is nu het borstkankeronderzoek aan de beurt.
Morgen wordt één van mijn dierbare borstjes onderzocht,
omdat ik een knobbeltje heb ontdekt.
Niet meteen iets om over in paniek te raken, want de verdenkingen zijn gericht op een cyste,
wat zoveel betekent als een vochtblaas.
Die wordt dan leeg gezogen en weg is de ellende.
Maar je weet maar nooit, dus ik wil dat onderzoek
maarrrr..
waar ik me zo kwaad over kan maken is de wijze waarop borsten doorgaans worden onderzocht op kanker.
Ik heb het al een paar keer in mn leven meegemaakt, en ik kan je wel vertellen..
het is op zn zachts gezegd GEEN pretje..ofwel..een kleine marteling!
Nu weet ik wel..
we moeten blij zijn dat het gedaan kan worden....blablabla...
Maar wat ik me afvraag...
Met de huidige stand der techniek..
we sturen mensen naar de maan, laten ze er rondsjouwen..
we vervangen harten, longen en levers...
Maar zo iets delicaats en gevoeligs als een vrouwenborst kan niet pijnloos,
en met respect voor die borst, onderzocht worden.
nee..die borst moet tussen een paar koude ijzeren platen geperst worden tot alle lucht eruit is!!!
en dan op het moment dat je denkt...neeee...dit gaat echt niet meer verder of ze spat uit elkaar!!!
net op dat moment...gaan de monsterlijke platen weer van elkaar.
Ik vraag me af...kan dat niet anders?
Morgen weer...
ik zal het ze eens vragen..
hebben jullie soortgelijke ervaringen?
of moet ik niet zeuren?
