Naar aanleiding van een ander topic dat ik had gelezen, over een vrouw die sexueel onderdrukt werd door haar man, wilde ik een topic openen over normale onderdrukking. Uiteraard mogen mannen ook reageren.
Het wil dat mijn moeder na 37 jaar van huwelijk met onderdrukking zich eindelijk heeft weten los te rukken uit de handen van mijn vader. Zoals bijna niemand op dit forum weet is mijn vader nu eenmaal niet zo'n aardig persoon. Hij is eigenlijk altijd al zo geweest, volgens mijn moeder. Mijn ouders hadden al wat met elkaar toen ze nog maar 16 en 21 jaar waren, op hun 18de trouwde ze en 19de kregen ze kinderen, en ja, ik ben een nakomer. Ik ben nog echt met de oude stempel opgegroeid, die in de ogen van mijn vader altijd golden "Een man is de baas en een vrouw is niets zonder."
Ook is mijn vader sinds ik jong ben gehandicapt geraakt, daardoor hij erg bezitterig werd. Ik ken mijn ouders alleen als ze ruzie maakte, waar ik vaak genoeg de dupe van was. Soms hadden ze zulke heftige ruzie dat mijn vader dingen door de kamer gooide en mijn moeder boos de deur uit stormde, uiteraard was het wel eens andersom ook. Het erge is nog van dit alles, dat er altijd via mij werd gestookt. Je moeder doet dit, je vader doet dat! De eeuwige strijd dus, verder zal ik daar niet teveel over uit dijen.
Even over het gedrag van mijn vader, wat hij ook altijd bij mij deed. Zo werd ik tot mijn 17de naar school gebracht met de auto en opgehaald. Ik mocht nooit ergens heen, nouja, niet zonder dat hij me bracht en haalde dan. Hij moest weten met wie ik omging, waar ik was, wanneer ik thuis kwam, mijn telefoon nummer, hun telefoon nummers, telefoon nummers van de ouders van de andere etc.
En als meneer het niet zinde als ik als antwoord gaf "ik ben even met de buurjongen wandelen" was hij in staat me te volgen met de auto. Wat ik eens merkte, niet dat ik ooit wat verkeerd deed, maar het was erg vervelend!
Ook maakte hij me zwart tegenover mijn familie, hij zei dat ik een naar kind was, dom en arrogant! Als ik dan naar familie ging, zeiden ze dat ik niet deugde en werd ik afgesloten. Een keer heeft hij zelfs beweerd dat ik hem mishandeld had... terwijl hij altijd degene was die me onderdrukte. Als ik vrienden had zei hij "je hebt geen vrienden, ze willen jou niet, wie wil jou nou?" of "dat denk je maar, daarnet zeiden ze nog tegen mij dat ze alleen maar met je omgaan, omdat ze je zielig vinden."
Dit deed hij ook bij mijn moeder, wat we slikte, omdat we niet beter wisten.
Ook werd er altijd beweerd dat we lelijk waren en het 'niet waard' waren, om ooit iemand te hebben die van ons hield. Twisted he?
Even over dat dom zijn, tot mijn 12de geloofde ik er heilig in dat ik beter naar speciaal onderwijs kon gaan, gewoon moeder worden, geen opleiding etc. Weet je wat dat veranderen deed? Een iq test!
Het klinkt misschien erg raar hoor, maar ik was zo lui geworden, omdat ik toch al geloofde dat ik niets was, dat ik toch maar die test deed. Het enige waar ik goed in was, dat waren geschiedernis, godsdienst en handarbeid, toen ik de test deed scoorde ik verre boven verwachting, zelfs 'hoogbegaafd'. Niemand geloofde het en ik moest nog meer testen afnemen. Ze hadden me er niets over verteld en ik dacht dat ik dom was, daarom zoveel testen moest nemen. Uiteindelijk kwam het nieuws bij me, na meerdere tests en ik was opgelucht. Vandaar dat ik gelijk in het harnas spring, als mensen twijfelen aan mijn inteligentie. Ik heb geen les gehad van mijn 6de tot mijn 10de jaar. Slechte school gezeten en dat alles toch in groep 8 ingehaald. Mijn vader schepte altijd op, dat hij zo slim was en dat alle vrouwen dom waren. Doet hij nog wel, maar dan overbluf ik hem met kennis en dan houdt hij wel even zen mond dicht...
Nu is mijn moeder dus eindelijk bij hem weg gegaan, ik voel me opgelucht en beter sindsdien. Hij woonde al een tijdje in een tehuis, maar zou terug naar huis toe komen, om hier weer te wonen... ik denk dat ik me dan van de flat had gegooit, samen met men moeder! We zijn minder gestrest en hebben sindsdien niet meer elkaar verrot gescholden, al hoewel geld een probleem is, laten we dat ons niet de nek omdoen. Onze gezondheid gaat erop vooruit. En ik kan eindelijk zeggen dat ik sinds deze week geen hartkloppingen, extreem haar uitval of tintelende lichaamsdelen heb gehad. Wat stress niet allemaal met je kan doen he?
Overigens is dit besluit niet na een nacht gekomen, na ongeveer 10x in en uit huis te zijn geweest van mijn vader was het genoeg. Eerst dachten we, hij kan veranderen zoals hij zegt, maar na een tijdje werd hij hetzelfde.
Daarom ben ik misschien wel erg feministisch ingesteld geworden, maar ik kan gewoon niet leven met een man die dominanter is dan ik. Dat gaat gewoon niet goed, vooral als ze de baas willen spelen.
Waarom ik dit allemaal schrijf? Om te laten zien hoe ver geestelijke manipulatie gaat! Mishandeling van de geest en de innerlijke pijn die je hebt, als iemand over jouw leven heerst. Soms voel je geen pijn nog emoties, maar dat komt omdat je ze diep van binnen verstopt, zodat je minder pijn hebt en naief wordt voor jezelf.
Daarom mijn vraag, tot hoe ver laat jij manipulatie, onderdrukking en het dicteren komen van iemand in je omgeving?
Liefs,
Draak
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
en dat is alleen omdat het lekker is 
voor de rest noway 
