Je kunt geen programma aanzetten of de Barbie's en Ken's vliegen je om de oren. Videoclips, Temptationeilanden.....en altijd net als ik gezellig op de bank zit te zappen, thee en een koekje binnen handbereik. Promp heb ik geen zin meer in dat koekje (oh misdaad als ik nóg één gram aankom) en zap ik natuurlijk door naar iets waar ik minder gefrustreerd over raak. Maar t punt is... het frustreerd me. Ik ben echt geen onaantrekkelijke vrouw geloof ik (nog reacties zat zeg maar) maar ik word zo moe van al dat bijna onbereikbare moois. Moet ik ook zo worden om volledig mee te tellen? En moet ik wel volledig mee willen tellen, en wie zegt dat je alleen maar meetelt als je perfect bent? En wat is perfect? Ben ik alleen maar 'goed genoeg' als ik in het profiel pas van mega slank en silecone gevuld op je juiste plaatsen, dure kleding en de hele dag wil feesten en beesten? Ik weet ook wel dat het onzin is. Ergens hebben we voorbeelden nodig (en dan maar liever mooie) en de commercie en onze westerse massa indoctrinatie moet ook gewoon door. Ik weet het, ik weet het..en toch word ik er niet goed van... Waarom eigenlijk? Is het zo simpel als een tekort aan waardering opgelopen in mijn jeugd (das nog waar ook) waardoor ik last heb van een tekort aan eigenwaarden. Mijn vriend kan 1000x zeggen dat ik geweldig ben.. Als hij één keer kijkt naar een dame die zo in een videoclip kan (en wie kijkt daar niet naar, en zo blijft de circel rond) voel ik me zo ontzettend klein worden. En neem ik me voor de honderste keer voor ook maar de hele dag te gaan sporten, me tieten te laten doen en me alleen nog maar heeeeel vrouwelijk te gedragen .... maar 10 minuten later ben ik weer gewoon moeder, blijkt wederom dat ik geen geld heb voor sportschool of een nieuwe outfit (laat staan dat ik borsten, hair-extenties of plaknagels kan kopen) en dat ik toch eigenlijk wel heel veel voldoening uit mezelf haal als ik lekker in mijn oude kloffie mijn teksten (ik speel toneel) kan voorbereiden.
Wie herkent dit innerlijk conflict en wil er iets over kwijt. En dan graag eerlijk hoe het VOELT! Dat die gevoelens onnodig en onterecht zijn weet ik wel, en dat je blij moet zijn met een gezond lichaam, en dat ik blij moet zijn dat ik een vriend heb die maar liefst 1000x per dag op me geilt , en dat ik een jaloerse, aandachtsbehoeftige frusto ben
en me niet zo veel aan moet trekken van al die commercieël shit die voor de meeste mensen buiten de werkelijkheid staat, enz, enz, enz ..... ja ja ik weet het ....maar...helaas gaan verstand en gevoel niet altijd samen...dus...wie wordt er ook niet goed van al die Barbie's en wil iets kwijt over dat gevoel? Droom jij net als ik over 'wij moeten er uitzien als Barbie anders zijn we niet leuk boycot". Droom je heimelijk over een tegenaanval als je vriend weer zijn hoofd omdraaid naar 'Miss look at my but". Wil je je hele huis volhangen met mannelijke modellen (maar ja,, die zijn natuurlijk weer gay wanneer je weer een nieuwe poster van Shakira op je dochtes kamer ziet hangen en zij zich daaraan spiegelt? Wil je acuut 3 gigolo's tegelijk scoren als je je lief nog één betrapt achter de pc met een fijn filmpje? 
Laat je fantasie de vrije loop als je me begrijpt... kan ik er tenminste ook nog eens om lachen....
) maja smaken verschillen 
) same intresses.. en beide een beetje geflipt 
Ik vroeg me wel af of mijn bovenstaande verhaal herkent word. 
schoonheidsideaal. En nog heb ik daarin bevestiging van een ander nodig. Gelukkig heb ik veel mensen om me heen die niet schromen me die bevestiging te geven, mijn liefste voorop! (nou nog zelf kunnen...)