Is de G-spot een fabel?

[Maximus]

Artikel uit de Campuskrant van de KU Leuven editie september 2014

Ik post onderstaand artikel louter informatief en stel mij als niet-specialist ter zake volledig neutraal op.

Stop de zoektocht naar de G-spot

"Toen ik op vakantie aan iemand vertelde dat ik seksuoloog ben, keek de man mijn vrouw veelbetekenend aan. Ik krijg veel flauwe grapjes over me heen, maar dat hoort er blijkbaar bij.” Professor Paul Enzlin van het Interfacultair Instituut voor Familiale en Seksuologische Wetenschappen is zelf wel ernstig over zijn studiedomein: “Ik wil een tegenwicht bieden voor de verwrongen wijze waarop seksualiteit meestal wordt voorgesteld: presteren staat centraal. Alles wat kan, moet ook. En liefst zoveel mogelijk.”

De G-spot is daarbij een veelbesproken doelwit.

“De controverse over het al of niet bestaan ervan woedt nu al zo’n zestig jaar. In 1950 beschreef de Duitse arts Gräfenberg bij een paar vrouwen een erogene zone in de vaginale voorwand: vandaar de naam G-spot. Soms wordt het de vrouwelijke tegenhanger van de prostaat bij de man genoemd. Maar er is nog altijd geen bewijs geleverd dat die ‘plek’ echt bestaat. Anatomisch onderzoek en scans konden het bestaan van een duidelijk afgebakende structuur niet aantonen.”

Maar wetenschappers doen er nog steeds onderzoek naar?
“Jawel, in 2012 verscheen er in de Journal of Sexual Medicine nog een artikel van een gynaecoloog die bij een overleden vrouw een zwart bolletje had gevonden: de G-spot was gelokaliseerd! Helaas ging het maar om één vrouw en weten we niet of zij seksueel plezier kon beleven aan de stimulatie van dat bolletje ... Dat onderzoek had nooit mogen verschijnen. Maar je moet die voortdurende controverse rond de G-spot kaderen in de zoektocht naar mogelijkheden om het seksueel plezier van vrouwen te vergroten. En de stimulatie van de voorwand van de vagina kan daarin wel een rol spelen.”

De G-spot als symbool voor de vrouwelijke seksualiteitsbeleving?

“Inderdaad, en daar is pas aandacht voor gekomen sinds de seksuele revolutie. Als ik zeg dat de G-spot niet bestaat, krijg ik weleens boze reacties van vrouwen – alsof ik hen geen seksueel plezier gun. Maar als je zoekt naar het magische knopje voor het vrouwelijk orgasme, zoek dan liever de clitoris. Met moderne beeldvormingstechnieken hebben wetenschappers zicht gekregen op de interne structuur van de clitoris. Die is veel groter dan het kleine knopje dat aan de buitenkant zichtbaar is: de clitoris loopt verder door in het lichaam en heeft uitlopers naast de vagina. Het onderscheid tussen een vaginaal en clitoraal orgasme verwijs ik óók graag naar de prullenmand: intern gaat dat over dezelfde zone!”

Zijn er mensen ongelukkig geworden van de zoektocht naar de G-spot?

“We leven in een prestatiegerichte maatschappij waarin partners met gebruinde en rimpelloze lichamen en een feilloze techniek het ultieme genot moeten bereiken: een perfect gelijktijdig orgasme – nog zo’n mythe. Als dat dan niet lukt, voelen sommige mensen zich inderdaad ongelukkig: ze krijgen het gevoel dat ze niet aan de norm kunnen voldoen. Met als gevolg: zij voelt zich minder vrouw of hij voelt zich een onhandige kluns.”

Gaan de toekomstige studenten van de master in de seksuologie een beter seksleven tegemoet?

“Ik denk dat de vijftig seksuologen die hier jaarlijks afstuderen in hun eigen leven wel bewuster omgaan met seks. Dat ze er wetenschappelijker en misschien ook vrijer over nadenken. Maar voor alle duidelijkheid: we doceren de Kamasutra niet en er zijn geen practica. Anatomie – zonder de G-plek – staat wel op het programma: veel mensen kennen hun eigen lichaam slecht. Nu hoef je geen kennis van anatomie te hebben om goeie seks te beleven, maar bij mensen met problemen merken we dat het wel kan helpen.”

Ilse Frederickx

[Nelly]

Mmmm - mijn been is ook geen duidelijk afgebakende anatomische structuur *kijkt holistisch*

[Peter50]

Bij één van mijn bedgenotes door de jaren heen heb ik spontaan de G-plek ontdekt. Het was leuk om dat te ontdekken, een plek waar zij sterk op reageerde, inderdaad aan de voorkant binnen in de vagina.
Ik begrijp de controverse niet zo. We hebben vastgesteld dat de clitoris een vrij groot orgaan is, zie ook topic * En wanneer komt Marie aan bod?

De clitoris is overigens een flink orgaan van minstens tien centimeter lang, bestaand uit vier zwellichamen. Bij opwinding zwellen dat grote orgaan en de omliggende weefsels zozeer op dat er bloedplasma naar buiten wordt gedrukt, vandaar het vocht.

En de clitoris heeft zelfs uitlopers naast de vagina.

Met moderne beeldvormingstechnieken hebben wetenschappers zicht gekregen op de interne structuur van de clitoris. Die is veel groter dan het kleine knopje dat aan de buitenkant zichtbaar is: de clitoris loopt verder door in het lichaam en heeft uitlopers naast de vagina. Het onderscheid tussen een vaginaal en clitoraal orgasme verwijs ik óók graag naar de prullenmand: intern gaat dat over dezelfde zone!

