Hij neemt weinig of geen initiatief, maar doet wel "mee

[Iron Flower]

Hallo, ik ben nieuw hier als ingelogd user, en heb ook pas recent het forum "ontdekt" (beter laat dan nooit)...
Heb een aantal prangende vragen waarover ik graag jullie mening eens wil weten, maar zal beginnen bij eentje...
Mijn (weliswaar hele lieve) vriend van 30, met wie ik al dik 6 jaar samen ben, heeft nooit een andere seksuele partner gehad dan ik. Hij was dus nog maagd toen we elkaar leerden kennen. Ik herinner me niet precies meer hoe het was in het begin, om met hem te vrijen, maar herinner het me niet als slecht of zo. Nu, 6.5 jaar later, begin ik meer en meer het gevoel te krijgen dat ik het "animeermeisje" moet spelen - om het met de woorden van Tinkerbell in één van de vorige topics, te zeggen. Hij neemt weinig of geen initiatief, maar doet wel "mee" als ik aangeef dat ik geil ben, hetgeen vaak neerkomt op penetratie, punt. Het komt niet in hem op om mij ook op te geilen (en jammer maar helaas, zo spontaan komt het ook niet altijd meer) en te stimuleren. Hij zegt dan van "je hebt geen zin, dus we vrijen niet" terwijl ik wel probeer duidelijk te maken dat ik wel wil vrijen als hij maar met dde juiste moves probeert. Ik denk alleen dat hij die moves niet allemaal kent of wil kennen. Likken bvb vindt hij vies, alhoewel hij het nooit in zoveel woorden heeft gezegd...
Ik heb me recent een vibrator aangeschaft, en die vind ik geweldig. Ik gebruik hem ook vaak. Maar in tegenstelling tot wat ik verwachtte, laat het hém redelijk koud - ik kan aan mijn kant van het bed lekker liggen masturberen terwijl hij zich nog eens omdraait en gaat slapen Hij doet geen poging om mee te doen, stelt niet voor om het ding ook eens te bedienen enz.
Ik voel me eigenlijk niet echt seksueel geapprecieerd, niet geil bevonden of... en vraag me af of dit komt door die maagd-situatie (zie begin van dit lange artikel). heb hem zelfs al gezegd dat ik het wel leuk zou vinden dat hij eens met een andere vrouw naar bed gaat - eventueel pikt hij daar wél iets op (of althans dat hoop of denk ik)? Dat interesseert hem niet echt..

Bon, dit is dan nog maar 6 jaar, wat gaat dit worden als we verder in de toekomst proberen te kijken?
Wat vinden jullie hiervan? Zou het helpen als hij zou vrijen met een anderevrouw of is dat naast de kwestie? Focus ik me te veel op de andere rol die ik es wil gaan spelen (eerder onderdanig, meegaand dus) of zou dat eigenlijk niet uit mogen maken? I want to be swept off my feet, too...

Ik wacht vl ongeduld op jullie comments, raad... Alvast bedankt!

[Jasha]

Iron Flower,
Moeilijk te zeggen wat je moet doen of niet. Trachten de oorzaak te achterhalen van zijn houding lijkt me wat je eerst moet doen.
Zo is er bv de vraag, is hij heel gelovig, of
heeft hij andere misvattingen over seks.
Eens je hebt kunnen achterhalen welke remming hij heeft kan je er pas wat aan doen. Spijtig dat je er 6 jaar over gedaan hebt om het 'probleem' aan te pakken, want nu zitten jullie een beetje vast in deze situatie lijkt me.
Alleszins moet je er kunnen over praten met hem.

[Hansje]

Weet jij/hij zeker dat hij hetero is?

Hans

[diaantje]

Ik denk dat er in elk geval meer speelt. Kan je het niet gewoon vragen wat er is. Misschien schept dat meer duidelijkheid.
Ook ik ben de eerste vriendin van mijn huidige vriend en al bijna 4,5 jaar een relatie en wij hebben dat probleem niet.
Dus ik denk toch dat er meer aan de hand is.

[deFine]

De 1 is nou eenmaal sexueler dan de ander.. wat me opvalt is dat wanneer een vrouw niet echt sexueel is er niet meteen gesuggereert wordt of ze wel hetereo is.

