wat past het beste bij elkaar...?

[snanbeek]

Tsja... de vraag zal een hoop vooroordelen oproepen misschien, maar toch...
(knip)
meer tekst is niet nodig, vraag is wel duidelijk he...

[Moose]

Tja, moeilijk te zeggen. Zoals mijn coach zojuist zei: 'Het belangrijkste in een relatie is misschien wel de afwezigheid van irritatie.' Da's niet erg romantisch, maar ik weet wel vrij zeker dat het bijvoorbeeld voor mij op gaat.
En dan is maar de vraag: Waar erger je je meer aan? Dat iemand heel anders is dan jij, of een beetje hetzelfde? Dat kunnen allebei potentiele irritatiepunten zijn. Voor mij geldt in elk geval dat een partner op mij moet lijken, op bepaalde vlakken. Ik kan niet omgaan met afhankelijkheid, of met echt verregaande luiheid, om maar wat te noemen.

Een tijdje geleden las ik een onderzoek, waaruit bleek dat de kans van slagen het grootst is als je aan dezelfde dingen belang hecht. Niet dat je bijvoorbeeld overeenkomstige hobbies hebt, maar dat je op één lijn zit in dingen als hoe belangrijk luxe voor je is, of werk, of de ruimte om in je eentje dingen te doen, ik noem maar wat. Ik kon me daar best goed in vinden.

[Shazzz]

Ik denk aanvullende eigenschappen. Ik moet er niet aan denken om met zo'n zelfde soort persoon als ik zelf ben, samen te moeten wonen.

Ik denk dat we dan allebei hardhollend naar onze moeders zouden gaan.
Ik heb een partner nodig die me aanvult. Ik vrij druk, hij vrij rustig. Ik prater, hij denker. Ik nogal impulsief, hij dus niet.
Voor mij werkt dat het beste. Maar ik denk toch ook wel dat het per persoon én per relatie verschilt.....

[Kinky]

Ik denk je dat qua levensvisie wel aardig op 1 lijn moet zitten (en dus erg op elkaar moet lijken) om elkaar te kunnen begrijpen. Zonder elkaar te begrijpen komen er steeds weer conflicten, en heb je kans dat je langs elkaar heenpraat inplaats van samen echt iets op te bouwen. Ongeveer dezelfde ideeen over vrijheid, openheid, wel/geen kinderwens, (evt.) opvoeding, seksualiteit en relatie zijn volgens mij van essentieel belang.

Maar qua karakter is het volgens mij juist goed om elkaar een beetje aan te vullen. Zo ben ik een praten, en mijn lief (doet alsof hij) luistert, werkt prima. Hij is vrij rustig en heeft mij geleerd soms wat meer te ontspannen. Ik ben vrij druk, en sleur hem soms uit zijn luie stoel om iets leuks te gaan doen.

Ik denk niet dat er een vast profiel bestaat van de perfecte relatie, het ligt er maar net aan wat je belangrijk vind en wat voor jou (jullie) werkt.

[biliefinme]

ik heb gekozen voor "anders".
mijn situatie is enigszinds vergelijkbaar. mijn vriendin en ik, hebben / hadden beide mannen die zich wat afhankelijk opstellen. ook voor ons beiden geldt dat we nogal regelneven zijn.
maar....
het gezegde ken je wel: "het beste uit iemand naar boven halen" , dàt is heel belangrijk. elke relatie is een wisselwerking, ook met compenserende karakters, ook met dezelfde karakters. de één roept door zijn/haar gedrag "vanzelf" iets in de ander naar boven.

wat eerder al opgemerkt werd is natuurlijk allemaal waar! maar qua karakter... ik denk dat het juist de wisselwerking is. en tenslotte heeft iedereen karaktertrekjes die ie liever niet zou hebben...
de kunst is dus die niet bij elkaar op te roepen, en irritaties spelen daarin zeker een rol... de beroemde cirkel, want waar komen die irritaties dan weer vandaan....

[eric46]

Ik sluit me in het geheel aan bij Moose. En voeg daaraan toe dat een relatie met name staat of valt bij communicatie.
Zolang je op een goede manier kunt blijven praten over ergernissen, onenigheden, maar zeer zeker ook over dingen die je samen leuk vindt of waarin je het eens bent, dan zal de relatie steeds steviger worden.
Als je gaat nalaten te praten met elkaar, dan is dat vaak het begin van het einde.
Zelf denk ik dat communicatie belangrijker is dan gelijkaardige of tegengestelde karakters.