hoi!
Ik ben net geregistreerd op dit forum, alhoewel dit absoluut niet nieuw voor me is. Ik lees al jaren mee, en heb in het verleden al meerdere posts gedaan, zelfs verhalen geschreven (alleen ik vergeet altijd mijn accountnaam en/of paswoord).
Even een korte introductie en inleiding waarom ik nu net in dit topic reageer.
Ik ben een jonge vrouw van 28 jaar, en sinds kort heb ik mijn relatie met mijn vroegere vriend (ex klinkt zo negatief) terug leven ingeblazen. Ik hou van hem en het klikt beter tussen ons dan vroeger. We zijn beiden een stuk volwassener geworden, en gelukkig ook wijzer. Ik weet meer wat ik wil en hij ook, met het gevolg dat ik me erg vertrouwd voel bij hem en hij bij mij. Het mindere van dit mooie sprookje is dat de initiële verliefdheid die je vaak ervaart bij een nieuwe relatie bij ons niet opnieuw heeft plaatsgevonden. Het vertrouwde was meteen terug vertrouwd, en de passie is er soms wel, maar niet om van te gillen.
Al van lang ik voor ik terug met mijn partner in zee ben gegaan, voel ik mij aangetrokken door een iets oudere man.
Ik heb dit lang kunnen bedwingen, maar ondertussen denk ik bijna continu aan hem. Het is meer dan aantrekking alleen (al vrees ik dat die langs beide kanten vrij sterk is), we mailen bijna dagelijks met elkaar en nemen elkaar in vertrouwen.
Ik voel dat dit de verkeerde kant op gaat, maar ik wil er niet mee stoppen.
Ik kan me jullie verschillende reacties al voorstellen, en ik weet niet of ik begrip zoek of advies, of helemaal niets.. maar ik moest dit even kwijt.
Ik denk soms gewoon dat ik zoveel wil ervaren en mijn leven rijker maken, en waarom zou ik deze aandacht en beleving moeten missen? Dit bespreekbaar maken met mijn partner lijkt me geen optie.
Ik ga het hier bij laten en dan toch maar bang jullie reacties afwachten.
Hierbij verblijf ik met vriendelijke groet,
Red Jade