— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Loskomen van een loverboy of mishandelende partner
@ dragon Lady dank je
@ Little Monkey.. dank je wel .. ik kom er wel hij is me al meer dan 5 jaar kwijt.. dat wil zeggen dat ie het opzoeken opgegeven heeft.. en ik heb nu een hele lieve man dus ik ben ok...!
@ Carina...
De verslaving kan op meerdere manieren gecreeerd worden..( loverboysituatie)
Allereerst is er het goedmaken na iets wat gebeurd is ( ze kennen zelfs een beloningssysteem in het begin)
Daarnaast is er ook het afhankelijk maken van.. het inprenten van zonder mij ben je niets.Dit gaat zo extreem ver dat er soms niet eens meer zelf gedacht kan worden.. Soort van apathie in het slachtoffer.. alles wat er gedaan moet worden wordt door de dader voorgekauwd.. Zelfs zo extreem dat er bv gebeld wordst.. je kan nu gaan douchen of eten.
Zeker in de eerste tijd weg van de dader moet er ontwend worden.. het eigen denken en het zeker zijn van eigen beslissingen is er niet.. Je bent er zo aan gewend dat iemand anders je vertelde wat je kon gaan doen.. Neem het stoppen met roken of het minder snoepen.. gewenning is een vorm van verslaving.
Helder zo of nog niet ( kan hoor voor mij klinkt het heel normaal namelijk)
sav
@ Little Monkey.. dank je wel .. ik kom er wel hij is me al meer dan 5 jaar kwijt.. dat wil zeggen dat ie het opzoeken opgegeven heeft.. en ik heb nu een hele lieve man dus ik ben ok...!
@ Carina...
De verslaving kan op meerdere manieren gecreeerd worden..( loverboysituatie)
Allereerst is er het goedmaken na iets wat gebeurd is ( ze kennen zelfs een beloningssysteem in het begin)
Daarnaast is er ook het afhankelijk maken van.. het inprenten van zonder mij ben je niets.Dit gaat zo extreem ver dat er soms niet eens meer zelf gedacht kan worden.. Soort van apathie in het slachtoffer.. alles wat er gedaan moet worden wordt door de dader voorgekauwd.. Zelfs zo extreem dat er bv gebeld wordst.. je kan nu gaan douchen of eten.
Zeker in de eerste tijd weg van de dader moet er ontwend worden.. het eigen denken en het zeker zijn van eigen beslissingen is er niet.. Je bent er zo aan gewend dat iemand anders je vertelde wat je kon gaan doen.. Neem het stoppen met roken of het minder snoepen.. gewenning is een vorm van verslaving.
Helder zo of nog niet ( kan hoor voor mij klinkt het heel normaal namelijk)
sav
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."
Oke a wat typwerk en vertaal werk ( ik heb de documentatie in het engels)
hier dan de dingen ... eerst wat het slachtoffer zelf kan doen en daarna wat je als buitenstaander kan doen.
Er zijn nog exta dingen , vooral over het weggaan met kinderen .. als daar behoefte aan is wil ik die ook nog wel overtypen.
Veiligheids plan
Een plan maken voordat je weg gaat uit een misbruikrelatie geeft meer zekerheden en maakt de situatie meer overzichtelijk
Wat kan je doen terwijl je nog thuis bent:
1. Neem iemand in vertrouwen , maakt niet uit wie .. en vraag deze om je te helpen je plan te maken.
2. Spreek een codewoord af iets wat niet opvalt voor de dader maar wat de hulpverlener en jij wel begrijpen. Neem een woord of zin die je niet snel zo maar zal zeggen dus niet eten of mooi weer ofzo.. maar iets wat heel duidelijk is voor je hulpverlener. Zoals bv een sterrenbeeld.
3. Probeer alles op te schrijven wat er gebeurd. Met data en tijden erbij. Eventueel zelfs met de oorzaak en hoe je je voelde en hoeveel pijn het deed. Deze dingen kunnen je helpen om aangifte te doen , maar ze helpen ook bij de verwerking. Later weet je de helft niet meer en is het moeilijker te vertellen aan politie of hulpverlening. Bewaar dit “dagboek†op een veilige plaats. Liefst als je toegang hebt tot een pc met internet mail je deze gegevens naar iemand. Of creëer je een webmailadres waarheen je het stuurt. Wis wel alle bewijzen zodat het geen aanleiding kan zijn voor nieuw geweld.
