@Jeanny: ik denk dat een ander nooit voor jou kan bepalen of iets van betekenis is of niet. Er zullen ook vast mensen zijn die in mijn situatie geen operaties hadden laten uitvoeren. Ik heb het wel gedaan. In juli heb ik m'n armen en borsten laten liften en nu een uitgebreide buikwandcorrectie laten uitvoeren. Ik heb dat voor helemaal niemand anders gedaan dan mezelf. En ik ben ervan overtuigd dat dit voor mij het beste is dat ik had kunnen doen.
Nadat ik ruim 50 kilo was afgevallen was ik daar enorm blij mee, maar ook heel erg verdrietig over wat er was overgebleven. Het voelde als een straf. Ik had daar echt elke dag last van. En natuurlijk zei iedereen dat het zo knap is wat ik heb bereikt en dat ik daar trots op moet zijn. En dat vind ik ook en ben ik ook, maar toch overheerste het verdriet. Ik kon twee dingen doen. 1: proberen te accepteren hoe ik was geworden. Geloof me dat ik dat heb geprobeerd. Maar het lukte niet. Dus was optie 2 uiteindelijk over: er wat aan doen.
En hoewel ik nu dus boordevol littekens verder moet (m'n broer noemt me liefkozend Frankenstein
) zijn de littekens in m'n hoofd en hart bijna opgelost. Voor het eerst in ruim 20 jaar kan ik naar mezelf kijken en zeggen: het is goed zo. En ja, het heeft me een godsvermogen gekost, en ja het doet echt heel veel pijn, maar dat is het zonder twijfel allemaal waard.
Dream it. Wish it. Do it!