Oké, dan had ik je even anders begrepen.Vanzelfsprekend is er helemaal niets mis met een huwelijk waarbij je genoeg hebt aan elkaar - heb ik dan het omgekeerde beweerd, ik dacht het niet. Het ideaal is trouwens net zoals je zegt, dat mensen samen evolueren en - bijvoorbeeld (!!) - samen tot het besef komen dat hun relatie van occasionele seks buiten de deur geen nadeel hoeft te ondervinden. Maar dat is helaas niet altijd zo, mensen kunnen ook in tegengestelde richtingen evolueren en dan krijg je wel eens te maken met het soort problemen waar Kalinda over vertelt.Wat is er mis met een huwelijk waarbij je genoeg hebt aan elkaar? Niets lijkt mij. Hele volksstammen zijn er wel gelukkig mee. En wil je iets anders, meer of weet ik veel wat, praat er dan samen over. Maak samen afspraken...
Precies daarom vroeg ik mij af of het wel goed is dat één van beide partners op een argeloze, op jeugdige leeftijd gedane belofte kan terugvallen om de andere te beletten om buiten de deur te gaan halen wat zij van hem niet krijgt (lees het verhaal van Kalinda).
Waarmee ik (voor alle duidelijkheid dus) niet heb gezegd dat zolang beide partners daar maar achter blijven staan, er met rigoureus nageleefde seksuele exclusiviteit iets aan de hand zou zijn...
Maar wat ik dan wél belangrijk blijf vinden is openheid, eerlijkheid.
Al kan ik het me ook goed voorstellen dat een mens wel eens noodsprongen maakt hoor, ik ben ook niet heilig.
En kom je samen tot een oplossing dan is dat prima.
Al zal dat in dit geval erg moeilijk worden geloof ik.
En wat dan ja.....