hotel de botel zijn....

[Spottertje]

Hoi allemaal,

Even een vraagje van een trouwe lezer (sinds kort) van het forum.
Over verliefd zijn op iemand anders dan je partner.
Het gaat om een man, hierna noem ik hem "J", waar ik superveel gevoelens voor heb.
Ik ben in 2003 getrouwd met mijn man. We hebben een liefdevolle relatie, maar sinds een tijd heb ik het gevoel dat ik emotioneel en sexueel iets mis. Het is iets waar ik de vinger niet helemaal op kan leggen d.w.z. ik weet niet wat ik mis, maar het gevoel iets te missen is er onmiskenbaar. Wat ik er wel van weet is, dat ik meer wil. Meer dan de "één-keer-per-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"-relatie die ik nu heb. Na veel gesprekken met mijn man, ben ik te weten gekomen dat hij het niet anders wil. Ik ben dus degene die zich zou moeten aanpassen, tevreden zijn met wat ik heb en niet zo zeuren. Dit is nooit met zoveel woorden gezegd, maar het is het gevoel dat de gesprekken me gaven. Ik spreek er de laatste maanden dan ook niet meer over. Toch sluimert het gevoel onverminderd door. Ik zit in een sleur gevangen. Of dat zat ik, tot ik J tegenkwam. Ik had hem al eerder ontmoet, maar nooit meer gevoeld dan een wederzijdse vriendschap. Maar nu ben ik tot over mijn oren verliefd (goh, dat klinkt kinderachtig zeg...). Ik leef op door de aandacht die ik krijg. Briefjes, smsjes e.d. en urenlange telefoongesprekken op mijn mobiel. Bloemen heb ik hem afgeraden te sturen, want uiteraard weet mijn man van niks. Ik ben te bang het hem te vertellen. Bang voor de gevolgen.
De vraag is als volgt: kan een vrouw van 2 mannen tegelijk houden en hoe leg je de heren in kwestie dit uit? Heeft IEMAND advies? Of zoiets meegemaakt? Help a.u.b.!

[Suzanne-74]

Ik denk dat de eerste vraag moet zijn of je dit zelf echt wil. Zie je het zelf zitten om getrouwd te zijn met de een en een sexleven met de ander te hebben? En probeer dan door de roze wolk te kijken en ook de nadelen van een dergelijke situatie in te zien.

Daarnaast denk ik dat het goed is om verliefdheid te scheiden van iemand aardig vinden omdat hij je zo geeft wat je graag wil: aandacht.

Als je voor jezelf zeker weet dat je 100% verliefd bent, en dat je die twee relaties naast elkaar wilt hebben, dan zou ik in eerste instantie een gesprek met je man aangaan. Met hem heb je een bepaalde verbintenis. Als jullie al meerdere malen besproken hebben dat er wat jou betreft iets mist in jullie relatie, en hij aangeeft dat hij het prima vindt zo, dan kun jij aangeven dat je meer nodig hebt. Als hij je dat niet kan/wil geven dan is dit wellicht een oplossing.

[Kronkel]

De aandacht die je nu krijgt maakt dat je sleur voorbij is ... zeg je, denk je...
Totdat die aandacht ook weer gewoon wordt of die persoon op je uitgekeken raakt.
Wat dan rest is deceptie en een nieuw gekweekte behoefte/c.q. gedachte dat de oplossing buiten de huidige relatie ligt. Ook liefdevolle relaties vergen intern onderhoud. Als de partner niet genegen is te veranderen dan zij dat zo, maar is de keus aan jou of je dat kunt accepteren of dat het je ongelukkig gaat maken. Vergeet niet dat het gras elders altijd groener is en een partner nooit zal kunnen opboksen tegen de veel sensuelere en spannender aandacht die een minnaar je geeft. Het is gewoon niet fair die twee naast elkaar te zetten met alleen maar het aspect aandacht. Want zelfs als je man je dezelfde aandacht zou geven, zou het als minder vervullend voelen op seksueel gebied omdat het nou eenmaal je dagelijkse maatje is en niet de verleider van weleer uit de beginperiode van een relatie. Op seksueel terrein wint een minnaar het altijd en dat is dan ook de kracht en aantrekkingskracht die het denk ik zo verleidelijk kan maken. Een oplossing is het niet, hoogstens een tijdelijk substituut voor een klein aspect van een kennelijk niet bevredigende relatie.

Een relatie is meer dan aandacht op seksueel vlak en aan jou om af te wegen of het snelle en adrenaline verhogende genot met vlinders in je buik opweegt tegen een volwaardige relatie met je huidige man.

