Ik word zekerder en zekerder van mijzelf. Daardoor word die spiegel ook steeds leuker. Als ik nu in de spiegel kijk zie ik steeds vaker een stralende jonge vrouw ipv een bang vogeltje
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
mijn spiegelbeeld en ik
Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
-
vlinder32
- Berichten: 522
- Lid geworden op: wo 26 december 2007, 19:56
- Locatie: gelderland en ben huismama
mijn speigelbeeld laat me meer en meer zien wie ik eigenlijk echt ben. En ik moet eerlijk zeggen dat me dat heel goed bevalt Ik word zekerder en zekerder van mijzelf. Daardoor word die spiegel ook steeds leuker. Als ik nu in de spiegel kijk zie ik steeds vaker een stralende jonge vrouw ipv een bang vogeltje
Ik word zekerder en zekerder van mijzelf. Daardoor word die spiegel ook steeds leuker. Als ik nu in de spiegel kijk zie ik steeds vaker een stralende jonge vrouw ipv een bang vogeltjevertrouw op je eigen instinct, die vertelt je heel vaak wat goed voor je is
Vanavond was de spiegel weer hard, en hate ik weer de reflectie .. heel vaak bewonder ik mezelf om mijn vermogen tot reflectie, vanavond is het weer gebleken dat de reflectie ook mijn valkuil is..
Is goed goed genoeg en hoe weet ik zeker dat genoeg niet te weinig is, kan ik maar zo op mijn eigen oordeel vertrouwen?
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden...
Heftige avond geweest en misschien dat ik m ooit als waardevol leer beschouwen.. maar nu ff niet
Is goed goed genoeg en hoe weet ik zeker dat genoeg niet te weinig is, kan ik maar zo op mijn eigen oordeel vertrouwen?
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden...
Heftige avond geweest en misschien dat ik m ooit als waardevol leer beschouwen.. maar nu ff niet
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."
Lieve Savanna
Wie durft toe te geven dat deze weg eenzaam is, dan de persoon die de kracht heeft om die eenzaamheid onder ogen te zien.
De persoon die weet vandaag , morgen heb ik geen antwoord, en geen oplossing.
Die persoon is wel in staat te kijken naar de realiteit.
Alleen de realiteit....en al het gevoel wat het met zich mee brengt doorleven zal je doen integreren in jou diepste wezen:"Savanna"
Al je ongeloof onzekerheid zal gehoord worden.
En meisje lief....ik ken weinig mensen die zo eerlijk durven te zijn.
k' zie je snel!
Liefs Lana
Wie durft toe te geven dat deze weg eenzaam is, dan de persoon die de kracht heeft om die eenzaamheid onder ogen te zien.
De persoon die weet vandaag , morgen heb ik geen antwoord, en geen oplossing.
Die persoon is wel in staat te kijken naar de realiteit.
Alleen de realiteit....en al het gevoel wat het met zich mee brengt doorleven zal je doen integreren in jou diepste wezen:"Savanna"
Al je ongeloof onzekerheid zal gehoord worden.
En meisje lief....ik ken weinig mensen die zo eerlijk durven te zijn.
k' zie je snel!
Liefs Lana
-
verdwaaltje
- Berichten: 517
- Lid geworden op: wo 20 december 2006, 21:29
- Locatie: wachtend in dromenland
-
verdwaaltje
- Berichten: 517
- Lid geworden op: wo 20 december 2006, 21:29
- Locatie: wachtend in dromenland
-
Kronkel
kan je fouten maken?
Reflectie en beschouwing, vaak een van de dingen die ik niet kan laten. Ik denk vaak over mijn leven en wie ik ben. De volgende metafoor beschrijft heel goed de dingen die ik momenteel beschouw.
