Vrouwen komen van venus en mannen komen van mars.
Of was het andersom??
Maar goed...
Ik vraag me ook wel eens af,zullen mannen en vrouwen,in een relatie of er buiten,elkaar ooit gaan begrijpen.
Inleven is mogelijk,maar echt begrijpen waarom de ene sexe dit doet en de andere sexe dat?
Ik denk het niet.
Maar uiteraard,vrouw zijn eigen,blijf ik ook proberen te praten.
Wel op een andere manier dan ik vroeger deed.
Als hij dan sávonds thuis kwam van zijn werk,sprong ik hem op zijn nek met vragen,waarom dit en dat,wat bedoelde je daar nou mee,etc.
De laatste paar maanden doe ik het een beetje ''rustiger''.
Als hij nu sávonds thuis komt,en ik wil ergens over praten dan zeg ik tegen hem,schat luister na het avondeten en na de afwas zou ik even willen praten met je daar en daar over.
Heeft hij even de tijd om ermee bezig te zijn,en ik hoef niet te pushen om een gesprek los te krijgen.
Want hij weet dus bij voorbaat dat er gepraat gaat worden,in ieder geval van mijn kant.
En ik moet zeggen,het werkt,hij ''vlucht'' niet naar de schuur.
Hiermee zeg ik niet dat alles dus simpelweg met een avondje praten klaar is.
Absoluut niet,maar menig crisis is er mee afgewendt,gelukkig.
En terug komen op het 'begrijpen van elkaar''.
Hoeft niet eens altijd,als hij maar naar mn verhaal luistert,dat ik het gewoon kwijt kan.
Me daarna een dikke knuffel geeft en tegen me zegt,meisje ben blij dat je het gezegd hebt.
En dat was een paar jaar terug heus anders.
Als er dan iets scheef zat kwamen de verwijten over en weer,heftige ruzies tot gevolg,wel bij elkaar blijven of niet.
Maar ik ben blij dat we erdoor zijn gekomen,en dat het meest door luisteren naar elkaar,en niet onderbreken en vooral niet bij voorbaat denken wel te weten wat de ander denkt of juist niet denkt.
Het is ons gelukkig gelukt het ook zonder therapie of dergelijke te doorstaan.
maar ik blijf dit draadje even volgen.
ik ben benieuwd hoe anderen erover denken en of ze nog tips hebben.
Flauw(van)