Probleem kan zijn dat hij nog niet de echte passie heeft ervaren.. niet voor open staat om alles te ervaren en de hormonen de overhand kan laten nemen. Juist doordat je de eerste voor hem bent is het misschien wel moeilijk om zich helemaal open daarvoor te stellen. OPlossing ? tjah.. wat kan helpen is aangeven dat je zo niet verder wil en kan.. misschien dat triggert tot een oplossing. Je geeft zelf al aan dat dit niet is wat je.. en iets wat er niet in zit kan je er niet uithalen. Door duidelijk aan te geven dat dit niet voor jou de manier is, en dat je jezelf niet sexy, vrouw en wat al niet meer voelt door deze situatie, is het misschien verstandig omdat heel duidelijk te maken.. heel goed kans dat wanneer iemand voelt wat hij/zij mist er iets gaat veranderen.


sterkte deFine

[TinkerBell]

hmmm grappig is dit (voor mij)... in de eerste paar regels herkende ik iets (ik ben ook zo goed als mijn vriends eerste, hebben nu 4,5 jaar)... ik had daarbij een andere vraagstelling verwacht overigens.. en dan haal je mijn woord animeermeisje aan
Ik wil erbij zeggen dat er geen link is tussen 'animeermeisje' voelen en mijn vriend (in dat topic is het niet veel verder gekomen, maar ik heb meer het gevoel dat dat meer in andere ervaringen ligt, maargoed)

Anyway... nee ik heb niet hetzelfde als wat jij meemaakt. Gelukkig vind mijn vriend experimenteren net zo interessant als ik. Het is wel zo dat hij minder 'passievol' is.. ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat moet aanduiden.... mijn vriend is veel verder dan jouw vriend, maar ik geloof dat er link bestaat tussen het feit dat wij beiden de enige vrouw zijn geweest en er toch (bij jou vriend misschien meer) onzekerheid is daardoor.

Wat Define eigenlijk zegt; dat ze beiden niet hormonen de overhand hebben laten gaan.... ja bij mij dus wel maar er is een verschil.. jeetje wat schrijf ik vaag. (komt omdat ik er iets van herken alhoewel onze situatie dus zo anders is)

Tja.... in onze situatie....
Ik ben 'los' gegaan vroeger... heb vele losvaste relaties gehad... en veel geexperimenteerd... geleefd...
Mijn vriend had 1 korte relatie voor mij, een meisje waar hij eigenlijk niets mee had zelf. Vanaf het begin vond ik dat ergens lastig; ten eerste omdat mijn verhalen hem blijkbaar toch confronteerde met alles wat hij ook gedaan zou willen hebben, ten tweede omdat ik erin 'geloof' dat je ervaring moet hebben opgedaan voordat je weet met wie je verder wilt..
Terugkijkend, op langer termijn, ben ik me juist hierdoor onzeker gaan voelen (hij heeft niets anders gehad dus hoe weet hij hoeveel hij heeft aan mij zeg maar), aan de andere kant is hij zich heel onzeker gaan voelen ("zij is zoveel verder en ik vraag me zoveel af", als het ware)...

Maar als ik het zo lees van jou.... hebben wij het geluk dat we zoveel en goed communiceren (en dat hij dus erg van likken houdt en meer... maar toch..). Want vorig jaar, hoe ellendig het ook was op dat moment, kwam het eruit; ja hij was heel nieuwsgierig hoe het met een ander zou zijn (sex). Ik in dubio; want het deed pijn, aan de andere kant kon ik me het heel goed voorstellen.

Na heel veel praten, discussieren, huilen en lachen, zijn we nu een jaar verder....(maar wel in sneltreinvaart) en zijn op het punt dat we elkaar kunnen en willen loslaten...

Maar dit is ineens een heel verhaal geworden..

slot is eigenlijk; hoewel we dus zo goed hebben gecommuniceerd (meer dan anderen als ik om me heen kijk) heeft het toch wellang geduurd voor hij zijn werkelijke gevoelens hieromtrent kon uiten (kijk, dan kan je verder ). Niet omdat hij dat niet wilde, meer omdat hij zelf niet eens wist wat eraan mankeerde...
Maar ik had dat door en ben erop ingegaan... samen zijn we tot ontdekkingen gekomen, samen zijn we verder gegaan...

slotconclusie (misschien wel helemaal fout); ja ik denk dat je partner heel onzeker is, mede door gebrek aan ervaring/aandacht van andere vrouwen. En dat hij zich door dat gebrek aan vertrouwen in zichzelf minder kan overgeven aan passie/seks/erotiek, hoe je het noemen wil. Blijf praten, verwoord je gevoel, zeg wat je denkt, en blijf hem tonen dat je gek op hem bent maar hem ook wil helpen... als hij zich maar kan verwoorden (anders blijf jij ook op een dood spoor)

Heb ik teveel gezegd? Ik hoop dat je er iets aan hebt...