4. Zet een noodkoffer klaar met daarin de dingen die je absoluut niet kan missen. Dit is vaak een simpele tas ergens achter in de kast met wat spulletjes voor de eerste dagen.
5. Regel onderkomen voor de eerste 48 uur
Hoe maak je een “dagboek†van je misbruik:
1. Schrijf alles gedetailleerd op
2. Laat blauwe plekken zien aan mensen ( als je kan aan een dokter) en vraag hun hier iets over op te schrijven .. wanneer ze het gezien hebben en waar het zat enz. Een dokter kan hier een speciaal dossier voor maken en hij/zij mag niets zeggen en/of doen totdat je daar toestemming voor hebt gegeven.
3. Je kan ook de politie vragen alvast een dossier aan te leggen. Dus melding maken van. Je kan ze vragen om voorlopig geen actie te ondernemen totdat je daadwerkelijk aangifte gaat doen.
4. Maak indien mogelijk foto`s van je blauwe plekken of je verwondingen.. Als je ze digitaal kan maken kan je ze mailen naar een veilig adres. Zo niet bewaar het rolletje goed ..Koop desnoods een wegwerpcamera.
Wat pak je in je vlucht tas:
1. Geld … contant geld is heel handig, room wat je kan af van het geld wat je hebt of krijgt voor de boodschappen.. Is dit niet mogelijk vraag iemand om alvast een rekening voor je te openen en om wat geld voor je “klaar te leggen†De rekening kan je gebruiken om je geld van je werk of uitkering op te laten storten.
2. Bank informatie , pasjes ed
3. Identiteitspapieren van jou en evt kinderen
4. Als je een auto hebt , de papieren van de auto en de autosleutels.
5. setje kleding voor jezelf en evt kinderen
6. medicatie indien je die slikt, kan je die niet meenemen regel dan alvast een recept bij je arts zodat je je medicijnen snel weer kan halen
7. Vlucht je met kinderen pak dan ook voor elk kind een lievelingsspeelgoedje in.
Als je weggaat of weggegaan bent :
1. Zet 112 onder de speeddial
2. Vertel je familie en vrienden wat er aan de hand is
3. Verander je mobiele nummer
4. Verander je dagelijkse routine, doe boodschappen bij andere winkels , neem andere route naar je werk ed.
5. Heb je kinderen licht de school in
6. Als je kan doe aangifte, voor een plek in een opvanghuis heb je echt de aangifte nodig
7. Voorkom dat je alleen bent of alleen op stap gaat
8. Zoek een veilige plek om een tijdje te kunnen blijven
Buitenstaander ? Wat kan je doen ?
Geloof het slachtoffer: Ken je de dader besef dan dat deze zich buiten de deur vaak anders gedragen dan achter gesloten deuren
Luister: Aandachtig luisteren kan helpen om te bepalen wat het slachtoffer nodig heeft. Vraag open vragen en probeer te voorkomen dat je een oordeel uitspreekt.
Wijs het slachtoffer op eigen krachten en kunnen:
Om het slachtoffer te steunen en te zorgen dat er kracht wordt opgebouwd kan je het slachtoffer wijzen op de dingen waar ze mee omgaat. Vertel dat het doorstaan van het misbruik op zich al getuigd van kracht. Probeer een positief beeld te scheppen over de kans van slagen bij plannen om weg te gaan.
Bevestig de gevoelens:
Erken dat er gemixte gevoelens zijn zoals houden van – en bang zijn voor, schuldgevoel – boosheid, hoop en verdriet. Laat het slachtoffer weten dat deze gevoelens normaal zijn en herkenbaar of begrijpelijk.
Voorkom aanpraten schuldgevoel:
Veel slachtoffers hebben de neiging om zichzelf de schuld te geven. Blijf benadrukken dat geweld en misbruik het probleem van de dader is en dat hij zelf verantwoordelijk is niet het slachtoffer.
