mijn min of meer ex

[Menina]

Dag shespotters
Ik hoop met dit verhaal duidelijkheid te krijgen in mijn eigen gedachten en ik hoop dat jullie me wijze raad kunnen en willen geven. Ik weet echt niet meer wat ik voel en wil.
Sinds drie jaar heb ik een relatie, met iemand die 7 jaar ouder is dan ik. Iemand met een heftige persoonlijkheid, verslavingsgevoelig, veel ups and downs, ontzettend intelligent en verschrikkelijk aantrekkelijk. Onze relatie was dan ook heftig, beiden vreemdgegaan, veel meegemaakt, nog nooit zo gelukkig met iemand geweest. Een relatie die me veel energie kon geven of me volledig in zijn ban hield.
Een maand geleden heb ik er voor de derde keer een einde aan gemaakt. Wegens zijn gebrek aan vertrouwen in een eventuele toekomst samen, mede veroorzaakt door zijn negatieve, bijna fatalistische levenisinstelling. Maar weer kon ik hem niet vergeten en na een paar weken zijn we weer met elkaar naar bed geweest, hebben we weer dagen gepraat. En deze keer zag ik, dat hij echt zijn best deed te veranderen.
Na een geweldige dag en nacht samen, ging ik uit met m'n vrienden. Ik ben heel dronken geworden (excuses le cliche) en ik ben naar bed geweest met een jongen die ik vaag kende, wel leuk vond, maar waar ik absoluut minder voor voel dan mijn min of meer ex. Een jongen waartoe ik me aangetrokken voelde door zijn eerlijkheid en simpelheid
Ik heb mijn ex de volgende dag hierover ingelicht, hij reageerde gelaten.
Ik weet gewoon niet meer wat ik wil of voel. De ene keer wil ik alles doen om deze relatie te redden, de andere keer lijkt het me toch wel prettig om vrij te zijn. Zou ik soms het type zijn dat kickt op drama's? Ik wil zo graag rust, ritme en regelmaat aan de andere kant. Wil iemand me hier fris en nuchter advies over geven of me helpen uit te zoeken wat ik voel? Ik ben zo in de war...
liefs Menina

[Mel]

Hai Menina,

Tsja, moeilijke situatie is dit. Ik kan niet voor jou spreken, alleen voor mezelf natuurlijk. Het aan-uit gehalte in jouw relatie klinkt mij niet bekend in de oren (gelukkig maar) maar ik weet wel dat ik er gek van zou worden. Het feit dat je min of meer ex een, zoals je zelf zegt, desastreuze levensinstelling heeft zou voor mij het teken zijn om aan mijn stutten te trekken en het geluk eerst eens bij mezelf te zoeken. Je hebt er niets aan om in een relatie te zitten die je meesleurt die spiraal af. Je bent meer waard dan dat, dat zul je met me eens zijn.

De reden waarom je teruggaat? Het is een lange relatie, al 7 jaar. Mijn eigen ervaring met zo'n langdurige relatie is, dat als het uitgaat na een aantal jaren, je niet zozeer je ex-partner mist, alswel iemand om je heen. Het is een periode waar je even door moet komen, door de zure appel heenbijten. Uiteindelijk bleek het voor mij de moeite waard te zijn om een punt achter de relatie te zetten en dat zo te houden.

Het enige dat ik kan zeggen is dat je moet kiezen voor jezelf en je eigen geluk, en dat je niet moet blijven hangen in de gewoonte.

Veel sterkte met je beslissing.

Mel

[leintje]

hey menina,

je verhaal klinkt me wel bekend in de oren. Heb vroeger ook een relatie gehad van 1,5 jaar met een jongen die 7 jaar ouder was, (te) uitbundig met moment, (te) down op andere moment, verslavingsgevoeling idd maar ook: poetisch, vreselijk romantisch, geweldige levenservaring. en helaas niet trouw (hoewel hij daar nooit echt voor uitkwam, zie ik hem nu nog regelmatig en hij vertelt mij dat hij niet trouw kan zijn in huidige relaties, dan zie ik ook niet in waarom hij het bij mij wel zou geweest zijn...)

