Als ik, als vrouw, lees:
"Ik heb het afgelopen jaar ontdekt dat ik er niet voor kies om alleen te blijven. Ik heb ervaren dat ik me completer en gelukkiger voel als ik (een deel van) mijn leven kan delen."
dan denk ik ook dat jij liever zou samenleven met iemand, dus samenwonen, zo veel mogelijk sámen doen.
De vraag is misschien wat je verstaat onder "niet alleen blijven". Wat is "alleen zijn"?
Zelf woon ik al jaren alleen, na eerst een aantal jaren zonder partner mijn kinderen opgevoed te hebben. Maar ook met mijn kinderen nog in huis, voelde ik mij alleen. Niet eenzaam, maar alleen. Zelf alle beslissingen nemen, niet over allerlei dingen met iemand kunnen praten, te overleggen.
Nu heb ik al een poos een vriend waar ik alles mee kan bespreken, mee kan lachen en huilen, dingen mee kan ondernemen, mee kan vrijen. Maar samenwonen is voor mij niet aan de orde, dat wil ik niet en ik denk zelfs dat ik dat niet meer kán. Maar ik ben nu dus niet meer alleen.
Ik weet dat het misschien wat verward klinkt, maar zo voel ik het.