Bevestig de angst:
Als je je ongerust maakt over de veiligheid van het slachtoffer zeg dat dan ook.. wel zonder oordeel. Zeg iets van : Je situatie klinkt gevaarlijk, ik maak me zorgen over je veiligheid.
Bied hulp als je kan:
Als het slachtoffer je vraagt om iets te doen en je bent in staat om het te doen doe het dan. Kan je niet helpen , zeg dat eerlijk en biedt aan om samen te kijken naar wie wel kan helpen.
Steun het slachtoffer in de beslissingen:
Elke beslissing moet door het slachtoffer zelf genomen worden. Steun elke beslissing ook al zou het niet jouw beslissing zijn. Wees respectvol en geduldig. Voor het slachtoffer kleven aan elke beslissing consequenties. Vaak duurt het even om erachter te komen welke dingen wijsheid zijn. Het helpt niet om het slachtoffer de opties voor te kauwen, of pressie uit te oefenen op dingen die jou verstandig lijken.[/b]
hier dan de dingen ... eerst wat het slachtoffer zelf kan doen en daarna wat je als buitenstaander kan doen.
Er zijn nog exta dingen , vooral over het weggaan met kinderen .. als daar behoefte aan is wil ik die ook nog wel overtypen.
Veiligheids plan
Een plan maken voordat je weg gaat uit een misbruikrelatie geeft meer zekerheden en maakt de situatie meer overzichtelijk
Wat kan je doen terwijl je nog thuis bent:
1. Neem iemand in vertrouwen , maakt niet uit wie .. en vraag deze om je te helpen je plan te maken.
2. Spreek een codewoord af iets wat niet opvalt voor de dader maar wat de hulpverlener en jij wel begrijpen. Neem een woord of zin die je niet snel zo maar zal zeggen dus niet eten of mooi weer ofzo.. maar iets wat heel duidelijk is voor je hulpverlener. Zoals bv een sterrenbeeld.
3. Probeer alles op te schrijven wat er gebeurd. Met data en tijden erbij. Eventueel zelfs met de oorzaak en hoe je je voelde en hoeveel pijn het deed. Deze dingen kunnen je helpen om aangifte te doen , maar ze helpen ook bij de verwerking. Later weet je de helft niet meer en is het moeilijker te vertellen aan politie of hulpverlening. Bewaar dit “dagboek†op een veilige plaats. Liefst als je toegang hebt tot een pc met internet mail je deze gegevens naar iemand. Of creëer je een webmailadres waarheen je het stuurt. Wis wel alle bewijzen zodat het geen aanleiding kan zijn voor nieuw geweld.
4. Zet een noodkoffer klaar met daarin de dingen die je absoluut niet kan missen. Dit is vaak een simpele tas ergens achter in de kast met wat spulletjes voor de eerste dagen.
5. Regel onderkomen voor de eerste 48 uur
Hoe maak je een “dagboek†van je misbruik:
1. Schrijf alles gedetailleerd op
2. Laat blauwe plekken zien aan mensen ( als je kan aan een dokter) en vraag hun hier iets over op te schrijven .. wanneer ze het gezien hebben en waar het zat enz. Een dokter kan hier een speciaal dossier voor maken en hij/zij mag niets zeggen en/of doen totdat je daar toestemming voor hebt gegeven.
3. Je kan ook de politie vragen alvast een dossier aan te leggen. Dus melding maken van. Je kan ze vragen om voorlopig geen actie te ondernemen totdat je daadwerkelijk aangifte gaat doen.
4. Maak indien mogelijk foto`s van je blauwe plekken of je verwondingen.. Als je ze digitaal kan maken kan je ze mailen naar een veilig adres. Zo niet bewaar het rolletje goed ..Koop desnoods een wegwerpcamera.
Wat pak je in je vlucht tas:
1. Geld … contant geld is heel handig, room wat je kan af van het geld wat je hebt of krijgt voor de boodschappen.. Is dit niet mogelijk vraag iemand om alvast een rekening voor je te openen en om wat geld voor je “klaar te leggen†De rekening kan je gebruiken om je geld van je werk of uitkering op te laten storten.