[Spottertje]

Bedankt voor jullie snelle reacties. Hopelijk volgen er nog meer!

Ik wil alleen wel even kwijt dat het mij niet (alleen) om de aandacht gaat.
Het gaat er mij om dat mijn man mij niet kan/wil geven wat "J" mij wel kan geven. Hij heeft het idee dat, als hij tevreden is, ik dat ook zou moeten zijn. Zijn geluk moet, volgens hem, als ik van hem hou, voor mij ook voldoende zijn om me gelukkig te voelen. "J" stelt mijn geluk niet boven, maar ook zeker niet onder, zijn eigen geluk. Hij laat me vrij in wat ik voel en denk. En stelt dat als ik niet volledig gelukkig ben, de ander in mijn relatie (of het mijn man die ander is of niet) ook niet volledig gelukkig kan zijn.
Mijn gevoelens voor "J" duren te lang om zomaar een crush te zijn. En ze zijn er te hevig voor.
Nog altijd twijfel ik wat nu het beste zou zijn. Vooral omdat er barstjes in de relatie met mijn man beginnen te komen. We hebben 3 kinderen samen en ik begrijp heus wel dat het alleen daarom al niet meer hetzelfde kan zijn als toen we pas verkering hadden, maar hij doet werkelijk niks meer aan onze relatie. Hij vergeet afspraken die hij met mij gemaakt heeft, of dingen die we met de kinderen gepland hebben. Als ik hem erop wijs, zegt hij dat de kinderen dat waarschijnlijk volgende dag weer vergeten zijn. Ze zijn pas 4 en bijna 3 (de jongste is 1, die snapt het nog niet als er iets beloofd word zegt hij)en herinneren zich met pijnlijke nauwkeurigheid de dingen die we zouden gaan doen...
Nogmaals, ik weet echt niet hoe hiermee om te gaan en of het mogelijk is om van 2 mannen te houden.
Dat probeer ik wel zo snel mogelijk uit te zoeken, want deze situatie is natuurlijk ook schadelijk voor de kinderen....

[Thomas_K]

Wat ik er wel van weet is, dat ik meer wil. Meer dan de "één-keer-per-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"-relatie die ik nu heb. Na veel gesprekken met mijn man, ben ik te weten gekomen dat hij het niet anders wil. Ik ben dus degene die zich zou moeten aanpassen, tevreden zijn met wat ik heb en niet zo zeuren.

Welkom op Shespot, Spottertje,

Wat een verfrissend onderwerp toch weer. Het is altijd goed om dit soort dingen eens van je af te schrijven, want anders blijf je er maar mee zitten. En wie weet komt er iemand met suggesties. Zo niet, dan nog kan de discussie wat losmaken.... En dan nu mijn kleine bijdrage.

Die "één-keer-per-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"-relatie klinkt als een relatie waarin de man steeds aandringt op seks en waarin de vrouw de excuses zoekt. Als ik dan het vervolg lees, dan is het weer helemaal andersom.

Maar niets is wat het lijkt. Het kwartje viel. De "één-keer-per-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"-vrouw hoeft helemaal geen vrouw te zijn die eigenlijk geen zin in seks heeft. Ze geeft uitsluitend aan dat datgene wat ze krijgt niet helemaal het juiste is. Misschien wil ze minder seks. Maar net zo goed wil ze meer, of passievoller of anders. Gek eigenlijk. De man weet niet dat naast hem de vrouw van zijn dromen ligt, die ernaar hunkert om haar en zijn wildse fantasieen werkelijk te maken..... Of heeft hij geen fantasieen?

Dan kom ik op het slot van het citaat. Daar kan ik mij dan weer weinig bij voorstellen. Waarom is hij volgens zijn zeggen tevreden met de "één-keer-per-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"-vrouw? Ik begrijp dat niet. Ik heb nog nooit een man horen zeggen dat dit zijn ideale vrouw zou zijn.

Dit stuk van het verhaal klopt volgens mij niet helemaal. Misschien moet je de gesprekken eens over doen. Ik zou denken dat jij wel eens wat meer passie en spanning zou willen, en dat hij daar nog (helemaal) niet aan toe is. Ik kan er helemaal naast zitten, maar vertel eens wat er werkelijk speelt.

Op Shespot is zoveel ervaring aanwezig, dat de oplossing nabij is!