[Iron Flower]

@Tinkerbell: zoals jij blijkbaar veel herkende in mijn verhaal, herken ik ook heel veel in jouw antwoord - het is niet altijd makkelijk uit te drukken, maar ik heb idd ook het gevoel dat die specifieke situatie een onzekerheidsgevoel aan beide lkanten kan veroorzaken...
ondanks het feit dat ik wél zeker ben dat hij hetero is (Hansje) en dat hij geen "belemmerende" religies heeft (jasha), is er idd toch wel een ander soort remming - ik vermoed ergens in de opvoeding. Alhoewel ik vind dat dat geen excuss mag zijn want ben zelf (ook) heel 'preuts' opgevoed.
Toegegeven, ik heb het te ver laten komen op die 6j, te lang gewacht... Misschien heb ik door heel veel ge(s)ëxperimenteren vroeger in mijn studententijd, op het onverantwoorde af bijna, en toen ik hem leerde kennen had ik misschien (onbewust) een drangonbewust iets anders nagestreefd, wat diepers... Soit. Betrekkelijik recent zijn mijn oogkleppen afgegaan owv iemand anders. Ander verhaal.
Nu wat betreft die communicatie, is ook een heet hangijzer (zie topic 'zwijgen') want hij is van karakter en van opvoeding een hele stille persoon, die zich niet gemakkelijk blootgeeft en zeer afwachtend de dingen aanpakt en ook weinig uiting geeft aan wat hij écht denkt/vindt/voelt... Praten tout court, en dan nog over seks, is weinig of niet "done". Misschien heb je gelijk, Tink, dat hij zelf niet weet wat hij er mee aan moet... Maar moet ik hem daar dan zijn eigen tijd voor laten vinden en ervan uitgaan dat het wel in orde komt, of moet ik toch aandringen? Vind dat héél erg frustrerend eigenlijk...
Bedankt voor jullie view on things!!

[Iron Flower]

@ DeFine: heb je evt voorstellen tot "heel duidelijk" maken? hij zijn non-communicatieve zelf zijnde ben ik beetje at a loss daaromtrent... Ultimatums stellen? roepen? niks zeggen maar 'doen voelen'? weet het niet hoor

[Zora]

Eigenlijk begrijp ik een aantal reacties op dit onderwerp niet

Waarom ervan uitgaan dat sex voor IEDEREEN belangrijk is?
Er zijn blikbaar personen die heel veel sex nodig hebben
Er zijn personen die gemiddeld sex nodig hebben
En personen die weinig sex nodig hebben zijn ineens niet hetero, moeten ultimatums aan gesteld worden en dergelijke?

Het is mogelijk dat de persoon in kwestie zich geremd voelt maar juist door de opmerking dat hij wel meedoet als de dame het initiatief neemt, doet mij anders vermoeden.

[Iron Flower]

@ Zora
het gaat niet echt om de seks an sich, eigenlijk (alhoewel het wel lekker is natuurlijk maar eerder om het gevoel van één zijn, dat dan toevallig een fysieke uitdrukking wordt van het gevoel dat je als koppel hebt, allez, the soulmate thing... Is hij dat dan niet als de seks niet op beider initiatieven gebeurt? Weet dat het een utopie is om in alles gelijk(gestemd) te zijn, maar zoek eerder naar een evenwicht...
Allemaal goed en wel dat sommige mensen minder seks nodig hebben dan anderen (maar hij geniet er wél heel veel van wanneer het gebeurt), maar waarom mag ik es niet verrast worden, hoeft er voor mij geen moeite gedaan worden? Misschien maak ik me druk om een luxeprobleem.
Heb ooit eens gehoord dat, wanneer er énkel zou gevrijd worden wanneer man en vrouw (als langer samenzijnd koppel dan) er tegelijkertijd zin in hebben, het slechts 2 of 3x per jaar zou gebeuren. En hoe dikwijls hoor ik niet de frustratie van mannen tov (hun) vrouw, van "ze wil weer niet vanavond, wegens hoofpijn"? Ben ik dan zo vreemd dat ik - als vrouw - het vervelend vind om steeds het initiatief te nemen?
Remmingen zijn misschien trouwens ook op andere vlakken voelbaar - moeilijk uit te leggen. Wta beschouw jij als remming? Zou er je ander comments allemaal es op moeten naslaan om meer zicht te krijgen op je manier van denken, dus ben lui, leg het me ajb uit...