2. Bank informatie , pasjes ed
3. Identiteitspapieren van jou en evt kinderen
4. Als je een auto hebt , de papieren van de auto en de autosleutels.
5. setje kleding voor jezelf en evt kinderen
6. medicatie indien je die slikt, kan je die niet meenemen regel dan alvast een recept bij je arts zodat je je medicijnen snel weer kan halen
7. Vlucht je met kinderen pak dan ook voor elk kind een lievelingsspeelgoedje in.
Als je weggaat of weggegaan bent :
1. Zet 112 onder de speeddial
2. Vertel je familie en vrienden wat er aan de hand is
3. Verander je mobiele nummer
4. Verander je dagelijkse routine, doe boodschappen bij andere winkels , neem andere route naar je werk ed.
5. Heb je kinderen licht de school in
6. Als je kan doe aangifte, voor een plek in een opvanghuis heb je echt de aangifte nodig
7. Voorkom dat je alleen bent of alleen op stap gaat
8. Zoek een veilige plek om een tijdje te kunnen blijven
Buitenstaander ? Wat kan je doen ?
Geloof het slachtoffer: Ken je de dader besef dan dat deze zich buiten de deur vaak anders gedragen dan achter gesloten deuren
Luister: Aandachtig luisteren kan helpen om te bepalen wat het slachtoffer nodig heeft. Vraag open vragen en probeer te voorkomen dat je een oordeel uitspreekt.
Wijs het slachtoffer op eigen krachten en kunnen:
Om het slachtoffer te steunen en te zorgen dat er kracht wordt opgebouwd kan je het slachtoffer wijzen op de dingen waar ze mee omgaat. Vertel dat het doorstaan van het misbruik op zich al getuigd van kracht. Probeer een positief beeld te scheppen over de kans van slagen bij plannen om weg te gaan.
Bevestig de gevoelens:
Erken dat er gemixte gevoelens zijn zoals houden van – en bang zijn voor, schuldgevoel – boosheid, hoop en verdriet. Laat het slachtoffer weten dat deze gevoelens normaal zijn en herkenbaar of begrijpelijk.
Voorkom aanpraten schuldgevoel:
Veel slachtoffers hebben de neiging om zichzelf de schuld te geven. Blijf benadrukken dat geweld en misbruik het probleem van de dader is en dat hij zelf verantwoordelijk is niet het slachtoffer.
Bevestig de angst:
Als je je ongerust maakt over de veiligheid van het slachtoffer zeg dat dan ook.. wel zonder oordeel. Zeg iets van : Je situatie klinkt gevaarlijk, ik maak me zorgen over je veiligheid.
Bied hulp als je kan:
Als het slachtoffer je vraagt om iets te doen en je bent in staat om het te doen doe het dan. Kan je niet helpen , zeg dat eerlijk en biedt aan om samen te kijken naar wie wel kan helpen.
Steun het slachtoffer in de beslissingen:
Elke beslissing moet door het slachtoffer zelf genomen worden. Steun elke beslissing ook al zou het niet jouw beslissing zijn. Wees respectvol en geduldig. Voor het slachtoffer kleven aan elke beslissing consequenties. Vaak duurt het even om erachter te komen welke dingen wijsheid zijn. Het helpt niet om het slachtoffer de opties voor te kauwen, of pressie uit te oefenen op dingen die jou verstandig lijken.[/b]
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."
-
LittleMonkey
- Berichten: 2512
- Lid geworden op: di 04 december 2007, 22:32
Dank je voor de uitleg Savanne. Het is idd duidelijk nu.
Ik kan me voorstellen dat je bepaalde dingen (het inprenten van zonder mij ben je niets) gaat geloven als het maar vaak genoeg gezegd wordt.
Of eigenlijk WEET ik dat het zo is.
Het maakt het teruggaan voor mij wat begrijpelijker.
Ik kan me voorstellen dat je bepaalde dingen (het inprenten van zonder mij ben je niets) gaat geloven als het maar vaak genoeg gezegd wordt.
Of eigenlijk WEET ik dat het zo is.
