dan af en toe een schop wordt uitgedeeld, eens goed de waarheid wordt gezegd, of stevig wordt gekleund, soit - als er na afloop maar een biertje op gedronken kan worden en je eigenlijk kunt zeggen: pak aan - ik vind je een rare druif, maar jij hoort er toch bij.
Ergens heb ik altijd bewondering gehad. Waar ik mij met de gave van het makkelijke woord soepel en gladjes op She begaf, politiek correct op het vervelende af - daar blonk This Waltz uit in ondiplomatieke, onhandige, recht voor zijn onaangepaste raap verhalen.
Ik wil TW zeker niet overhalen terug te komen, en goed beschouwd is zo'n afscheidsposting ook een larmoyant en morsig potje aandachttrekken, gadverdamme TW
Maar laat ik nou net in een sentimentele bui zijn, en zin hebben in het opschrijven van wat herinneringen. Ik vind het ten aanzien van This Waltz wel waard. En ja, er zijn anderen die het voor mij zeker ook waard zijn, nog veel meer voor mij betekenen zelfs, die er ooit waren of niet meer zijn - daar wil ik niets aan afdoen, ook al schrijf ik nu niet over hen. Er zijn zóveel mooie mensen op She die het waard zijn om met sympathie te betrachten, met vriendschap te benaderen, met liefde te gedenken.
Met excuus voor deze off topic overdadige smartlap tekst, sentimenteel doch welgemeend
Zou barvrouw Liesbeth ook hier in Mannenzaken bedienen? Lies, rondje van mij, een toast op TW! Cheers.
Zee
it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry
Alweer?
