... zelf niet zo gek worden van een sex-mailende man?

Hier kun je al je praktische vragen stellen die beginnen met ..." Hoe doe ik...?"

Moderators: Neena, JanWbr

Madeliefje
Berichten: 1984
Lid geworden op: vr 23 februari 2007, 12:05
Locatie: Somewhere only we know

Berichtdoor Madeliefje » wo 20 februari 2008, 7:54

Een schorpioen staat aan de kant van de rivier. Hij wil naar de overkant, maar kan niet zwemmen. Toevallig zwemt er op dat moment een kikker voorbij.
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen."
"Ben je gek", antwoordt de kikker. "Je zal me onderweg steken en dan ga ik dood."

"Lieve kikker", lacht de schorpioen. "Dat zou toch niet logisch zijn. Als ik zou steken, dan ga jij dood en verdrinken we allebei." "Okee dan", zegt de kikker. "Spring er maar op."

De schorpioen klimt op de rug van de kikker. De kikker is halverwege de overtocht als hij opeens een scherpe steek in zijn nek voelt. Terwijl de wereld om hem heen wazig wordt zegt de kikker: "Wat doe je nu? Je zei zelf dat het niet logisch is wanneer je me zou steken!"

"Logica staat hierbuiten", zegt de spartelende schorpioen. "Het zit in mijn karakter."
The music is all around us...you only have to listen..

Suzanne-74
Berichten: 141
Lid geworden op: ma 28 mei 2007, 14:33

Berichtdoor Suzanne-74 » wo 20 februari 2008, 10:06

Fijn dat jullie allemaal reageren, ik kan er zeker wat mee. Ook de metaforen (eend + schorpioen) vind ik prettig, ben visueel ingesteld!

Ik weet dat ik de neiging kan hebben om dingen zwaarder op te pakken dan dat ze zijn. Daarom probeer ik zaken ook steeds te relativeren voor mezelf. Maar ik merk ook dat je het uiteindelijk dat rationeel goed gaat praten voor jezelf ("zo zijn mannen nu eenmaal", "zolang hij maar thuis eet....", etc) terwijl je er emotioneel heel anders in zit ("ik wil dat wij bepaalde dingen alleen maar met elkaar delen"). En dat houd je niet lang vol, als je ratio zo botst met je emotie.
Ik sta nu op het punt dat ik zeg: idd zie ik het zwaar, misschien maak ik het zelf allemaal erger dan dat een ander zou doen, maar goed, dat is hoe ik het voel, dat is mijn werkelijkheid.

En ja,openheid en eerlijkheid is voor mij een groot goed. Ik snap best dat het ook niet koste wat koste moet gaan, maar aan de andere kant wil ik wel het gevoel hebben een integer leven te kunnen leiden.

We hebben het er gisteravond maar weer eens over gehad. Hij baalt er zelf van, schaamt zich er voor, vind dat het niet nodig zou moeten zijn in een goede relatie. Wil er dus mee stoppen. Ik heb hier weinig vertrouwen in omdat de motivatie er voor meer van extern komt dan dat er echt een instrinsieke motivator is, en omdat het ondertussen niet de eerste keer is dat hij dit belooft (en niet nakomt).
Hij baalt dan weer dat ik hem daar niet in vertrouw.
Gisteravond heb ik aangegeven dat ik die mailtjes wel wil zien: onder het motto van "als je echt niets te verbergen hebt dan kun je het me ook el laten lezen", "als dit iets is wt zo belangrijk voor je is deel het dan met me" . Dat wilde hij dus absoluut niet. Omdat hij zich er voor schaamt. Ik heb aangegeven wat voor teksten ik verwacht, die klopte zei hij, nou ja, dan snap ik het probleem helemaal niet.
Ga ik nu te ver om van hem te verwachten dat hij me die emailtjes laat zien?

Verder gaf hij aan dat hij me meer als moeder van mijn kinderen ziet dan als minnares, dat hij het daarom "vreemd" vind om geile mailtjes met me uit te wisselen omdat hij een ander beeld van me heeft.
Daar baal ik ook van: dan ben je dus 17 jaar bij elkaar, volgens mij doe ik vaak genoeg dingen die eerder bij een minnares horen dan bij een moeder, en dan heeft het dus 0,0 effect. Wat moet ik daar nou weer mee?

kalinda
Berichten: 177
Lid geworden op: wo 13 februari 2008, 12:16

Berichtdoor kalinda » wo 20 februari 2008, 10:28

Ja dat zijn geen leuke opmerkingen natuurlijk.Ik kan je hier geen raad in geven vrees ik. Mijn mening is namelijk dat je niet alles met elkaar hoeft te delen,dat er zaken zijn die je buiten je relatie houdt en puur voor jezelf doet.Mits de relatie er geen schade van ondervind natuurlijk. In jullie geval komt er kennelijk wel schade van omdat jij er moeite mee hebt en omdat hij daar geen eerlijk antwoord op weet.Ik maak mezelf ook "schuldig"aan geile praat met anderen.Mijn man weet daar ook de finesse niet van,maar wij vinden dat we allebei recht hebben op een stukje eigen gebied waar de ander niks te zoeken heeft. En onze relatie vaart daar wel bij.
I found the greatest love of all inside of me