Het maakt het teruggaan voor mij wat begrijpelijker.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not
In mijn werk krijg ik op veel verschillende manieren met mishandelde en misbruikte mensen te maken, en ook met de daders ervan. Ik merk dat het mij op professioneel vlak lukt om iedere keer de deur weer open te zetten, om weer te luisteren, weer te ondersteunen, weer mee te zoeken naar mogelijke oplossingen, weer ervoor te zorgen dat iemand bij de dokter komt, weer mee te regelen dat er aangifte gedaan kan worden.... Om vervolgens te zien dat het proces weer van voor af aan begint. Ik merk dat het blijven openstaan voor de persoon in kwestie, er uiteindelijk voor kan zorgen dat het vertrouwen zo groot is geworden dat men uiteindelijk de kracht kan vinden om toch echt weg te gaan.
Veel dichter bij huis heb ik gemerkt dat ik er totaal niet mee om kan gaan. Mijn zusje heeft in twee relaties gezeten die niet goed voor haar waren. Gelukkig was er geen sprake van lichamelijke mishandeling of misbruik, maar ze werd door die mannen wel gekleineerd en minderwaardig behandeld. Mijn frustratie en onmacht over het feit dat zij ervoor koos om bij die mannen te blijven, maakte dat ik soms echt kwaad op haar werd, dat ik vond dat zij zich niet zo mocht laten behandelen, dat men ook het recht niet heeft om haar dit aan te doen. Tijdens het einde van de eerste van die twee relaties (die ook veruit het ergste was) heeft ze professionele hulp gehad, en daar heeft ze toen de kracht gevonden om er uit te raken. Op dit moment heeft ze een heel lieve vriend die goed voor haar is, met wie ze op een lijn staat, en met wie ze ongetwijfeld wel eens ruzie zal maken, maar die haar wel als gelijkwaardige zal blijven behandelen (tenminste, daar ga ik van uit!).
Nu is echter het probleem dat de situatie op haar werk helemaal niet ok is, en dat ze ook daar weer niet weg kan gaan... Deels snap ik haar argumenten, maar tegelijkertijd maakt het me ook weer boos en onmachtig. En weer krijg ik als grote zus een beschermingsinstinct over me en heb ik de neiging om dat afdelingshoofd eens even te gaan zeggen wat ik ervan vind. Het gevolg is op dit moment eigenlijk dat mijn zusje niet meer veel verteld van hoe het is op het werk, en das eigenlijk ook niet goed...
Mijn conclusie voor mezelf is dus eigenlijk, dat ik heel veel geduld kan opbrengen voor mijn cliënten, ik hun verhalen keer op keer weer aan kan horen. En ik kan dit mede doordat ik dit kan delen met mijn collega's, maar, nog belangrijker, doordat ik 's avonds naar huis ga en mijn cliënten in gedachten op mijn werk achter laat. Terwijl de situatie die veel dichter bij is, mij zó vreselijk raakt (hoewel die in verhouding eigenlijk veel minder 'heftig' is) dat ik niet meer logisch kan denken, en dus eigenlijk geen goede steun ben... Hoewel er één ding wel gelijk is, ik probeer wie dan ook in zijn waarde als mens te laten, ook al zijn er dingen gebeurd of gebeuren er dingen waar ik niet goed mee om kan. En ja, ik heb diezelfde houding ook naar daders... (behalve naar de exen van mijn zusje, maar dat zijn ook gewoon eikels
)
Veel dichter bij huis heb ik gemerkt dat ik er totaal niet mee om kan gaan. Mijn zusje heeft in twee relaties gezeten die niet goed voor haar waren. Gelukkig was er geen sprake van lichamelijke mishandeling of misbruik, maar ze werd door die mannen wel gekleineerd en minderwaardig behandeld. Mijn frustratie en onmacht over het feit dat zij ervoor koos om bij die mannen te blijven, maakte dat ik soms echt kwaad op haar werd, dat ik vond dat zij zich niet zo mocht laten behandelen, dat men ook het recht niet heeft om haar dit aan te doen. Tijdens het einde van de eerste van die twee relaties (die ook veruit het ergste was) heeft ze professionele hulp gehad, en daar heeft ze toen de kracht gevonden om er uit te raken. Op dit moment heeft ze een heel lieve vriend die goed voor haar is, met wie ze op een lijn staat, en met wie ze ongetwijfeld wel eens ruzie zal maken, maar die haar wel als gelijkwaardige zal blijven behandelen (tenminste, daar ga ik van uit!).