Ik kon niet van hem los, omdat op de goeie momenten, ik heel zeker was dat ik met niemand anders ooit zoooo gelukkig kon zijn (en de sex was zalig). Maar de slechte momenten waren een hel en deden mij heel goed realiseren dat ik alvast met hem niet verder wilde: hoe kan je nu ooit je leven bouwen op iemand die zo onstabiel is. Ik heb uiteindelijk beslist om echt zonder hem verder te gaan, en te kiezen voor een leven zonder ooit de hoop misschien op die vreselijke hoogtes, maar evenzeer nooit meer die laagtes. En ik heb zo'n stabiele relatie gevonden. Voor mij is dit eerlijkgezegd alleszins het beste, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat voor jou ook persé zo moet zijn. Als jij ermee kan leven, met jullie bergen en dalen, als je die "kick" nodig hebt in je leven, dan zou ik ervoor gaan, je helemaal geven. Ik denk alleen dat je er niet mag vanuitgaan dat hij zal veranderen. Je kan mannen wel wat bijschaven, maar fundamentele karakterveranderingen komen er niet volgens mij.

Veel sterkte!
leintje

[paulusdebkb]

Hi Menina,

Jullie klinken redelijk explosief samen! Zwaar, maar wel gaaf lijkt me dat. Een puntje: hij zou dit keer echt willen veranderen? Mensen veranderen wel, maar meestal niet erg drastisch hoor. Vraag 2 is: als hij verandert in een stabiele, goedgehumeurde, hardwerkende man die de fles, pillen, poeders, rookwaar whatever kan laten staan en die dus doordeweeks om half elf in bed ligt (uurtje later in het weekend), is hij dan nog wel leuk voor je?

[Menina]

Heej mensen
Bedankt voor de reacties. Ik ben er nog steeds niet over uit, maar langzaam worden de dingen me duidelijker.
Ten eerste begin ik steeds meer te beseffen dat ik de afgelopen jaren nooit had willen missen, maar dat ik uiteindelijk een relatie wil met iemand waarbij ik altijd terecht kan en waarbij ik niet hoef af te wachten wat zijn bui is. Ik zie het al voor me: 'papa is even te dronken om jullie een verhaaltje voor te lezen jongens'.
Daarbij vind ik dat het feit dat ik vreemd ben gegaan toch aangeven dat ik kennelijk niet genoeg meer om hem geef, anders had ik het niet gedaan. Het ging niet om het spelen van een spelletje ofzo, het gebeurde omdat ik de jongen oprecht leuk vond. Ik ben idd een keer eerder vreemd gegaan, maar dit was tijdens een reis en het was zo sprookjesachtig dat ik dat niet kon weerstaan. Die keer voelde ik me wel veel schuldiger en kon ik ook niet echt met hem neuken.

Mel, bedankt dat je me er nog even op wijst dat ik aan mezelf moet denken, daar ben ik idd niet altijd even goed in...

Leintje, idd super herkenbaar, Ik herken ook heel duidelijk je overweging'diepe dalen hoge pieken' vs stabiliteit. Ook fijn om te lezen dat het dus mogelijk is van deze verslaving (want dat is het een beetje) af te komen. Dankje voor je persoonlijke verhaal!