[Kronkel]

Het is al wat duidelijker nu waar de schoen nog meer wringt..
En ja van twee mannen houden kan heel goed denk ik zelf. De vraag is alleen hoe ontregelend dat zal zijn indien het niet door je eigen partner zal worden geaccepteerd en wat je dan gaat doen...

Neem in elk geval geen besluit zonder daar je eigen man in betrokken te hebben en mogelijke opties ter verandering de revue zijn gepasseerd zou ik nog willen toevoegen. Een time-out nemen is ook een manier om even afstand te nemen van J en dan eens kijken wat het voor negatiefs dan wel positiefs oplevert aan gevoelens.

Lastig is het zeker. Ik sta niet graag in je schoenen nu.

[raoul]

Die Thomas kan het weer goed formuleren..........

Ik ben eigenlijk erg nieuwsgierig wat er nu in 2 maanden zo snel veranderd is; in maart schreef je nog dat je gelukkig getrouwd bent en nu.........vraag je je af of je van 2 mannen kunt houden.
Je bent 27 jr en je hebt 3 kinderen, waarvan de jongste net een jaar. Dan heb je samen met je man ws de handen vol aan de zorg voor de kinderen en loop je veel kans dat dat ten koste gaat van de passie en romantiek.
Hoe kan je nu eens creatief worden en je eigen bed gaan opschudden ipv in de armen te vallen van die ongebonden J die van alles kan vertellen; hij hoeft ws de luiers niet te verschonen en een huilend kind uit bed te halen.
Wat een bofkont.
Natuurlijk kan de sleur er in komen of kan je denken: is dit het nu?? waar is de verliefdheid, de romantiek, de passie gebleven?
Om je er nu al bij neer te leggen dat je man niets meer wil dan dit, lijkt me nogal erg vroeg.
Ik vraag me ook af wat je nu opgestoken hebt van suggesties gedaan in soorgelijke topics als deze. Ik lees ook wel eens verhalen van de Shespotdames hoe die creatief,ludiek, subtiel de heren alle kanten in weten te verleiden, misschien heb je nog wat aan hun tips.
Hoe lukte het je vroeger om je man te verleiden, te teasen??? Welke wapens zet je in in de relatie met J; kortom........

en je vraag of je van 2 mannen kunt houden: ach ik kan van zoveel vrouwen houden........dus waarom zou een vrouw niet van 2 mannen kunnen houden...........
en hoe vertel je dit aan hen?? ik zou er eerst zelf eens goed over nadenken wat je nu eigenlijkt wilt ..........passie bij je man, een crisis in je huwelijk, relatie met 2 mannen??? Kies maar uit.

[deco]

[quote

en je vraag of je van 2 mannen kunt houden: ach ik kan van zoveel vrouwen houden........dus waarom zou een vrouw niet van 2 mannen kunnen houden...........
en hoe vertel je dit aan hen?? ik zou er eerst zelf eens goed over nadenken wat je nu eigenlijkt wilt ..........passie bij je man, een crisis in je huwelijk, relatie met 2 mannen??? Kies maar uit.[/quote]


Passie kan je terugvinden...en ik spreek uit ervaring.
Crisis in je huwelijk...wil je echt niet meemaken...spreek..desnoods pijnlijk...maar spreek het uit en liefst voor hij/zij iets vermoed of zelf gaat invullen.
Relatie met 2 mannen?......Ken er werkelijk weining die het jarenlang hebben volgehouden (en met nadruk op : die IK ken)


Wat J betreft...ja hij kan het zo mooi zeggen en ja hij houd van je en stelt je in het middelpunt.
Vraag hem eens wat ie ervan vindt om bij jouw ook 3 kinderen te hebben?

[Spottertje]

