Mee eens. Je hebt alleen wel, en dat vind ik op dit punt cruciaal, zelf de keuze of je ernaar handelt of niet. Gevoelens zijn sowieso niet direct te beinvloeden is mijn ervaring. Als je een hekel aan iemand hebt kan de knop ook niet zomaar om meestal, dat is geen besluit wat je neemt. Bij mij althans niet. Ik kan hooguit bewust proberen me ergens meer of minder druk over te maken.
Ik weet niet of verliefd worden op een ander als je in een relatie zit altijd betekent dat er aan die relatie iets mist. Ik denk wel dat je in een wat mindere periode binnen een relatie kwetsbaarder bent om gevoelens voor anderen te ontwikkelen, en dat het in ieder geval goed is om je af te vragen wat het in die context betekent. Verliefdheid brengt namelijk nogal eens het fenomeen projectie met zich mee; de ander wordt op dat moment degene die aan alles voldoet wat je bij je vaste partner mist, voor je gevoel. Of alles wat je altijd al had willen hebben. Mijn ervaring tot nu toe is dat het meestal weer overgaat, althans bij mij. Wat niet wil zeggen dat het me in de afgelopen jaren nooit is gebeurd. In het begin voelde ik me daar altijd enorm schuldig over, ook als het puur bij seksuele aantrekkingskracht bleef. Tegenwoordig hanteer ik voor mezelf het principe van "buiten trek krijgen, thuis eten", zeg maar. Maar da's misschien iets anders. Het punt met verliefdheid is denk ik ook dat het een kick geeft, juist omdat het zo'n heftig gevoel is. Sommige mensen hebben daar meer behoefte aan dan anderen, iedereen zit in dat opzicht verschillend in elkaar. Ikzelf raak er altijd met name heel gestresst van, niet fijn. Althans, niet onverdeeld.
gr
hx
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
), dus verliefd worden op een ander, is een geheel natuurlijk proces, en ik kan me voorstellen dat de natuur niet op één paard wil wedden, maar ons, dekhengsten, voorziet van een libido om een kudde merries de nacht van hun leven te bezorgen. 
)!
)
dus in het kort mijn verhaal en misschien dat iemand er wat mee kan of aan heeft.