Noem één goede reden om te trouwen...

[Searcher]

Ik erger me groen en geel aan de (toegegeven, meestal Amerikaanse) trouwprogramma's waarin HAAR(!) Mooiste Dag uitvergroot wordt alsof het gelijk staat aan het winnen van de Jackpot in de Loterij.

Ik zie tegelijkertijd de aspirant-bruidegom alleen maar verdwaasd rondlopen en steeds zorgelijker kijken terwijl de stapel peperdure rekeningen rechtevenredig groeit met de aanvullende wensen van Madame.



Tel daarbij op het cultureel opgedrongen overdreven belang van getrouwd zijn, plus het risico dat je als kostwinner (v/m) nog 12 jaar mag dokken voor je ex als het toch niet zo geweldig blijkt te klikken na enige tijd. Ik denk dan alleen maar: Wat een nepcircus.

Het toppunt vond ik nog een extreme bruid die vlak voor de huwelijksdag tegen haar aanstaande zegt: "Laten we nu allebei nog even lekker los gaan, want nu kan het nog". . Hoe happy zijn die over een jaar?


De vraag is dus: Noem één goede reden om te trouwen...


searcher

PS: Wij zijn zelf overigens 26 jaar samen waarvan 25 jaar getrouwd. Dat we het al zolang met elkaar uithouden is niet vanwege het boterbriefje, maar vanwege onze afspraak: Degene die wil scheiden moet de kinderen meenemen!

[droomvlinder]

Een goede reden om te trouwen kan ik niet geven ,omdat ik vind dat dit erg van de persoonlijke situatie en overtuiging afhangt maar getrouwd blijven als het een keer zover is brengt wel meer financiele stabiliteit.
Getrouwd zijn kan voor sommigen een gevoel van sterker staan samen geven een gevoel van geborgenheid.

Een scheiding is nu eenmaal een dure grap .

Ik heb tot nu toe verschillende vormen van in relatie zijn beleefd . 15 jaar gehuwd, een latrelatie van een iets langer periode , een aantal lossere relaties en nu een duurzame relatie met een gehuwd iemand die al 40 jaar gehuwd is en altijd een transparante open relatie heeft gehad .

Wel als ik hun huwelijk bekijk , en ik heb een vrij goed beeld van hun intimiteit ook daar ik ook goed bevriend ben met de vrouw van m'n partner , dan ligt het feit dat ze gehuwd gebleven zijn aan de basis van hun familiale geborgenheid en deze van hun kinderen .

Maar dit ligt niet aan het boterbriefje denk ik maar wel aan hun afspraak : samen blijven de compliciteit onderhouden en samen werken aan hun projecten.

Ik zie in ieder geval dat de echtparen van mijn generatie die ik onder m'n vrienden tel en die een goede ( ik bedoel hiermee een echte warme ) relatie hebben materieel goed geslaagd zijn.

Zou ik hier op dit moment voor huwen? Nee nooit , ik zou eerder m'n autonomie in het oog houden en m'n relatie verzorgen om een duurzaam en realistisch toekomstbeeld te koesteren waarin elke partner voldoende vrijheid heeft om nog naar de ander te kunnen verlangen en anderzijds , waarin de communicatie het belangrijkste element is .
Voor het ogenblik lees ik een boek van Jacques Attali ( Amours) waarin de verschillende vormen van relaties die door de eeuwen heen bestonden bestudeerd worden . Na het lezen van dit boek kan ik misschien een beter onderlegd antwoord geven .

[Shazzz]

Voor ons was dé reden:

Een eigen huis, allebei eigenaar, al 3 jaar samenwonend in dat huis en niks geregeld.
Een samenlevingscontract kostte destijds 750 gulden en aangezien we toch wel wisten dat we samen door het leven wilden hebben we maar besloten te trouwen. Op dinsdagmorgen, 9:00 uur. Met alleen onze ouders die op de hoogte waren en ook aanwezig waren. De rest (familie, vrienden enzo) kregen de dag erop een kaartje in de bus met het nieuws dat we getrouwd waren.

Ohja, we zijn natuurlijk ook getrouwd omdat we van elkaar hielden (houden), laat dát duidelijk zijn.

Maar hier bewust geen groot feest, omdat dat nu eenmaal van je verwacht wordt als je trouwt. Practische keuze dus......

[Dragonlady]

De eerste keer trouwde ik omdat het "moest". Zo was dat nog in 1979.
De tweede keer omdat onze kinderen begoonnen te vragen waarom ik andes heette dan zij en papa.