Nymph
Berichten: 1103
Lid geworden op: wo 29 december 2004, 22:30

Berichtdoor Nymph » wo 20 februari 2008, 12:14

.
Laatst gewijzigd door Nymph op za 09 maart 2013, 21:03, 1 keer totaal gewijzigd.
- inactief -

Suzanne-74
Berichten: 141
Lid geworden op: ma 28 mei 2007, 14:33

@Roger

Berichtdoor Suzanne-74 » wo 20 februari 2008, 12:26

Ik heb hem meerdere maln aangeboden hem die ruimte en vrijheid te bieden, maar hij is nu diegene die steeds zegt dat hij er mee wil stoppen. Terwijl ik aangeef dat ik het geen probleem vind: als hij maar eerlijk zegt dat hij het nodig heeft en het doet.

FrankPolder
Berichten: 1747
Lid geworden op: zo 03 maart 2002, 2:01
Locatie: op de matras

Berichtdoor FrankPolder » wo 20 februari 2008, 13:15

Tegen de heersende stroom in blijf ik bij mijn eerder geventileerde opvatting. Suzanne, het zou natuurlijk de situatie onmiddellijk tot een oplossing brengen als je het zo kan zien als de overige posters voorstellen. Zelf zou ik dat niet kunnen. Ik zie werkelijk niet in waarom je een heel geheim leven erop na zou moeten houden in een relatie. Het zou in mijn relatie ernstig afbreuk doen aan het vertrouwen.

Hetzelfde geldt voor beloftes die telkens verbroken worden. Dat ken ik goed van jaren terug. Toen dronk ik - uit gewoonte - nogal veel, en Marian vond dat niet prettig. Zelf zag ik het probleem niet zo, maar om de verhoudingen goed te houden beloofde ik het rustiger aan te doen. Vervolgens zoop ik lekker door. Je kunt je voorstellen dat die cyclus het vertrouwen in de weg gaat staan.

Nee, ik blijf het gedrag van meneer 74 verwerpelijk vinden, en ik zou er absoluut niet zo nonchalant mee kunnen omgaan als de meeste posters hier. 'Zo ben ik nu eenmaal' is in enkele gevallen een geldig excuus, maar in dit geval is er meer aan de hand.
Amor vincit omnia

Nymph
Berichten: 1103
Lid geworden op: wo 29 december 2004, 22:30

Berichtdoor Nymph » wo 20 februari 2008, 13:27

.
Laatst gewijzigd door Nymph op za 09 maart 2013, 21:03, 1 keer totaal gewijzigd.
- inactief -

Suzanne-74
Berichten: 141
Lid geworden op: ma 28 mei 2007, 14:33

@Frank

Berichtdoor Suzanne-74 » wo 20 februari 2008, 13:28

Heb je nog tips hoe ik hier mee om kan gaan dan? Ik krijg namelijk ontzettend de neiging om hem onder druk te zetten ("laat me nou gewoon die emailtjes zien dan weet ik dat allemaal niets uitmaakt") en ik heb er onwijs veel moeite mee om hem nog te vertrouwen (wat voor mij een eesentieel deel uitmaakt van een goede relatie). Los daarvan heb ik niet meteen de behoefte om de hele boel hierom op de klippen te laten lopen, maar het beinvloedt onze relatie wel op een hele slechte manier.

FrankPolder
Berichten: 1747
Lid geworden op: zo 03 maart 2002, 2:01
Locatie: op de matras

Berichtdoor FrankPolder » wo 20 februari 2008, 15:22

Ach Suzanne, had iemand van ons nou maar de wijsheid in pacht, dan had je tenminste een richtlijn. Maar nee, ik zou echt geen adviezen durven geven over een juiste handelwijze. Ik vind het al een probleem dat ik er zo'n afwijkende mening op na blijk te houden, misschien moet ik er eens over nadenken of ik mezelf wel gelijk geef.

Wat ik zou doen in een vergelijkbare situatie? Als ik zou durven, of het gevoel zou hebben dat de maat vol was, dan zou ik het gebrek aan vertrouwen hardhandig aan de orde stellen. Ik zou zelf niet zo bang zijn dat daarmee de hele relatie op de klippen zou lopen; die kan wel tegen een stootje. En het kan immers een enorme verbetering opleveren.