@ Thomas,
Wat als de "één-keer-in-de-week-sex-en-de-rest-van-de-week-heb-ik-hoofdpijn"persoon nu eens niet de vrouw is, maar de man? verandert dat de zaak en word het dan duidelijker? Ik ben van mijn man en mij degene met de meeste drive. Alhoewel ik met "J" nog alleen gezoend heb en verder de boot zelf heb afgehouden (ik wil idd geen crisis in mijn huwelijk), heb ik het idee dat hij wel meer "drive" heeft. Het gevoel van geborgenheid bij mijn man is enigzins weg. Mede omdat hij zijn eigen dingen doet en daarbij geen rekening houdt met mij of de kinderen. Dingen voor jezelf hebben is goed, hij hoeft ook weer niet elke avond op de bank tv te zitten kijken, omdat ik hem zo nodig bij me wil hebben. Hij krijgt dus gewoon zijn vrijheid van mij, maar hij neemt telkens, bijna ongemerkt, een stukje meer. En heeft hij de kids ook niet gewild? Hij is er toch bij geweest toen ze, overigens met liefde en plezier, "gemaakt" werden?
"J" verschoont overigens wel vaker de luiers van mijn kids. Hij komt veel over de vloer. Hij is een wederzijdse vriend en dat is nu net wat het nog moeilijker maakt vind ik.
En dan over de sex, ja, ik wil meer. Meer passie, meer aandacht, meer sex, meer van alles. Al is het alleen maar de intimiteit van elkaar aan te raken, te knuffelen. Onder de noemer sex vallen zoveel dingen, is mijn mening. Het hoeft niet per se uit te draaien op penetratie, er kunnen zoveel meer dingen fijn zijn.
En geprobeerd heb ik veel. Niet alleen het afgelopen jaar, maar ook al vanaf mijn zwangerschap van de eerste. Mijn man geeft me echter nooit meer het gevoel dat ik mooi ben en op en top vrouw ben. En de badjas met het spannende outfitje helpt ook niet meer. Het enige dat af en toe nog helpt is zeuren om aandacht, maar zo wil ik niet nog 20 of 30 jaar door moeten gaan.....

@ raoul:
in maart heb ik idd geschreven gelukkig getrouwd te zijn, maar als ik eerlijk ben, was dit vooral om mezelf te overtuigen dat dat idd zo is. getrouwd zijn we 5 jaar, en ik ben gelukkig met mijn kinderen. Maar of ik nog wel gelukkig ben met mijn man? Lijkt me niet echt meer als ik alles zo teruglees.

[Suzanne-74]

Je verhaal klinkt herkenbaar.Ook wij hebben 3 jonge kinderen, een sexleven waar ik erg ontevreden over ben en wat hij prima vindt, van mijn kant een gemis aan intimiteit, etc etc. Ik houd mezelf hierbij een aantal dingen in gedachten:
- het is logisch dat het allemaal niet meer zo spannend is als vroeger: je kent elkaar al lang, je hebt ook andere prioriteiten (je kids): kortom: je moet veel meer moeite doen om elkaar nog leuk te vinden
- elk huisje heeft zijn kruisje: stel je voor dat je nu met J verder zou gaan: dan weet ik zeker dat je binnen een aantal jaar ook een aantal zaken tegen zou komen die je niet zouden zinnen. Geen enkel mens is perfect.

Wat voor ideeën heb je hier zelf over? Eerst leek het nog alsof je wilde kijken of 2 relaties naast elkaar zouden kunnen bestaan, nu lijkt het alsof je neigt naar verder gaan met J.

[Dragonlady]

Nog altijd twijfel ik wat nu het beste zou zijn. Vooral omdat er barstjes in de relatie met mijn man beginnen te komen. We hebben 3 kinderen samen en ik begrijp heus wel dat het alleen daarom al niet meer hetzelfde kan zijn als toen we pas verkering hadden, maar hij doet werkelijk niks meer aan onze relatie. Hij vergeet afspraken die hij met mij gemaakt heeft, of dingen die we met de kinderen gepland hebben. Als ik hem erop wijs, zegt hij dat de kinderen dat waarschijnlijk volgende dag weer vergeten zijn. Ze zijn pas 4 en bijna 3 (de jongste is 1, die snapt het nog niet als er iets beloofd word zegt hij)en herinneren zich met pijnlijke nauwkeurigheid de dingen die we zouden gaan doen...
Nogmaals, ik weet echt niet hoe hiermee om te gaan en of het mogelijk is om van 2 mannen te houden.
Dat probeer ik wel zo snel mogelijk uit te zoeken, want deze situatie is natuurlijk ook schadelijk voor de kinderen....

Dat je man zegt dat kinderen "het wel vergeten" is in mijn ogen zooooo verkeerd. Juist op deze leeftijd leren ze zo veel. Waaronder vertrouwen. Beloftes maken en daarna verbreken schaadt het vertrouwen ontzettend. Mijn zoon was indertijd 4 jaar toen er iets gebeurde. Hij is nu 17 maar weet nog precies wat er toen gebeurd is. Dus vertel je man maar dat kinderen van 3 en 4 jaar wel degelijk onthouden!!!.

Je zegt zelf dat er barstjes in je huwelijk beginnen te komen. Ga eens goed bij jezelf na: Zouden die barstjes er ook zijn als "J"" NIET in beeld zou zijn??
Helpt praten met je man in dit geval nog wel?? Of heb je eigenlijk al stiekum besloten dat het leven met "J" beter zou zijn?

