omgaan met vreemdgaan

[Savanne]

Voor een hele lieve meid zoek ik nu eens raad..
Daar waar mijn antwoorden ophielden hoop ik dat jullie voor haar nog wat advies hebben...

Het algemene verhaal:
Het meisje waarover het gaat woont nog thuis.. maakt haar huiswerk vaak op de pc van haar ouders. Nu heeft ze al een tijdje serieuze aanwijzingen dat haar vader vreemd gaat met de buurvrouw. De manier waarop haar vader naar de buurvrouw kijkt , met haar lacht enz.
Nu vond ze op de pc ook aanwijzingen dat haar vader kijkt en zoekt naar soort gelijke situatie`s. Ze weet het niet 100 % zeker maar heeft sterke vermoedens en aanwijzingen

Haar vragen:
Moet ik het mijn moeder vertellen?
Hoe ga ik nu om met mijn vader?
Ze geeft aan dat ze het moeilijk vindt om normaal te doen tegen haar vader...
En tevens met de buurvrouw is het moeilijker omgaan geworden en dat terwijl ze best een leuke band had met die vrouw.

Mijn visie:
Ik heb haar in eerste instantie aangeraden om het te proberen te negeren.. dit omdat ik vind dat ze niet in de positie is om iets aan het gedrag van haar ouders te doen.
En ik vraag me dus ook af of het raadzaam zou zijn op een gegeven moment haar vader te confronteren met wat ze vond...
Kunnen jullie haar en mij een eindje op weg helpen .. een eerlijke mening volstaat... ze kan zelf zien wat ze er mee doet....

Thank you alvast

sav

[Sannetje]

Pfoe, moeilijke situatie Sav! Ik zou het ook niet goed weten, maar enkele dingen die mij nu te binnen schieten...

- Vader confronteren ermee (maar dat is ook een beetje afhankelijk van hoe het contact met vader is)
- Is er iemand die zowel dicht bij haar, als redelijk dicht bij vader staat (een tante of zo), waar ze het mee kan bespreken? Eventueel kan er dan een gesprek met 3 plaatsvinden
- Ik zou voorlopig proberen de buurvrouw te mijden, en haar ook (nog) niet confronteren met de situatie
- Hoe is de relatie met moeder? Hoe sterk is moeder?
- Zijn er broers/zussen waar ze dit mee kan delen?

Ik geloof dat ik het toch een goed idee vind om haar vader op de een of andere manier te confronteren, eventueel via derden. Ze woont nog thuis en moet dus (waarschijnlijk) iedere dag haar vader onder ogen komen. Het lijkt me vreselijk als je dan zo'n geheim met je mee draagt.

Ik weet niet of ze eerst vader danwel moeder ermee moet confronteren, ik denk dat het er ook een beetje aan ligt met wie ze het beste contact heeft, normaal gezien.

Sterkte!
Sannetje

[Miss B]

Ik stond 6 jaar geleden voor die keuze,
wat doe ik met de gevonden informatie !!
mijn moeder zat in spanje, dus die wist niets, merkte inprincipe niets maar hij was weg en vaak.
Uiteindelijk heb ik hem geconfronteerd met mijn bevindingen, verder geeist dat hij het met mijn moeder zou bespreken..

een van de moeilijkste dingen die ik moest doen, maar ik deed het. HIj moest verantwoording dragen voor zijn daden.. dit was niet oke...
spijt ... nee
moeilijk ... ja



miss B

[Kronkel]

Ik sluit me aan bij Sannetje inclusief alle mitsen en maren...

Eerst maar eens met paps zelf praten of op enige manier laten blijken dat ze vermoedens heeft en daar wat signalen voor gebruikt middels een terloopse opmerking bijvoorbeeld en dan eens kijken hoe haar vader dat luchtig oppakt of angstvallig zal gaan ontwijken..

Maar, vreselijk lastig inderdaad, want het is vooral NIET haar verantwoordelijkheid eigenlijk, pfffft..

[Savanne]

ik heb haar gevraagd mee te lezen in dit topic ... en ik zal evt vervolg vragen van haar hier weer posten..

dank jullie voor jullie meningen.. het helpt mij ook een beetje in de dingen die ik tegen haar kan zeggen...

[Jolover]

Wat ik weet van de situatie, mede omdat ik er midden inzit....
Moeder gaat het niet handelen als het verteld wordt, en vader tsja...ik denk niet dat het gaat werken als vader geconfronteerd wordt op het moment dat ze nog thuis woont.
Voor moeder zal haar hele wereld instorten.