[deFine]

even een toelichting op mijn "ultimatum" gezien mijn ervaring.. waarin de situatie nagenoeg gelijk = aan die van Ironflower, bleek ik uiteindelijk super te lijden .. simpelweg omdat ik mijn sexleven met hem op dat moment als afspiegeling zag van onze relatie. Juist doordat hij passief was dacht ik dat, dat aan mij lag, cq hem niet kon opwinden. Uiteindelijk ging de relatie stuk (zoals die op dat moment was)

We hielden contact.. de liefde bleef.. doordat we op dat moment geen "relatie" hadden bleken wij beter te begrijpen wat we misten en konden dat beter verwoorden. We deden leuke dingen .. bekeken elkaar met andere ogen.. en van zijn kant onstond passie .. maar dan oprecht.

Kortom je weet pas wat je hebt als je het kwijt bent.. en als je de eerste bent voor de ander.. dan is diegeen al snel tevreden . (pff erg moeilijk te verwoorden) Door sexuele spanning ontstaat lust.. en mede door dat gevoel wil je de ander plezieren.. Ik zou als ik langs een marktkraam loop met allemaal penissen niet meteen het gevoel hebben dat ik ernaan wil likken en zuigen.. maar voel je de spanning tussen jou en je partner dan kan de sky the limit zijn.. ik neem aan dat dat ook opgaat voor het oraal verwennen van een vrouw vanuit een mannenpersfectief gezien.

Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik probeer duidelijk te maken.

Groeten deFine

[merlijn]

Als gemis aan sex je enige probleem is in je relatie....het kan erger.

Maar ik denk eerder dat er een gemis is aan communicatie, dat is soms heel moeilijk te doorbreken.
Als een vrouw zich duidelijk aan het masturberen is en de man ligt ernaast en gaat slapen, ik kan het mij haast niet voorstellen, is er toch iets fout.
Ik vrees dat jullie hulp nodig hebben want deze relatie zal vroeg of laat door de druk uiteenvallen.
Sterkte

[Zora]

Als je als kind geboren wordt, zijn er geen remmingen want er is is geen referentiekader alleen gevoel.
Later leer je als mens om je gevoel en gevoelens te "kanaliseren".
Zaken als schaamte, verwachtingspatroon van je omgeving, nare ervaringen en dergelijke gaan je gevoelens beinvloeden. Dergelijke zaken die op zich nuttig kunnen zijn, zie ik als remmingen omdat het het zuivere oergevoel dat ieder mens in zich zal hebben, sterk beinvloeden kan.
Daarnaast heb je per persoon (volgens mij) vanuit het oergevoel ook verschillen. Behoefte aan sex kan vast wel wetenschappelijk verklaard worden als een chemische reactie ergens op. Dat verlaart dan ook verschillen in de oergevoelens per persoon want de chemie van iedereen is niet hezelfde

staat dit ergens op?


Zora

[deFine]

jep

[Iron Flower]

@Zora
ja, dat slaat zeker ergens op.
Vraagje (volgens jouw ervaring of die van mensen die je kent); dat oergevoel, volgens hoe je het uitlegt, kan ik begrijpen dat dat iets misschien genetisch is, dat idd met chemische stoffen, hormonen edm te maken heeft. Niet echt voor verandering vatbaar dus *zucht*. maar het andere, die remmingen... hoe haal je die in godsnaam weg? De klok terugdraaien kan niet echt he? In dit kader ben ik geneigd om het somber in te zien, genre Merlijn...
Een wijs iemand zei me ooit "als het er niet in zit, zal het er ook niet uitkomen" - moet hem eens vragen of dat zou verwijzen naar het "onveranderlijke" ofwel naar de "opgedane" remmingen.

een andere vraag in dit kader: moet je streven naar the whole package deal of je tevreden stellen met wat er wél is? In mijn geval: misschien iets minder communicatie of respons, en initiatief tot seks van zijnentwege, maar anderzijds wel geborgenheid, liefde, vriendschap, begrip... Andere discussie zeker?