Mijn vrouw lijkt in veel opzichten op een terriër, zij het met een aanzienlijk minder harige vacht. Zij heeft mij door aanhoudende druk ervan weten te overtuigen dat beloftes niet nakomen de basis van een relatie ondermijnt. Het lijkt mij nog steeds goed dat je de zaken waar je echt veel last van hebt onomwonden aan de orde stelt. Dat doet Marian doorlopend, en ik ben al meer dan vijftien jaar bij haar.
Amor vincit omnia

eva
Berichten: 916
Lid geworden op: di 22 augustus 2006, 12:14
Locatie: juf twente

Berichtdoor eva » wo 20 februari 2008, 17:31

Suzanne, er is helaas niemand die het "goede" antwoord voor je heeft, omdat we allemaal reageren vanuit ons eigen referentiekader en vanuit onze eigen ervaringen en gevoelens.
We kunnen hooguit ventileren wat wij ervan denken, wat wij zouden doen.
Misschien kun je van daaruit verder, helpt het je om te lezen wat anderen zouden doen.
Zelf denk ik dat vertrouwen een onmisbaar gegeven is, binnen een relatie.
Daar zal eerst aan gewerkt moeten worden.
Praten en nog eens praten.
Probeer om de situatie eens objectief te beschouwen, vertel hem wat het met je doet en waarom.
Daarna ligt het bij hem.
Kijk of je beide nog dezelfde richting uit gaat en bespreek concreet hoe je evt. wel weer hetzelfde pad kan bewandelen.
Je zou ook kunnen denken aan een goede relatietherapeut die jullie hierbij helpt.
Maar... zoals gezegd.. iedere situatie is anders.
Heel veel sterkte.

eef

fuutje
Berichten: 2782
Lid geworden op: ma 06 november 2006, 19:05
Locatie: vlak bij Duitsland in het Oosten.

Berichtdoor fuutje » wo 20 februari 2008, 18:00

Openheid en eerlijkheid is belangrijk in elke relatie, vind ik, niet alleen in de relatie met je partner.

En openheid en eerlijkheid betekent voor mij zo dicht mogelijk bij mijzelf blijven, zonder een ander onnodig te kwetsen.
Het klinkt zo makkelijk, maar soms is het zo moeilijk om hiernaar te leven.
En ik ben het met Nymph eens dat iedereen zijn of haar eigen referentiekader heeft (ook wel rugzakje genaamd). Juist daarom is het zo belangrijk om dicht bij jezelf te blijven, maar vooral ook om daarover te communiceren. Wat binnen mijn referentiekader eerlijkheid is, hoeft dat niet te zijn in dat van een ander, namelijk. Ik ken mezelf (denk ik), maar ken ik die ander?

Oneerlijkheid kwetst mij, maar ik kan mij ook voorstellen dat mensen oneerlijk tegen mij zijn omdat ze dat weten en mij niet willen kwetsen. En zo is het (destructieve) cirkeltje weer rond.
(dit uiteraard buiten de pathologische leugenaars, maar dat is weer een ander verhaal).

Fuut
Laatst gewijzigd door fuutje op wo 20 februari 2008, 19:20, 1 keer totaal gewijzigd.
Ga je mee naar de tuin?
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)

FrankPolder
Berichten: 1747
Lid geworden op: zo 03 maart 2002, 2:01
Locatie: op de matras

Berichtdoor FrankPolder » wo 20 februari 2008, 18:21

Oneerlijkheid kwetst mij, maar ik kan mij ook voorstellen dat mensen oneerlijk tegen mij zijn omdat ze dat weten en mij niet willen kwetsen.
De Wijze Watervogel uit het Oosten raakt een gevoelig punt. Het klinkt zeker alsof meneer 74 alles vermijdt wat Suzanne ongerief zou kunnen opleveren. Hij is het met haar eens dat zijn gedrag voor onrust zorgt in de relatie, hij belooft zelfs ermee op te houden - terwijl hij al vooruit weet dat hem dat erg moeilijk zal vallen.

Des te meer reden, lijkt mij, om door te vragen. Om te blijven zeggen hoeveel pijn het jou doet, hoe het jouw leven dwars blijft zitten. Het is toch ook voor hem zaak dat hij van jouw mening doordrongen is? Dat hij rekening kan houden met jouw gevoelens?

En als hij echt vindt dat hij 'recht heeft' op erotische contacten (sorry, maar voor mezelf vind ik het raar, zo'n eenzijdige opvatting) dan moet hij ervoor staan.