Ik heb me vanavond nog erg boos zitten maken op vader. Afgesproken om naar een wedstrijd te kijken, maar de buurvrouw is op visite gekomen, dus vader is niet naar zn eigen dochter gaan kijken. En raad eens....moeder was niet thuis.

[Sfinxs]

hoe moeilijk ook ,
toch confronteren zonder de verwachting te hebben dat vader het verteld aan moeder of zelfs maar bekend dat hij een scheve schaats rijdt , dat is niet aan aan haar,

wat aan haar is , is dat ze meld dat ze dingen weet niet meer en niet minder,
dan is het voor haar geen geheim meer ook niet naar de vader toe..

ze is niet verantwoordelijk voor zijn doen of laten, maar ook is zij niet verantwoordelijk om het voor zich te houden
ze is verantwoordelijk om niet mee te willen zien (kijken) en dat is wat zij in mijn optiek kan melden

de rest is aan hem

de buurvrouw, ze kan wat afstand nemen van die buurvrouw, dat is in mijn optiek again wat ik haar kan aanraden

[Kitty]

Wat een verschrikkelijk moeilijke situatie....

Alles hangt er een beetje vanaf hoe de rest van de relatie is
Hebben vader en moeder nog een goede relatie, kunnen ze met elkaar praten, leven ze langs elkaar heen, is er altijd ruzie tussen de twee...

Heeft vader dit soort dingen wel eerder gedaan of is dit totaal nieuw voor hem (denk ik dus wel omdat hij naar dit soort gelijke situaties zoekt)
Ik wil het niet goed praten, maar krijg het idee dat hij zelf ook niet goed weet wat hij er mee aan moet
Een gesprek erover met hem beginnen zou ik in ieder geval proberen niet verwijtend te doen, al zal dat gevoel wel overheersen

Ik heb me ingedacht als ik de moeder zou zijn, zou ik het willen weten?
Het antwoord was nee, ook al zou ik een vermoeden hebben...
Het zeker weten is zo definitief en het begin van het einde
Je aan de kant gezet voelen voor een ander, doet zo veel pijn...

Als dochter zijnde, wat zou ik doen...
Ik zou verschrikkelijk boos zijn, me verraden voelen en het vader voor zijn voeten willen gooien...
Maar zou dat de oplossing zijn? Ik denk het niet
Als ik het op zou kunnen brengen, zou ik wel een gesprek met hem aan gaan, maar proberen er een open gesprek van te maken naar vader toe
Misschien heeft hij juist die steun nodig om er een einde aan te maken

Een derde erbij halen zou ik in eerste instantie nooit doen omdat zoiets dan niet meer binnenskamers op te lossen is en de boel alleen maar kan escaleren, met alle gevolgen van dien

Uit ervaring heb ik geleerd dat dingen nooit helemaal de schuld zijn van 1 persoon, al lijkt een relatie nog zo goed


Heel veel sterkte gewenst

[Monique]

@ Kitty

Ik ben het met je eens, héél goed bekeken.

[Savanne]

Ze heeft meegelezen en schreef aan mij het volgende om als reactie te geven op verschillende postings..

Sannetje:
- Vader confronteren ermee (maar dat is ook een beetje afhankelijk van hoe het contact met vader is)
- Is er iemand die zowel dicht bij haar, als redelijk dicht bij vader staat (een tante of zo), waar ze het mee kan bespreken? Eventueel kan er dan een gesprek met 3 plaatsvinden
- Ik zou voorlopig proberen de buurvrouw te mijden, en haar ook (nog) niet confronteren met de situatie
- Hoe is de relatie met moeder? Hoe sterk is moeder?
- Zijn er broers/zussen waar ze dit mee kan delen?

Contact met de vader is heel goed geweest, kon altijd redelijk goed met 'm praten, maar op dit moment lukt dat me niet meer..
Gesprek met iemand erbij is geen optie..
Moeder zal volledig instortten zodra ze erachter komt..
Heb het er wel eens voorzichtig met m'n zusje over willen hebben, maar haar kan het totaal niets schelen, daarvoor is ze nog teveel met zichzelf bezig..

[Savanne]

Sfinx:
--------------------------------------------------------------------------------

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
wat aan haar is , is dat ze meld dat ze dingen weet niet meer en niet minder,
dan is het voor haar geen geheim meer ook niet naar de vader toe..
--------------------------------------------------------------------------------



Is het mijn geheim naar mijn vader toe, of zijn geheim en tevens verraad naar de hele familie?

[Savanne]

Kitty:

--------------------------------------------------------------------------------

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Heeft vader dit soort dingen wel eerder gedaan of is dit totaal nieuw voor hem (denk ik dus wel omdat hij naar dit soort gelijke situaties zoekt)
--------------------------------------------------------------------------------


Toen ik het las, dacht ik eerst vrijwel meteen dat het totaal nieuw voor hem is, maar nu ik erover nadenk...Soms vergaderingen op tijden waarvan je gek staat te kijken ('s avonds laat) en als ik er dan naar vroeg kreeg ik een supervaag antwoord terug...Beetje ontwijkend ook. Dus bij nader inzien begin ik toch te twijfelen.

Ik heb ook nog ergens de vraag gelezen hoe het huwelijk tussen m'n ouders is..ze zijn waar ik bij ben eigenlijk nooit echt close geweest. Ik weet nog wel dat we een keer met m'n buurvrouw uit eten gingen en dat zij toen zei dat m'n vader nog steeds die verliefde blik in z'n ogen kan hebben als hij naar m'n moeder kijkt. Maar zo verliefd als hoe hij naar m'n buurvrouw kijkt heb ik hem nog nooit zien kijken, ook niet naar m'n moeder.

Afstand nemen van de buurvrouw is voor mij erg moeilijk, omdat ze vaak bij ons over de vloer komt. "Part of the family" noemden we haar, maar nu is dat gevoel voor mij echt helemaal weg.

[Sfinxs]

Sfinx:
--------------------------------------------------------------------------------

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
wat aan haar is , is dat ze meld dat ze dingen weet niet meer en niet minder,
dan is het voor haar geen geheim meer ook niet naar de vader toe..
--------------------------------------------------------------------------------



Is het mijn geheim naar mijn vader toe, of zijn geheim en tevens verraad naar de hele familie?

ik zie het als een geheim naar de vader toe men weet iets waarvan de vader niet weet dat men iets weet, dus een boek met een geheim die om open heid van zaken snakt bij de dochter des huizes..
zij wil openheid van zaken en mijn visie is dat is haar goed recht daarin..
zodat zij hem met open ogen kan betreden en verantwoordelijk is voor haar confrontatie met de vader

zij kan dan zelfs hem daar op aan spreken .. op zijn verantwoordelijkheden

[Sannetje]

Klopt, Sfinxs, het is idd niet haar verantwoordelijkheid om het geheim te houden. Zoals ik het zie, is het vaders geheim, waar zij achter is gekomen. Ze kan besluiten het zelf ook tot een geheim te maken. Lijkt mij echter heel lastig...

Het is vaders geheim én vaders verantwoordelijkheid, en van daaruit gezien zou hij ook de mogelijkheid moeten krijgen die verantwoordelijkheid op zich te nemen. Dat kan alleen maar als hij op de hoogte is van haar vermoedens. Ik snap dat het ongelofelijk lastig is om hem daarmee te confronteren, maar lijkt mij wel de enige manier om de last voor haarzelf te verlichten. Als praten moeilijk gaat, is het schrijven van een brief dan wellicht een oplossing?

Nogmaals veel sterkte...

[Thomas_K]

Dit is een moeilijk topic. Ik denk niet dat iemand de wijsheid op dit gevoelige gebied in pacht heeft en van mijzelf denk ik dit zeker niet.

Het gevoelsleven en de seksualiteit van de mens zit complex in elkaar. Passie, lust, bekrompenheid, beladenheid, schaamte, twijfel, verdriet, wroeging, spijt zijn zomaar een paar emoties en factoren die het gemoed bepalen.

Hoewel ik er begrip voor heb dat kinderen de gedachte en de wens hebben dat de relatie tussen hun ouders traditioneel en strikt monogaam is en dat in dat wereldbeeld monogaam 'goed' is en al het andere 'verkeerd', denk ik dat we hier allemaal weten dat in een relatie meer gebeurt dan wat in de Bouquetreeks beschreven wordt.

Natuurlijk kan iemand door een partner gekwestst worden, zoals de beschreven moeder in kwestie. Natuurlijk zou een kind willen dat dit niet gebeurt. Natuurlijk zou je je moeder willen helpen. Maar weet gepaste afstand te houden als het gaat om kwesties die horen tot het verbond van twee personen, waar zelfs de naasten niets mee te maken hebben.

Ik denk dat je haar het beste helpt door zelf een sterke zelfbewuste vrouw te worden, door naar haar te luisteren en af en toe wat te zeggen en je verder niet te bemoeien met zaken die je eigenlijk niet aangaan.