Paulus (erg charmante nick ahum, van de combinatie van een kabouter met erotiek krijg ik een beetje koude rillingen..) ik heb idd alweer ervaren dat het veranderen hem alleen goed afgaat als hij zich goed voelt. Bij problemen zoekt hij de oplossing in een fles wijn en een joint. (ik ben zelf ook niet heilig hoor) Ik denk echter niet dat het klopt dat ik hem niet meer leuk zou vinden als hij de stabiliteit zelve is, ik denk dat je er op doelt dat ik spanning zoek. Heb ik idd een tijd van genoten, maar ik ben het moe na drie jaar. Ik vind je bijdrages wel verhelderend en vernieuwend eigenlijk.
Dankjulliewel iig.
Liefs Menina

[paulusdebkb]

ach, what's in a name? Dat je meteen aan geile kabouters loopt te denken zegt meer over jou dan over mij

En een beetje ontwapenende naam lijkt me meer gepast dan 'HotTorso69' zal ik maar zeggen. (Sorry HotTorso)

Nog 1 dingetje: tussen de regels door denk ik te lezen dat je aan het 'denken' bent of je bent moed aan het verzamelen. Maar dit soort dingen moet je ook vooral 'voelen'! Ik kwam er kortgeleden achter dat ik al jaren niets meer heb 'gevoeld' en dat heeft tot een hele reeks slechte beslissingen en een flinke depressie geleid. Schakel je gevoel niet uit! Als je, ondanks alle nadelen voelt dat jullie voor elkaar gemaakt zijn, onderken dat dan. Of andersom natuurlijk. Waar het om gaat is dat je eerlijk durft te zijn tegenover jezelf. Moeilijkste wat er is, dus veel sterkte...

[Menina]

ach, what's in a name? Dat je meteen aan geile kabouters loopt te denken zegt meer over jou dan over mij

Moi? Ik ben volkomen onschuldig...

Ik vind het gewoon zo moeilijk. Wat wil ik van De Liefde?
Ik heb niet heel veel relaties gehad, 2 lange relaties (van 2,5 en 3 jaar), een hopeloze verliefdheid (die zo ongeveer m'n hele puberteit in beslag nam) en 2 'scharrels'.
De eerste relatie was met iemand van wie ik ontzettend veel liefde kreeg, iemand die alles voor me deed, zich ontzettend veel zorgen maakte, iemand bij wie ik altijd terecht kon. Ik miste bij hem wel de passie, de romantiek, de spanning. Zo kwam ik bij mijn min of meer ex terecht. Bij hem vond ik de spanning, heb ik ervaren wat geilheid, verlangen, romantiek is. Zijn keerzijden heb ik al eerder beschreven...
Kabouter, je vertelt dat het volgen van je gedachten ipv je gevoelens je ongelukkig heeft gemaakt. Ik heb tot nu toe idd altijd mijn gevoelens gevolgd. Maar wat heb ik aan gevoelens als ik straks 35 ben, een kind wil en met een immer twijfelende man zit?
Zou hij bestaan? Iemand die me veiligheid biedt, altijd laat zien dat hij van me houdt en me ook nog weet te inspireren, te verrassen en (niet onbelangrijk...) net zo'n viezerikje is als ik?
Leintje, krijg je dit alles ook van de jongen/man met wie je nu een relatie hebt?
Menina (het zegt denk ik al voldoende dat ik op een vrijdagavond op een forum zit te tikken ipv leuke dingen te doen, IK HEB LIEFDESVERDRIET!!!)

[leintje]

hey menina,

ik leef met je mee, absoluut geen makkelijke periode nu...
De relatie die ik had, is uiteindelijk stukgelopen op mijn wantrouwen. Als dat er niet geweest was, dan waren we nog wel een tijdje langer samengebleven denk ik, maar uiteindelijk zou het niet gelukt zijn. Zolang ik nog student was, vond ik zijn instabiliteit leefbaar. Maar tis zoals je zegt: ik was me er al heel snel van bewust dat ik met hem geen kinderen kon krijgen: ik kon niet op hem rekenen en bovendien ben ik er niet zeker van dat hij het aan zou kunnen. Hij heeft een heel zwak gestel, zelfs als we op reis waren, lag hij soms hele dagen geveld in bed, te zwak om op te staan. Op andere momenten was hij dan weer de grote man die mij als 'klein meisje' zo goed kon beschermen... En hij wist zoveel, en was zooo romantisch.
Maar hoe ouder ik werd, hoe meer behoefte ik had om ook met iemand echt naar buiten te komen, iemand waarop ik kon rekenen.