Zoek je hier raad om je huwelijk te "redden" of wil je van ons horen dat het niet meer te redden is en dat je met "J" verder zou kunnen gaan??

Zomaar wat vraagjes die bij mij opkomen.

[Spottertje]

Ik heb het niet hierneer gezet alleen om tehoren wat ik wil horen, want dan kan ik net zo goed uitsluitend naar mezelf luisteren denk ik. Ik waardeer de meningen en misschien heb ik daar iets aan.
Gisteren heb ik nog tegen "J" gezegd wat afstand te willen nemen. Omdat ik helemaal niet meer weet wat ik moet doen/wil doen. Op één ding na: ik wil mijn man niet verliezen, daar gaat het mij niet om. Dat heb ik "J" ook heel erg duidelijk laten blijken, vanaf het begin dat hij mij en ik hem met andere ogen begon te bekijken.
"J" weet dus wel waar hij aan toe is met mij en ik met hem, terwijl ik bij mijn man niet meer weet waar ik aan toe ben. Is de liefde verdwenen (de zin "ik hou van jou" wordt enkel nog na een hoogtepunt de lucht in gegooid, half slapend) of is hij zodanig teleurgesteld dat hij het niet meer probeert? Ik weet het niet.
Hij weet het van "J", al voordat ik het verhaal hier neerschreef.
En bij ieder antwoord bedenk ik me, dat er nog iets uitgelegd moet worden, dat anders het verhaal niet duidelijk genoeg is. Het is heel gecompliceerd, naar mijn mening, maar misschien is dat ook wel omdat ik er middenin zit en er niet in slaag om er met een open blik naar te kijken.

[patrick]

In elke relatie zal je erg duidelijk moeten maken waar je grenzen liggen, wat breekpunten zijn, wat belangrijk voor je is etc.
Soms zijn daarvoor conflicten nodig en soms is er een crisis nodig.
Voor jou is het duidelijk onbevredigend; zeuren helpt niets, want dat hoort de ander niet meer.
Hoe kom jij zodanig voor jezelf op, dat het voor je man duidelijk is, dat er iets moet veranderen en dat hij met je mee kan denken wat voor jullie beiden bevredigend kan zijn.
Een vaak terugkerend thema in deze zaken is: hoe ga je om met verschillen die er zijn.........
En net als veel vrouwen kan je hierbij stuiten op het fenomeen dat mannen niet de beste praters zijn als het over deze dingen gaat, dus houdt hem bij de les...
sterkte

[Savanne]

@ Spottertje


Ik wil er momenteel echt niet verder op ingaan. Wel wil ik nog kwijt dat het heeeeeel goed mogelijk is van meer mannen te houden. Maar probeer alles zuiver te houden ( ik weet hoe moeilijk dat is en dat daar ook grenzen aan zijn) door je gevoelens wordt alles waziger en de gevoelens die je nu hebt voor "J" worden uitvergroot doordat het een compensatie is.


Edit wegens persoonlijke omstandigheden......

[Sol]

Spottertje,

Ik heb net beetje meer over jouw situatie gelezen in het topic over kinderen. Het plaatje wordt duidelijker en duidelijker. In mijn ogen is de kern heel simpel: jullie hebben geen gesprekken meer nodig, maar een bom!

Daarmee bedoel ik het volgende. De ernst van de situatie (over jouw verlangens, slecht gevoel in de relatie, te weinig aandacht van zijn kant voor de kinderen, enz.) is hem to-taal niet duidelijk. OK, je hebt het er al dikwijls, veel meer dan je lief is gok ik, over gehad. Wordt erover gepraat, wat gezeurd, wat geruzied en dan gaat het allemaal gewoon verder. Totdat het zo ver is gekomen dat je op J verliefd bent geworden (wat ik volledig kan begrijpen) en je twijfelt aan alles en bijna op het punt staat om alles op te blazen...

Als je jouw relatie echt wil redden, moet je jouw man eens glashelder de situatie schetsen. En dat als hij zo nog langer doorgaat, er bijna automatisch een scheiding uit zal vloeien. Ofwel schrikt hij zich kapot en ziet hij de ernst van de situatie in en hebben jullie nog héél veel t ebespreken. Of als hij dna nog gelaten/passief reageert, dan zit je inderdaad met een huizenhoog probleem. Op voorwaarde natuurlijk dat jij ook méént wat je zegt en het niet blijft bij veel geblaat en weinig wol. Aartsmoeilijk allemaal, deze situatie.

Sol