Allebei de keren dus ge-eindigd in een scheiding.
Als je gaat trouwen doe je dat omdat je graag aan de buitenwereld wil laten zien dat je bij elkaar hoort. Ook omdat je van elkaar houd. (tenminste zo zie ik dat)
Ik roep dat ik nooit weer zal trouwen, maar zeg nooit nooit.

[Searcher]

Hmm, een economische (wettelijk & cultureel gedreven) reden dus. Het trouwen was vast gratis en heb je (dus) 750 gulden bespaard...

Bij mij was de reden trouwens dat mijn schoonmoeder het niet zo een prettig idee vond dat wij samenwoonden . Hoe diep kan een mens zakken.

searcher

[Shazzz]

Ja, trouwen op dinsdag, vóór 9:00 uur was gratis destijds. Geen idee of dat nog zo is overigens.

[Puppie]

Heb ook wel eens een paar keer naar dat Amerikaanse gedoe gekeken, wat een overtrokken gedoe. Opgefokt, opgedot.
No-way dat ik het zo zou willen.

Wij zijn dus nu bijna 10 jaar getrouwd. Gewoon, omdat we van elkaar houden, omdat we trouwen wel als iets speciaals zagen.
We hebben het overigens heel rustig gehouden die dag, gewoon hoe wij het zelf wilden.

Als ik er nu op terug kijk was het fijne dag, precies zoals wij het wilden.

[erofun69]

PS: Wij zijn zelf overigens 26 jaar samen waarvan 25 jaar getrouwd. Dat we het al zolang met elkaar uithouden is niet vanwege het boterbriefje, maar vanwege onze afspraak: Degene die wil scheiden moet de kinderen meenemen!

Dus als ik het goed begrijp, gaan jullie scheiden zodra de kinderen de deur uit zijn ? Sorry, kon het niet nalaten.

Goeie reden om te trouwen ? Ik was net 20 toen ik trouwde. Zonder goede reden eigenlijk. Je deed dat gewoon. “Al” m’n vrienden en vriendinnen deden dat… Het slaat idd nergens op.

En een scheiding duur ? Mja, winstgevend voor m’n ex haha. Ze kwam ooit met lege handen en vertrok twintig jaar later met de helft van ‘ons’ vermogen. Jaja, ik weet dat ik op huwelijkse voorwaarden had kunnen trouwen, maar dat leek toen zo’n motie van wantrouwen.
Ik vind het evengoed een belachelijke regeling, dat ze de helft van mijn bedrijf kreeg. Aan de andere kant vond ik het wel een goed idee van mezelf, dat ik haar tot mijn dood toe alimentatie zou blijven betalen. Ik had haar tenslotte ooit beloofd om levenslang voor haar te zorgen…en belofte maakt schuld. Dat ze een half jaar na de scheiding ging samenwonen, veranderde daar niets aan voor mij. Ik wil niet, dat ze ooit financieel afhankelijk wordt van een ander. Maar duur is het, ja.

Ik besloot wel, om nooit weer te gaan trouwen.
Woon inmiddels een jaar of zes samen en lange tijd vond ik het ook wel wat hebben, om Efin mijn vriendin te noemen ipv mijn vrouw.
En toch…heb ik haar inmiddels ten huwelijk gevraagd. Kerstdag, sentiment, romantiek … Ik mijmerde, hoe ik gezegend ben in mijn leven. En in gedachten liet ik de vrouwen de revue passeren die iets in mijn leven hebben betekend. En ik besefte, dat ik al mijn zegeningen niets waard vond, als ik ze niet kon delen met Efin. Ik kreeg daar een overweldigend gevoel van en ik wilde dat gevoel delen met Efin. En dus toog ik naar haar, zeeg op een knie, nam haar hand, deed mijn relaas en verklaarde haar mijn liefde en vroeg haar of ze met me wilde trouwen…

Of dat een goede reden is om te trouwen? Voor mij wel! Juist omdat Efin wist, dat ik nooit meer wilde trouwen, was het voor mij de meest overtuigende manier, om mijn woorden kracht bij te zetten.

[Searcher]

@ Shazia: donderdagochtend voor half 10 was het bij ons gratis, maar als de afspraak om half 10 stond kon dat ook nog voor niets .

@ erofun: als de kinderen uit huis zijn is er geen reden meer voor een scheiding; de meeste echtelijke ruzies gaan over de opvoeding en geld (statistisch gezien). Nou, als ze uitvliegen gaan we kleiner wonen en kunnen we met 1/3 aan boodschappen toe. En opvoeden is dan geen issue meer, dus dán wordt het pas echt leuk

Kunnen we eindelijk in ons blote kont door het huis rennen! Of bijna bloot. Whatever.

searcher

[Nymph]

.