Het is dus niet zo gek dat de clitoris ook gestimuleerd wordt door beweging en aanraking in de vagina, niet het kleine topje van de clitoris, maar een ander deel van het orgaan. Het is ook niet zo gek dat er verschillen tussen mensen bestaan, dat is op andere plekken ook zo, de een kun je wel kietelen en de ander niet bijvoorbeeld. Het valt dus te verwachten dat de ene vrouw sterker reageert op stimulatie van plekken in de vagina dan de ander. Als een aantal vrouwen daar gevoelig zijn, dan hebben zij dus die plek en bestaat die dus. Kan Paul Enzlin uitleggen wat de vraag nou eigenlijk is? Is de vraag of er een duidelijk afgebakende structuur bestaat? Nou, kennelijk niet. Dat heeft Gräfenberg volgens mij ook nooit beweerd. En Reinier de Graaf, die volgens de wikipedia al eerder deze erogene zone beschreef, ook niet. De gynaecoloog uit 2012, van wie het onderzoek nooit had mogen verschijnen, blijkt Adam Ostrzenski te heten. Voor zijn anatomische bewijs baseerde hij zich op een autopsie, uitgevoerd op een bejaarde, Poolse vrouw die stierf aan een hoofdwonde. De term ‘G-spot’ werd voor het eerst gebruikt in 1981 door Addiego F, Belzer EG, Comolli J, Moger W, Perry JD en Whipple B.

Het laatste woord is uiteraard aan de wetenschap, zie De G-spot: het lekkerste plekje?

De G-spot is geen anatomische of histologische eenheid, zoals een vagina, schaamlip of plasbuis. Volgens moderne onderzoekers is de G-spot een functionele erogene eenheid en aangenomen wordt dat klierweefsel, interne clitorisstructuren, vaginawand en zelfs een deel van de plasbuis er onderdeel van uitmaken: het clito-urethrovaginal (CUV) complex. Volgens Jannini zou uit histologische studies blijken dat de klierweefsels bij iedere vrouw anders verdeeld zijn; bij sommige vrouwen ligt het weefsel opeengehoopt vlak onder de blaas, bij anderen over de hele lengte van de plasbuis, en bij weer anderen juist dieper. Ook voor de andere weefsels bestaan minder strakke anatomische coördinaten dan de boeken weergeven. Door al deze verschillen zou de G-spot van vrouw tot vrouw verschillen, wat alle controversies verklaart.

[Maximus]

Artikel uit ‘Nieuwsblad.be LIFE’ editie 08/10/2014; de laatste paragraaf is duidelijk overgenomen uit het eerder weergegeven artikel van prof. seksuoloog Paul Enzlin.

Ook bij dit artikel stel ik mij neutraal op! Alleen stel ik vast dat de Italiaanse wetenschapper in kwestie zijn naam niet heeft gestolen

Het vaginale orgasme bestaat niet’

Een vaginaal orgasme is een verzinsel. Dat blijkt uit een nieuwe studie onder leiding van de Italiaanse wetenschapper Vincenzo Puppo. Om verwarring in de toekomst te voorkomen, suggereert hij om het hoogtepunt van dames algemeen te omschrijven als ‘het vrouwelijk orgasme’, net zoals we ook spreken van het ‘mannelijk orgasme’.

Aanvankelijk werd aangenomen dat vrouwen een orgasme krijgen door penetratie, de G-spot bestaat en de termen vaginale en clitorale orgasmes dienen om een verschillende intensiteit van de seksuele climax uit te drukken. Maar die theorie wordt met de grond gelijk gemaakt in het wetenschappelijke tijdschrift Clinical Anatomy. De auteurs schrijven dat de meerderheid van de vrouwen niet klaarkomt tijdens seks met penetratie. Het gevolg? Vrouwen worstelen met allerlei seksuele problemen die gebaseerd zijn op iets dat niet bestaat: het vaginale orgasme.
De vorsers ontdekten dat de clitoris de sleutel is tot alle vrouwelijke orgasmes. Deze erogene zone, die ook wel de ‘vrouwelijk penis’ wordt genoemd, is gemaakt uit hetzelfde materiaal als de mannelijke penis. Volgens onderzoeksleider Puppo, een zelfverklaarde seksuoloog verbonden aan het Centro Italiano di Sessuologia in Bologna, kan elke vrouw een hoogtepunt bereiken als de vrouwelijke erectiele organen correct worden gestimuleerd.

Grootte speelt een rol
Een eerder onderzoek uit februari, verschenen in The Journal of Sexual Medicine, spreekt dat deels tegen. Dames die problemen hebben om een climax te bereiken, kunnen een kleine clitoris hebben die verder in de vagina ligt. Deze bevindingen kunnen leiden tot nieuwe behandelingen voor vrouwen die last hebben van anorgasmie, een aandoening waarbij men niet in staat is om orgasmes te krijgen.

Ook G-spot is een mythe
Vorige week kwam duidelijk nieuws over een ‘magische’ plek in het vrouwenlichaam. Professor seksuoloog Paul Enzlin van de KU Leuven zei in de campuskrant van de universiteit dat de befaamde G-spot niet bestaat. 'Er is nog altijd geen bewijs geleverd dat die ‘plek’ echt bestaat. Anatomisch onderzoek en scans konden het bestaan van een duidelijk afgebakende structuur niet aantonen’, aldus Enzlin. ‘Als je zoekt naar het magische knopje voor het vrouwelijk orgasme, zoek dan liever de clitoris.
'Met moderne beeldvormingstechnieken hebben wetenschappers zicht gekregen op de interne structuur van de clitoris. Deze loopt verder door in het lichaam en heeft uitlopers naast de vagina. Het onderscheid tussen een vaginaal en clitoraal orgasme verwijs ik óók graag naar de prullenmand: intern gaat dat over dezelfde zone!’