Ik sta in een ruimte, mijn ruimte. Deze mooie kamer heeft een heel aantal deuren. Sommige deuren staan wagenwijd open en daarachter liggen andere ruimtes die ik ook kan betreden. Ze horen bij mijn ruimte. Ook zijn er deuren die dicht zijn, en waarvan ik niet weet wat er achter die deuren zit. Mijn ruimte past bij mij en hoort bij mij. Een aantal van de ruimtes die ik kan betreden hebben ook weer deuren. Deuren die open zijn of gesloten, het enige wat ik weet is dat als ik via die andere ruimtes een deur door ga er ergens wel een deur zich sluit. Er is een deur in een van de ruimtes die op een kier staat. Vaak sta ik op de drempel en kijk ik door het kiertje naar wat er zich achter de deur afspeeld. Uit de kamer klinkt mooie muziek,muziek die me meeneemt in aangename dromen, muziek die me op mijn gemak stelt. Ik blijf op de drempel staan, ik kan die kamer niet betreden want dan gaat de deur naar mijn ruimte die ik nu ken dicht. Toch gaat er vanuit die kamer met muziek een zekere aantrekkingskracht naar me uit. In de loop van de tijd gaan er deuren open of dicht. Soms spontaan soms opzetterlijk, soms door andere keuzes. Ik voel dat de deur naar de muziek wellicht niet lang meer open zal zijn, zeker als ik steeds maar op de drempel blijf hangen. Wat nou als die deur dicht is, en ik het zal moeten doen met enkel het ritme wat ik dan nog door de gesloten deur heen zal kunnen horen. Misschien hoor ik dan nooit meer de melodie, kan ik me nooit meer laten meeslepen door de tonen, kan ik nooit meer de rust beleven die ik nu erdoor ervaar. Met dat in mijn hoofd beschouw ik wederom mijn keuzes en opties , en weet ik dat als ik niet kies om die drempel over te gaan ik nog een laatste keer wil kunnen luisteren naar de muziek, en het effect wil laten doorwerken in mijn persoontje. Het bewaren in mijn herinnering, hopende dat er ooit een moment zal zijn dat ik zo maar door die deur kan stappen een volgende keer dat deze open staat , als dat ooit nog zo zou zijn.
Ondanks dat ik zelf bij het nalezen de vertwijfeling de boventoon zie voeren is het niet dat geen dat ik duidelijk wil(de) hebben. Ik wilde weergeven hoe dingen in mijn hoofd zich vormen tot plaatjes en me bewust maken van de vele opties die mijn leven me geeft. De verleidingen die ik ken die zorgen voor de dynamiek in mijn leven.
Ik roep meestal zo hard elke keuze is de juiste, maar ook ik kan daaraan twijfelen.
Zijn al mijn keuzes de juiste? Of kan ik ook grote onfortuinlijke fouten maken?
Sav
Ik sta in een ruimte, mijn ruimte. Deze mooie kamer heeft een heel aantal deuren. Sommige deuren staan wagenwijd open en daarachter liggen andere ruimtes die ik ook kan betreden. Ze horen bij mijn ruimte. Ook zijn er deuren die dicht zijn, en waarvan ik niet weet wat er achter die deuren zit. Mijn ruimte past bij mij en hoort bij mij. Een aantal van de ruimtes die ik kan betreden hebben ook weer deuren. Deuren die open zijn of gesloten, het enige wat ik weet is dat als ik via die andere ruimtes een deur door ga er ergens wel een deur zich sluit. Er is een deur in een van de ruimtes die op een kier staat. Vaak sta ik op de drempel en kijk ik door het kiertje naar wat er zich achter de deur afspeeld. Uit de kamer klinkt mooie muziek,muziek die me meeneemt in aangename dromen, muziek die me op mijn gemak stelt. Ik blijf op de drempel staan, ik kan die kamer niet betreden want dan gaat de deur naar mijn ruimte die ik nu ken dicht. Toch gaat er vanuit die kamer met muziek een zekere aantrekkingskracht naar me uit. In de loop van de tijd gaan er deuren open of dicht. Soms spontaan soms opzetterlijk, soms door andere keuzes. Ik voel dat de deur naar de muziek wellicht niet lang meer open zal zijn, zeker als ik steeds maar op de drempel blijf hangen. Wat nou als die deur dicht is, en ik het zal moeten doen met enkel het ritme wat ik dan nog door de gesloten deur heen zal kunnen horen. Misschien hoor ik dan nooit meer de melodie, kan ik me nooit meer laten meeslepen door de tonen, kan ik nooit meer de rust beleven die ik nu erdoor ervaar. Met dat in mijn hoofd beschouw ik wederom mijn keuzes en opties , en weet ik dat als ik niet kies om die drempel over te gaan ik nog een laatste keer wil kunnen luisteren naar de muziek, en het effect wil laten doorwerken in mijn persoontje. Het bewaren in mijn herinnering, hopende dat er ooit een moment zal zijn dat ik zo maar door die deur kan stappen een volgende keer dat deze open staat , als dat ooit nog zo zou zijn.
