Wonderbaarlijke transacties.
Ik had niet eens geld bij me.De volgende dag zou ik terugvliegen, maar ik was gewoon nieuwsgierig naar die hoerenbuurt Pat Pong. Zoiets als de Wallen?Nou, het was een doodnormale straat met grote zakenflats en winkels , restaurants en bars, op dit uur dan. S avonds, hoorde ik, zou zich daar het Leven afspelen, dat meisjes je versieren aan de bar. Niks ranzigs aan leek me. Opeens kwam er een man uit een bar: “Ladies?â€Kijken kost niks, dacht ik, en ging mee een eettentje in. Pijpelaadje, achterin een deur, een trap, op de 1e etage was een barretje, en daar kwam een stuk of 7 meisjes zich presenteren. Pret, zag ik bij 2, maar nee, allebei hoeft ook weer niet, dus na het horen van de prijs pinnen aan de overkant en zonder wip kwam ik al klaar.. Aan t eind vroeg ze een fooi, maar dat had ik dus niet. Ik gaf mn adreskaartje, en 2 weken later volgde een mailtje, met haar Nokia verstuurd. Haar engels is zeer matig dus veel uit te wisselen viel er niet, maar na weer 2 weken een Facebookvriendschapsverzoek, en sindsdien zijn we al 2 ½ jaar bevriend. Thais hebben honderden Fbvrienden, hoe meer hoe beter, maar als ik iets plaats, een 'bunch of geckos op Koh Chang of een kameleon op cyprus, krijg ik een likeje, en ik zie ook haar posts graag, veelal aandoenlijke filmpjes van mens of dier, vaak in nood of hilarisch, of (met een klant vertelt ze mij) bij de tempels van Anchor What. Dat zegt wat over haar, 't is een betrokken en lief mens. Afgelopen winter zocht ze me op in mijn Guesthouse, gezellig wat gedronken op t terras met uitzicht op de rivier, zo kende ze haar stad niet. M'n kamer bekeken en toen weer ieder ons weegs. Nee geld wil ze niet van me, heeft ze gemaild.
Of zou er toch een addertje onder t gras zitten, een heimelijke wens dat ik met haar trouw?
De transactionist zou t wel weten.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