Nu is echter het probleem dat de situatie op haar werk helemaal niet ok is, en dat ze ook daar weer niet weg kan gaan... Deels snap ik haar argumenten, maar tegelijkertijd maakt het me ook weer boos en onmachtig. En weer krijg ik als grote zus een beschermingsinstinct over me en heb ik de neiging om dat afdelingshoofd eens even te gaan zeggen wat ik ervan vind. Het gevolg is op dit moment eigenlijk dat mijn zusje niet meer veel verteld van hoe het is op het werk, en das eigenlijk ook niet goed...
Mijn conclusie voor mezelf is dus eigenlijk, dat ik heel veel geduld kan opbrengen voor mijn cliënten, ik hun verhalen keer op keer weer aan kan horen. En ik kan dit mede doordat ik dit kan delen met mijn collega's, maar, nog belangrijker, doordat ik 's avonds naar huis ga en mijn cliënten in gedachten op mijn werk achter laat. Terwijl de situatie die veel dichter bij is, mij zó vreselijk raakt (hoewel die in verhouding eigenlijk veel minder 'heftig' is) dat ik niet meer logisch kan denken, en dus eigenlijk geen goede steun ben... Hoewel er één ding wel gelijk is, ik probeer wie dan ook in zijn waarde als mens te laten, ook al zijn er dingen gebeurd of gebeuren er dingen waar ik niet goed mee om kan. En ja, ik heb diezelfde houding ook naar daders... (behalve naar de exen van mijn zusje, maar dat zijn ook gewoon eikels
)We zien de dingen niet zoals ze zijn, we zien ze zoals wij zijn *Anais Nin*
--- Off topic --- (sorry)
Sannetje
Als ik jou verhaal lees dan zie ik in jou de grote zus die ik graag had willen hebben. Eentje die er is voor het jongere zusje. Die om haar geeft en het laat merken.
Ze mag haar handen dicht knijpen met zo'n grote zus.
Carina (met ook een grote zus, maar in de rol van kleine zus )
Sannetje
Als ik jou verhaal lees dan zie ik in jou de grote zus die ik graag had willen hebben. Eentje die er is voor het jongere zusje. Die om haar geeft en het laat merken.
Ze mag haar handen dicht knijpen met zo'n grote zus.
Carina (met ook een grote zus, maar in de rol van kleine zus
)I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not
-
Snooch_m
-
Dragonlady
- Berichten: 1010
- Lid geworden op: zo 29 februari 2004, 20:19
- Locatie: Friesland, sub van Meester Noord.
Lieve Savje,
Heel duidelijk en helder.
Eigenlijk zou iedereen die iemand kent in zo'n situatie deze 'handleiding ' uit moeten printen en op de koelkast moeten hangen. Nou, niet op de koelkast maar ergens waar hij/zij makkelijk bij kan. Goed gedaan.
@Sannetje,
Ik kan me het verschil tussen je clienten en je zus heel goed voorstellen. Je clienten zijn 'vreemden', je zus is iemand waarvan je houd.
Je bent bij je zus emotioneel betrokken en daardoor maak je je veel meer zorgen om haar. Klinkt misschien hard maar het is gewoon zo.
Ik heb voorbeelden te over maar zet ze hier maar niet neer. Dan kan ik een heel topic in mijn eentje vullen
Heel duidelijk en helder.
Eigenlijk zou iedereen die iemand kent in zo'n situatie deze 'handleiding ' uit moeten printen en op de koelkast moeten hangen. Nou, niet op de koelkast maar ergens waar hij/zij makkelijk bij kan. Goed gedaan.
@Sannetje,
Ik kan me het verschil tussen je clienten en je zus heel goed voorstellen. Je clienten zijn 'vreemden', je zus is iemand waarvan je houd.
Je bent bij je zus emotioneel betrokken en daardoor maak je je veel meer zorgen om haar. Klinkt misschien hard maar het is gewoon zo.
Ik heb voorbeelden te over maar zet ze hier maar niet neer. Dan kan ik een heel topic in mijn eentje vullen
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten