Schaapjes over de dam

[Brood]

Vandaag dacht ik na over de zeven deugden en de zeven hoofdzonden. Zomaar, zoals herders dat in dromen wel doen.

Deugend
Prudentia (Voorzichtigheid - verstandigheid - wijsheid)
Iustitia (Rechtvaardigheid - rechtschapenheid)
Temperantia (Gematigdheid - matigheid - zelfbeheersing)
Fortitudo (Moed - sterkte)
Fides (Geloof)
Spes (Hoop)
Caritas (Naastenliefde/Liefde)

Niet deugend
Superbia (hoogmoed - hovaardigheid - ijdelheid - trots)
Avaritia (hebzucht - gierigheid)
Luxuria (onkuisheid - lust - wellust)
Invidia (nijd - gramschap - jaloezie - afgunst)
Gula (onmatigheid - gulzigheid - vraatzucht)
Ira (woede - toorn)
Acedia (gemakzucht - traagheid - luiheid - vadsigheid)

In het kader van de nieuwe waarden en normen of kernkwaliteiten en allergieën en met de kerst op komst, schrok ik wakker uit mijn zomerslaap, met de gedachte: "Ik moet niet vergeten op tijd mijn deugende en niet deugende schaapjes te verzamelen om op weg te gaan naar de warme stal;-)"

Ben jij al een schaapje op het droge?

De herder, ziet een ster als een min of meer SMART geformuleerd doel

[Jippie]

Deze herder is bezig om schaapjes uit de depressivia te leiden.

Onder welke niet-deugden vallen gemotoriseerde bladblazers die van 9 tot 5 staan te loeien? Is dat Acedia? te belazerd om een hark vast te houden?
Of is dat Superbia... zie mij eens geld hebben voor al deze dure luxe spullen?

[Miss B]

Wat een vraag , een vraag die ik graag wil beantwoorden maar me ongetwijfeld niet in 1 post gaat lukken omdat ik hem nog niet helemaal duidelijk en helder voor mezelf heb.

Wel is het overdenken van 2007 in mijn gedachte al begonnen, kijk ik uit naar 2008.
In 2007 ging het over incasseren, klap na klap.. gedeeltelijk de dingen een plek gegeven en dus al een schaapje op het drogen.
Het jaar had ik niet overleefd zonder Fortitudo en Spes.
tegenstonden mij de gevechten met invidia en Ira..
maar geholpen ben ik door Luxuria om me door 2007 heen te helpen..

Miss B, die verder gaat nadenken over haar schaapjes en 2007

[Brood]

Fortitudo jippie, Fortitudo

De herder, denkt over bladblazers als over moedige ijverige tuiniers die de natuur te lijf durven gaan

[Brood]

Gevechten met Invidia en Ira.. dat moet een gemene strijd zijn geweest. ik lees dat je je daar moedig en hoopvol en met de nodige wellustige uitspattingen doorheen hebt geslagen. Volgens mij moeten we nu die ster gaan volgen en is het gras over de volgende heuvel groener, ach wat maakt het uit op reis gaan is altijd al een leuk proces op zich.


De herder, telt nu 2 schaapjes voor het slapen gaan

[Kronkel]

Hier toch Fortitudo en Spes dan voor dit jaar.

Kleine toelichting is gewenst denk ik.

Een paar maanden terug dit jaar heeft het een haar gescheeld dat ik heel jong weduwe zou zijn geworden. Mijn lief der geliefden, mijn maatje, mijn man, mijn steun en toeverlaat, mijn passie en zielsverwant werd getroffen door een hartinfarct. Zodanig dat het letterlijk een kwestie van minuten was (achteraf hoor je dat) en zweven tussen leven en dood. Nou heeft mijn leven wel vaker op de kop gestaan en is het niet bepaald volgens het boekje verlopen (als dat boekje al bestaat..), maar dit was wel een heel ingrijpende gebeurtenis die elke dag mijn en zijn gedachten en gevoelens bepalen. Die zijn niet alleen negatief gelukkig, maar wel zeer aanwezig en ook best ontregelend af en toe. Fortitudo is dus wel op zijn plaats en Spes ook.

Voorbeeld van wat ik bedoel met zeer aanwezig zijn:
Ik ging naar bed vannacht en hoorde niets naast mij. Geen zuchtje adem, geen enkele beweging.. De paniek sloeg toe en ik heb minutenlang liggen luisteren of ik wel wat zou horen. Niet durven aanraken uit angst dat ik een koud lichaam zou voelen. Uiteindelijk kon ik mezelf niet meer beheersen en moest ik weten of hij nog leefde. Mijn hand sloop naar zijn lijf, voorbereid op het vreselijk gevoel..
Maar nee, het lijf voelde warm en bewoog. Ik heb tegen mijn maatje nog niks gezegd over deze nachtelijke angst, maar dat gaat vandaag wel gebeuren. Delen om er mee om te leren gaan dat leven en dood hun willekeur soms tonen.

FORTITUDO EN VOORAL SPES SPES SPES....het is mijn en zijn enige uitweg.

[satine]

zonden en deugden,
het doet me denken aan wat een priester zondag zei in de mis als inleiding op de schuldbelijdenis:
"veel mensen denken dat het niet nodig is om berouw te tonen omdat ze vinden dat ze niets verkeerd hebben gedaan. Berouw zuivert het hart en net als vele huisvrouwen die wekelijks hun huis kuisen ook al is het niet echt vuil, maar toch doen ze het steeds weer, zodat het zeker proper is, zo zou men ook berouw moeten tonen."

Ik vond dat wel iets hebben, wat vaker sorry zeggen, toegeven dat ik mis was en het niet stilletjes laten verder sudderen tot er een moment komt dat er misschien wel eens echt harde woorden vallen...

Fides, Spes en Caritas zijn voor mij zo wel wat de belangrijkste deugden, geloof en hoop in een toekomst vol liefde en probeer mij zover mogelijk van de zonden te houden, al kom te Luxuria (lust) al wel eens dicht bij

[Brood]

Zijn hart faalt wellicht, maar niet in zijn liefde voor jou Kronkel, Caritas veel Caritas

Het leven is een reis en zoals alle reizen is ook deze reis eindig. Die ster in de verte is een schitterend doel, maar je weet dat je alleen de stal onder die ster zult bereiken. Wellicht brengt de stal meer hoop en moed voor je dan de ster. Een minuut onderweg is als een minuut van oneindigheid van seconden en miliseconden en microseconden. De spanning van het onbekende. De volgende keer dat de angst je overvalt, grijp hem dan stevig vast, draal niet, vrees niet, koud of warm is hij de jouwe en de enige echte. En mocht het over zijn, dan wassen je tranen je ziel en begint je leven opnieuw. Tot de stal in beeld komt en je je gaven kunt laten zien.

De herder, vreest het einde niet in het vrolijke gezelschap van zijn schaapjes

[Kronkel]

Ik huil om je intense woorden. Allemachtig ik huil als een kind nu. Je raakt me diep en het is zo waar wat je zegt. Ik dank je !

Kronk laat even haar tranen de vrije loop en laat jouw woorden nog lezen aan mijn maatje. Ze zeggen alles....

Dank voor zoveel warme wijsheid Brood.

[Brood]

Niets menselijks is ons vreemd. De deugden waren er al voor het geloof. Socrates sprak al over de deugden en de ondeugden. Hij verloste zichzelf ook van het kwaad door het vrijuit drinken van een gifbeker. De kerk is slechts een discipel een volgeling van datgene dat de mensheid verbindt.

Zonden zijn soms ook lekker. Wie ligt er niet lui op zondag een boek te lezen, wie geniet niet van sex, wie is niet trots op zichzelf, iedereen is wel eens kwaad of gulzig of jaloers en we zijn allemaal spaarzaam en dus gierig en soms hebzuchtig. Dus laat het anderen geen macht over je geven dat je soms een zonde begaat. Sorry zeggen mag, maar je moet het alleen doen als je het echt voelt. Als je kwaad bent en je bent nog steeds kwaad, verontschuldig jezelf dan niet. Ook de ander kan de eerste stap zetten.

Wat de ondeugden je vooral leren is te vergeven en te vergeten. Ook als er geen excuus tegenover staat. Zet je zelf nooit vast. Laat los. Go with the flow. Laat de deugden en ondeugden je niet in de macht krijgen. Blijf niet wachten op een excuus dat nooit zal komen. Vergeef hem/haar en jezelf en ga verder met je reis.

De herder, staat paradoxaal een moment stil en loopt dan weer verder.

[Savanne]

Acedia is al mijn hele leven bij me zeker in de tijden dat het moeilijk is wil gemakzucht en laksheid nog wel eens toeslaan..
Luxuria is ook een bekende van me en daar verval ik ook menigmaal in terug het lijkt of het leven zoveel beter is dan.
Een zekere mate van Iustitia zit er ook wel in mij en laat ik zeggen dat dat lang niet altijd als een deugd voelt..
Caritas is mijn redder al zoveel jaren.. zonder deze deugd had ik al lang besloten het aardse te verlaten...
Nu nog werken aan Temperantia.. het zal me nog meer balans geven denk ik...

[Mirthe]

He, heerlijk, zoveel mannelijkheid in keurige slagorde opgesteld te zien staan.

Op enigerlei manier mis ik iets...

Ik geloof niet in reizen. Ik ben er al. Nu, hier.
Y know , de tijd van ooit en ergens is voorbij... ik ben door de kern van het verdriet gegaan, tot op de grens van het onbenoembare, onuitdrukbare.

Misschien, Brood, lig ik, na hevig dat kindeke te hebben gebaard, in de stal, in afwachting op wat er verder komt. Ik ben immers vrouw, doordrenkbaar van wat het leven te bieden heeft. Vanuit mijn simpele kraambed koester ik de boreling, en láát de wetten en regels van de vaderen. Dit kind is een liefdeskind dat de ordening van de wijze oude mannen van mij, ik ben de moeder!, mag toelachen en ermee leren spelen. Dat geeft de gelegenheid de geliefde deugd Ontvankelijkheid een kans te geven. Daar zie ik naar uit. Uitzien als in het omgekeerde van 'vergeten', dat ik niet wil, en wat niet hoeft.

Een deugd die mij heel lief is, is mildheid, doorleefde zachtmoedigheid, mededogen, compassie. Ze geeft ons de tweede kans, of de derde of volgende. Ik kan niet zonder.
Genieten is een andere deugd die ik node mis. Laat me genieten van dit moederschap, van het kind, de herinnering aan de liefdesnacht met de verwekking, van het notoire sterven erna, de uitwerking tot liefhebben en elke uitdrukking er van. Laat me genieten van de ontmoetingen op of met de grens - de wedergeboorte - genieten van het verlangen, het verlangde en van het bereikte, zonder valse schuldgevoelens (zondes zijn van anderen) en schaamteloos.


De stal staat open, het hooi is vers en geurig, het leven fenomenaal, met of zonder schaapjes.


Mirthe


edit: Dertig bladzijden later merk ik dat dit kind het op een bepaalde manier het niet heeft gered. Het is ter ziele, het was helemaal niet welkom. Integendeel. Kou maakt ziek en doet sterven. Ik heb het begraven en het heeft absoluut geen zin dat ik een woord aan wijd, iets vertel of toelicht (dat doe je maar op je eigen plek)..

"Het is toch maar wat je er zelf in ziet, de anderen zijn hersenspinsels."

pagina 30.
Alstublieft. Zo gaan wij met elkaar om. In wederkerigheid gesteld: U bent mijn hersenspinsel. Ik zou maar uitkijken, ik zou maar niks van een ander tot mij nemen. Voor je het weet ben je een vat vol hersenspinsels. Brrrrr.

[Mélixande13]

Wat een smultopic !

Maar helaas heb ik geen zinnige bijdrage





Melixande*


*koestert alle schaapjes, wit en zwart.

[Jippie]

Fortitudo jippie, Fortitudo

De herder, denkt over bladblazers als over moedige ijverige tuiniers die de natuur te lijf durven gaan

Deze visie deel ik niet pastor panis angelicus.
De natuur moet zijn gang kunnen gaan. De bladerendeken beschermt de prille vegetatie die in het voorjaar wil ontluiken als de de koude winterdagen stuiptrekkend plaats moet ruimen voor een bleke voorjaarszon. Een bladerendeken die beschutting biedt voor allerlei insecten die normaal aan ons oog worden onttrokken. Waar de hongerige vogels onder de bladeren in de winter zaden en andere "leckerbissen" vinden. En als de wintertaak van het gevallen blad erop zit dan vervallen de bladeren tot waar het ooit begon, en voeden ze de bodem die hen liet groeien.
Niet bladblazen is Prudentia, begrijpen waarom de natuur is zoals ze is.

In de tijd dat de zeven hoofdzonden/deugden werden beschreven bestond er zeker nog geen dwangneuroze, een onafrembare drang om achter je eigen staart aan te rennen. Deze achtste hoofdzonde in spé ontwikkelde zich pas toen de mens gemotoriseerd werd en hij ondektte dat je een auto steeds weer moest poetsen, dat je met een hogedrukreiniger dagen achtereen je straatje kunt schoonspuiten en dat bladblazen de nieuwe ZEN meditatie is in het najaar. Stompzinnig bladeren tegen de wind in blazen zonder te begrijpen waarom het niet op een hoop blijft liggen.

Ik schommel verbijsterd en vol onbegrip over deze wereld verder naar mijn stal.

[Brood]

Savanne,

Jezelf accepteren met voor en tegen is, vermoed ik, een goed begin. Maar wie balans zoekt zal altijd in onbalans zijn, omdat balans slechts op één punt te vinden is. En dan... als je daar dan eindelijk bent, sta je dus helemaal stil, tot je zelfs niet meer ademt.

Nu ben ik in beweging als een slinger van Foucault die de balans regelmatig passeert. Ik beweeg vrijwel als een perpetuum mobilé en terwijl ik weet dat mijn energie langzaam verdwijnt wordt ik oud en wijs van wat ik om me heen zie en leer. Stilstand is het einde van de weg. Het is een perfecte balans. Een mooi streven, maar wat daarna?

De herder ziet het leven als voorspel op balans, nu eerst wat temperament