toen het uiteindelijk uit was, heb ik maanden mezelf 's avonds in slaap geweend. Ik had gelukkig een aantal zeer goeie vrienden die bij mij woonden (ik woonde toen nog op kamers) of onmiddellijk in de buurt waren. Ik weet nog dat ik dacht: als er voor mij nu eens geen betere relatie dan deze bestaat, dan keer ik onmiddellijk, zo snel mogelijk terug. Ik heb mezelf wat tijd gegeven, en uiteraard bestond er ook iemand anders voor mij, zoals er ongetwijfeld ook voor jou iemand bestaat. Ik wil maar zeggen: ik begrijp dat je eraan twijfelt, maar dat hoeft echt niet. Ik denk dat je nog studeert, dus dan ben je ongetwijfelt nog jong, je komt zeker iemand anders tegen.
Als je dat wil natuurlijk, als je denkt dat deze jongen voor jou eigenlijk ideaal is, of als jij die hoogtes en laagtes graag hebt, dan is er geen reden waarom jullie niet bij elkaar zouden kunnen blijven.

bij mijn huidige relatie ben ik veel tevredener: minder conflicten, meer zekerheid. En zeker ook geen saaie relatie. Hij is wat conformistischer dan mijn vorige vriend (en dat zocht ik ook) maar dat wil zeker niet zeggen dat hij me nooit verrast, of dat we ons in bed vervelen, in tegendeel
In heb begin viel het contrast tussen beiden me wel op, heb ik die 'extases' misschien wel ergens gemist, maar ik wist langs de andere kant ook heel zeker dat ik ze niet terugwilde, omdat ze gepaard gaan met teveel laagtes. Tis een keuze die je moet maken...

succes
leintje

[paulusdebkb]

Maar wat heb ik aan gevoelens als ik straks 35 ben, een kind wil en met een immer twijfelende man zit?
Zou hij bestaan? Iemand die me veiligheid biedt, altijd laat zien dat hij van me houdt en me ook nog weet te inspireren, te verrassen en (niet onbelangrijk...) net zo'n viezerikje is als ik?

Menina, schoonheid!

NATUURLIJK bestaan er viezerikken die je ook nog eens veiligheid en geborgenheid bieden én je weten te inspireren en verassen. Volgens je profiel ben je nu 23, dat is niet bepaald in de buurt van 35. En het is goed en fijn dat je van jezelf weet wat je uiteindelijk van het leven verlangt maar wees wel realistisch voor jezelf over het tempo waarin je deze dingen wilt.

Veel onverantwoordelijke mannen van in de twintig gaan zich op een goed moment radicaal verantwoordelijker gedragen dan in hun studententijd of kort erna. Tijdens hun eerste (of tweede of derde) echte baan komen ze er allemaal achter dat hun gepruts niet meer wordt getolereerd door baas, collega's en door hun eigen vrienden. En kinderen, daar zijn de meeste mannen <30 niet zo mee bezig, maar ook bij hen groeit op een gegeven moment de behoefte om iets na te laten in deze wereld, om hun ervaring door te geven aan een jongere generatie en om de liefde met hun partner te bestendigen met nieuw leven.

Veel succes en veel plezier toegewenst van deze 31-jarige BKB die bovenstaande momenteel aan den lijve ondervindt en wiens vrienden opeens in grote getale gaan shoppen voor een BugaBoo.

[Moose]

Veel onverantwoordelijke mannen van in de twintig gaan zich op een goed moment radicaal verantwoordelijker gedragen dan in hun studententijd of kort erna. Tijdens hun eerste (of tweede of derde) echte baan komen ze er allemaal achter dat hun gepruts niet meer wordt getolereerd door baas, collega's en door hun eigen vrienden.