[Miss B]

PS: Wij zijn zelf overigens 26 jaar samen waarvan 25 jaar getrouwd. Dat we het al zolang met elkaar uithouden is niet vanwege het boterbriefje, maar vanwege onze afspraak: Degene die wil scheiden moet de kinderen meenemen!

Dus als ik het goed begrijp, gaan jullie scheiden zodra de kinderen de deur uit zijn ? Sorry, kon het niet nalaten.

Goeie reden om te trouwen ? Ik was net 20 toen ik trouwde. Zonder goede reden eigenlijk. Je deed dat gewoon. “Al” m’n vrienden en vriendinnen deden dat… Het slaat idd nergens op.

En een scheiding duur ? Mja, winstgevend voor m’n ex haha. Ze kwam ooit met lege handen en vertrok twintig jaar later met de helft van ‘ons’ vermogen. Jaja, ik weet dat ik op huwelijkse voorwaarden had kunnen trouwen, maar dat leek toen zo’n motie van wantrouwen.
Ik vind het evengoed een belachelijke regeling, dat ze de helft van mijn bedrijf kreeg. Aan de andere kant vond ik het wel een goed idee van mezelf, dat ik haar tot mijn dood toe alimentatie zou blijven betalen. Ik had haar tenslotte ooit beloofd om levenslang voor haar te zorgen…en belofte maakt schuld. Dat ze een half jaar na de scheiding ging samenwonen, veranderde daar niets aan voor mij. Ik wil niet, dat ze ooit financieel afhankelijk wordt van een ander. Maar duur is het, ja.

Ik besloot wel, om nooit weer te gaan trouwen.
Woon inmiddels een jaar of zes samen en lange tijd vond ik het ook wel wat hebben, om Efin mijn vriendin te noemen ipv mijn vrouw.
En toch…heb ik haar inmiddels ten huwelijk gevraagd. Kerstdag, sentiment, romantiek … Ik mijmerde, hoe ik gezegend ben in mijn leven. En in gedachten liet ik de vrouwen de revue passeren die iets in mijn leven hebben betekend. En ik besefte, dat ik al mijn zegeningen niets waard vond, als ik ze niet kon delen met Efin. Ik kreeg daar een overweldigend gevoel van en ik wilde dat gevoel delen met Efin. En dus toog ik naar haar, zeeg op een knie, nam haar hand, deed mijn relaas en verklaarde haar mijn liefde en vroeg haar of ze met me wilde trouwen…

Of dat een goede reden is om te trouwen? Voor mij wel! Juist omdat Efin wist, dat ik nooit meer wilde trouwen, was het voor mij de meest overtuigende manier, om mijn woorden kracht bij te zetten.

Maar nou heb je ons nog niet laten weten wat EFin haar antwoord was


Miss B, die het wel denkt te weten

[erofun69]

Maar nou heb je ons nog niet laten weten wat EFin haar antwoord was


Miss B, die het wel denkt te weten

Hey, who could refuse an offer like that ?
Eh laat maar, ik weet het, miljoenen zo niet miljarden
Maar Efin gelukkig niet

[Fuzz]

't Is natuurlijk persoonlijk, maar er zijn mensen die trouwen toch bijzonder vinden... als kroon op de liefde. En als je je relatie écht heel bijzonder vindt, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Het is symbologisch (verspreking, maar eigenlijk vind ik het wel een mooi woord zo, dus laat ik het staan ), net zo goed dat als zoveel andere zaken in de liefde.

Zelf zou ik overigens niet trouwen. En wat ik persoonlijk minder vind aan trouwen is dat het huwelijk zo sterk is gekoppeld aan religie.

[badeendje]

Ikzelf ben nog niet getrouwd, maar wil wel graag met mijn vriend en daarvoor heb ik meerdere redenen:
- bekroning van onze liefde en het nu ECHT bij elkaar horen (ok we hebben al een samenlevingscontract, dus bijna echter kan niet maar tis mijn idee)
- het echt samen een gezin vormen, dus met eventuele kinderen later
- het echt bij elkaar horen (ja ik neem zijn naam, of hij de mijne, maar we gaan een naam delen)
- en het is makkelijker als je kinderen krijgt. geen gezeur met de namen etc.

Ach ja.. laatst hebben we het er nog over gehad. Hij houdt niet van een groot feest en ik begin daar ook van terug te komen, dus het idee is nu:a leen vrienden en naaste familie (vaders, moeders en broers en zussen) en verder niet, dat houdt het intiem en rustig

Groetjes Badeendje die nog romantische ideen heeft bij een bruiloft...

[Suzanne-74]

Een goede reden om te trouwen? Puur vanwege het romantische en wellicht naieve idee dat je geschapen bent om je leven met hem, en niemand anders te delen.