Ondanks dat ik zelf bij het nalezen de vertwijfeling de boventoon zie voeren is het niet dat geen dat ik duidelijk wil(de) hebben. Ik wilde weergeven hoe dingen in mijn hoofd zich vormen tot plaatjes en me bewust maken van de vele opties die mijn leven me geeft. De verleidingen die ik ken die zorgen voor de dynamiek in mijn leven.
Ik roep meestal zo hard elke keuze is de juiste, maar ook ik kan daaraan twijfelen.
Zijn al mijn keuzes de juiste? Of kan ik ook grote onfortuinlijke fouten maken?
Sav
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."
Als ik anderen mag geloven ben ik zo slecht nog niet , sterker nog men ervaart me sterker en beter als ik van mening ben over mezelf...
Waarom is mijn beeld zo afwijkend van die van anderen en waarom vind ik nou geen rust in mezelf..........
Spiegel is weer genadeloos vandaag
sav
die zich dus ff niet sterk voelt en zichzelf ff niet zo lief vindt.
Waarom is mijn beeld zo afwijkend van die van anderen en waarom vind ik nou geen rust in mezelf..........
Spiegel is weer genadeloos vandaag
sav
die zich dus ff niet sterk voelt en zichzelf ff niet zo lief vindt.
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."
Ik vond deze terug, vorig jaar geschreven en o, zo waar...............op dat moment.Moeilijk, kom er vast nog wel eens op terug..............maar nu even niet
Het jaar werd er niet beter op en aan het einde van dit jaar heb ik een tijdje de spiegel zelfs echt gemeden. De pijn in mijn ogen, het vermoeide gezicht, de hangende schouders en weten wat er allemaal achter zit, nee ik bedankte echt even.
Inmiddels gaat het een stuk beter met me. De rust is terug in mijn ogen en op momenten dat ik het naar me zin heb en veilig voel stralen ze zelfs weer. Met de dag zit ik beter in mijn vel en als ik nu langs reflecterende ramen loop ben ik zelfs vaak blij me wat ik zie.
Dit gevoel probeer ik dan ook vast te houden, met de zorg dat het niet weer zoals in het verleden een masker wordt om me achter te verschuilen.
Natuurlijk gaat het met ups en down, maar zolang het maar vooral steeds meer ups zijn gaat het de goede kant op.
Liefs,
Leven is het meervoud van lef.
Mijn spiegelbeeld..........mijn spiegelbeeld,kijk ik in de spiegel dan zie ik een volwassen vrouw met een volwassen leven.
Maar kijk ik verder dan mn spiegelbeeld dan zie ik een heel onzekere vrouw,een vrouw die van de kleinste blik van afkeuring ineen krimpt,het liefst voor anderen wegloopt en stiekem haar tranen even laat gaan,zich weer bij elkaar schraapt,en probeert zonder te veel emotie in mn stem weer door te gaan waar het 5 minuten geleden even fout ging.
En vooral haar echte mening voor zich houd,bang voor de gevolgen.
Mijn spiegelbeeld laat een vrouw zien die geen glansende ogen heeft,zelfs geen glimlachje om haar mond heeft,terwijl deze vrouw alles heeft waar menig ander naar verlangt.
Het enigste wat deze vrouw mist is eigenwaarde,zelfrespect,en een warm hart.
En het word steeds kouder terwijl we toch echt richting de zomer gaan.
Ik ben bang voor waar dit gaat eindeigen.
Maar kijk ik verder dan mn spiegelbeeld dan zie ik een heel onzekere vrouw,een vrouw die van de kleinste blik van afkeuring ineen krimpt,het liefst voor anderen wegloopt en stiekem haar tranen even laat gaan,zich weer bij elkaar schraapt,en probeert zonder te veel emotie in mn stem weer door te gaan waar het 5 minuten geleden even fout ging.
En vooral haar echte mening voor zich houd,bang voor de gevolgen.
Mijn spiegelbeeld laat een vrouw zien die geen glansende ogen heeft,zelfs geen glimlachje om haar mond heeft,terwijl deze vrouw alles heeft waar menig ander naar verlangt.
Het enigste wat deze vrouw mist is eigenwaarde,zelfrespect,en een warm hart.
En het word steeds kouder terwijl we toch echt richting de zomer gaan.
Ik ben bang voor waar dit gaat eindeigen.
i've got the bullits,and i WILL shoot!
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Semrush [Bot] en 1 gast