Laat hem deze draad eens lezen, Suzanne, je weet maar nooit of het kwartje valt :D
Laatst gewijzigd door FrankPolder op wo 20 februari 2008, 20:43, 1 keer totaal gewijzigd.
Amor vincit omnia

Madeliefje
Berichten: 1984
Lid geworden op: vr 23 februari 2007, 12:05
Locatie: Somewhere only we know

Berichtdoor Madeliefje » wo 20 februari 2008, 19:58


Verder gaf hij aan dat hij me meer als moeder van mijn kinderen ziet dan als minnares, dat hij het daarom "vreemd" vind om geile mailtjes met me uit te wisselen omdat hij een ander beeld van me heeft.Daar baal ik ook van: dan ben je dus 17 jaar bij elkaar, volgens mij doe ik vaak genoeg dingen die eerder bij een minnares horen dan bij een moeder, en dan heeft het dus 0,0 effect. Wat moet ik daar nou weer mee?
lieverd...dit klinkt niet goed :?

ik heb een vriendin die exact hetzelfde probleem had...hij zag haar meer als moeder dan als zijn minares...
ze is bij hem weggegaan met 4 kids...een vreselijke tijd voor haar geweest...maar hoe kun je een leven delen met iemand die jou niet ziet als de vrouw/minares van zijn leven?
Zij kon dat dus niet... :?
The music is all around us...you only have to listen..

Suzanne-74
Berichten: 141
Lid geworden op: ma 28 mei 2007, 14:33

Berichtdoor Suzanne-74 » wo 20 februari 2008, 21:41

Ik weet dat het niet goed klinkt.Vind het ook heel erg........Mennnnnn zeker de afgelopen jaren heb ik zoveel energie in ons sexleven gestoken en echt van alles uit de kast getrokken om de kwaliteit te verbeteren. En dat waren echt geen dingen die bij een moederrol pasten :( En dan nog ziet hij me vooral als moeder van zijn kinderen.......

Thomas_K
Berichten: 625
Lid geworden op: vr 27 juni 2003, 22:40
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Berichtdoor Thomas_K » do 21 februari 2008, 7:53

Ik weet dat het niet goed klinkt.Vind het ook heel erg........Mennnnnn zeker de afgelopen jaren heb ik zoveel energie in ons sexleven gestoken en echt van alles uit de kast getrokken om de kwaliteit te verbeteren. En dat waren echt geen dingen die bij een moederrol pasten :( En dan nog ziet hij me vooral als moeder van zijn kinderen.......
Je verwoordt het erg goed! Bij mij komen de gevoelens van machteloosheid en het gevoel dat hier niets aan te doen is, in ieder geval goed over. Maar dat betekent natuurlijk niet dat we het probleem niet in een wat breder kader kunnen plaatsen. In het Volkskrant Magazine van afgelopen week stond een nieuw dilemma, waar briefschrijvers zaterdag a.s. op kunnen reageren:

"Zoals zoveel mannen wil mijn vriend graag dat ik opwindende lingerie draag, ook en vooral in bed. Tot voor kort ging ik hier wel in mee omdat lingerie erg mooi en opwindend kan zijn. Wat mij echter tegen is gaan staan is dat lingerie te belangrijk lijkt te worden, belangrijker dan het pure basic naakte lichaam. Kijk maar naar de reclames, van bushalte tot tijdschriften, en het boek Stout van Heleen van Royen en Marlies Dekkers. Doe ik nu zo moeilijk, of hebben meer vrouwen het gevoel dat zij zich in een cadeauverpakking moeten steken om hun partner te behagen? Ik ben in verzet gegaan. Hoe gaan andere vrouwen hiermee om."

Ik vond het eerst een wat raar dilemma, omdat de briefschrijfster lingerie zelf mooi vond. Wat voor ondergoed draagt ze nu ze in verzet is gegaan? Tot ik me bedacht dat het dillema helemaal niet over lingerie gaat.

Mannen zijn jagers. Hoe moeilijker de jacht, hoe groter de opofferingen, hoe groter het genot van het veroveren van de prooi. De briefschrijfster van het
dilemma realiseert zich meer en meer dat zij het afgekloven bot in de kooi van de leeuw is en dat de lingerie eerder benadrukt dan verhult wat er mist. En dat is passie en begeerte. De tragiek is dat partners elkaar minder en minder gaan begrijpen. De man probeert zijn fantasieen op zijn vrouw te projecteren, maar slaagt daar helemaal niet in. Sterker nog, hij kwetst haar, door niet haar verlangens centraal te stellen (zoals vroeger heel gewoon was tijdens de 'jacht'), maar zijn eigen steeds wijzigende fantasieen, waar zij nooit aan kan of zal voldoen. En zij heeft dat maar al te goed door, en gaat in verzet.

En hoe kun je bereiken dat de man de verlangens van de vrouw weer centraal gaat stellen? Inderdaad, door het bot op te ruimen en schaarste te creeren. Zoals beschreven in de Handleiding voor de vrouw die de passie terug wil.

Dit weekend kunnen we lezen of er nog andere oplossingen zijn!


Terug naar “Hoe doe ik?”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 11 gasten