En veel mensen (niet alleen mannen!) worden er daar niet leuker op, maar dat geheel terzijde, en geheel persoonlijk natuurlijk

Weet je Menina (en waarschijnlijk weet je dat inderdaad best, maar ik zeg het toch nog maar eens): je hebt er werkelijk geen hout aan je af te vragen hoe het is als je 35 bent, want je kunt maar half benaderen hoe je zelf over 12 jaar bent, laat staan hoe iemand anders dan is, en wat voor mensen er dan in je leven zijn. Ik heb het afgelopen jaar van dichtbij een aantal lange relaties uit zien gaan, en meerdere malen de uitroep gehoord: 'Ja maar, wat nou als ik nooit meer iemand vind die van me kan houden?' Tja, dat zou kunnen. Maar erg groot is die kans niet. En of je je er nu druk om maakt of niet, verandert helemaal niets aan wat er allemaal nog gaat gebeuren. Het enige waar nu je invloed op hebt is je leven zoals het nu is, niet je leven over 12 jaar. Dus volgens mij is dat waar je je op moet richten, hoe complex het ook kan zijn.

[Jessebel]

Ik ben het er mee eens dat je je niet suf moet piekeren over de toekomst, want je weet nooit wat de toekomst je brengt (of afneemt, for that matter).

Maar, persoonlijk vind ik het wel belangrijk om voor jezelf uit te vogelen wat je verwachtingen zijn van een relatie, en die verwachtingen ook te bespreken (als je een partner hebt).

Je kan niet in de toekomst zien, maar het scheelt veel ellende als je van te voren wel weet waar je naar wilt werken, en of je partner wel een beetje op dezelfde lijn zit...

Just my two cents..

[Moose]

Natuurlijk, daar ben ik het dan ook weer mee eens Jess, ik bedoelde meer dat het geen zin heeft om je af te vragen of je nog wel weer iemand tegen zult komen etcetc. Dat zijn dingen die je gewoon niet kunt weten, en waar je weinig aan kunt doen. Maar een beetje weten wat (denkt te) wil(len) (ik blijf er bij, ook dat is al heel moeilijk niets zo veranderlijk als de mens) is natuurlijk nooit weg.

[Menina]

Heej mensen
Super die reacties allemaal! Ik heb besloten mezelf sowieso even rust te gunnen wat relaties betreft.
Zolang mijn ex niet gelukkig is met zichzelf, kostte het me heel veel energie om deze relatie te onderhouden, hoe leuk en romantisch hij ook kan zijn.
Ik begin nu ook te merken dat dit een enorme invloed op m'n leven heeft gehad, ik was constant bezig hem gelukkiger te maken, hield in m'n achterhoofd steeds rekening met hem. Maar hij moet het toch zelf doen. Mensen hebben het al vaker tegen me gezegd, maar het is net alsof ik het me nu pas echt ga beseffen.
En het rare is, de laatste tijd lukt het me pas om in 'het nu' te leven (met hier en daar een terugval).
De reden dat ik me zo druk maal over een toekomst, is dat ik me niet verder aan deze jongen wilde hechten, omdat de pijn dan alleen maar groter wordt als het uiteindelijk niks zou worden. Het was niet dat hij geen kinderen wilde, maar hij was bang dat hij een hele slechte vader zou zijn.
Hoewel ik m'n ex mis, voel ik me nu ook veel vrijer, alsof er een last vasn me is afgevallen. Ik vind uitgaan veel leuker, ik zie m'n vrienden weer vaker, ik vind nu ook dat ik die best wel verwaarloosd heb en dat ik ook relatief veel over hem praatte.
Dankjullie wel voor het meedenken!!
xx

[Menina]

Up voor hopeloos verslaafd...