Liefde van je Leven?

[Jessebel]

In mijn omgeving vraag ik het me wel eens af...
Ook vraag ik me wel eens af of ikzelf e.e.a. moet bijstellen..

Nee ik wacht niet op 'het prins op het witte paard'...
Maar stiekem heeft het er iets van weg; het gevoel zou ik namelijk wel willen vinden weer..

Anderen lijken het er zo makkelijk mee te hebben, maar een echt eerlijk antwoord (als die wat negatief zou uitpakken) zal je niet krijgen..

Vandaar de poll

Iemand die er iets over wil neerpennen (/tikken), die mijn vraag misschien herkent; graag

[vir40]

ik heb mijn man via internet leren kennen,we hebben een week bijna 24 uur per dag gemaild met elkaar,we werden virtueel verliefd op elkaar,toen een blind date met elkaar op een zondag,hij stapte uit zn auto en ik wist meteen dat ik hem nooit meer zou laten gaan,kort daarna woonde we al samen,en we zijn nu 7 jaar getrouwd



dus ja het bestaat

[Sterre]

Het door mij gewenste antwoord staat er niet bij...

Ik geloof niet in 'de liefde van je leven'... Je kunt meerdere liefdes hebben en de man waar ik nu mee vertoef is op dit moment absoluut degene die bij me hoort te zijn, maar resultaten behaald in het verleden geven geen garantie voor de toekomst...
Als hij blijft zoals hij nu is, wil ik heel graag oud worden met hem, maar wie zegt me dat ik blijf zoals ik nu ben

[Monique]

Het door mij gewenste antwoord staat er niet bij...

Ik geloof niet in 'de liefde van je leven'... Je kunt meerdere liefdes hebben en de man waar ik nu mee vertoef is op dit moment absoluut degene die bij me hoort te zijn, maar resultaten behaald in het verleden geven geen garantie voor de toekomst...
Als hij blijft zoals hij nu is, wil ik heel graag oud worden met hem, maar wie zegt me dat ik blijf zoals ik nu ben

Sterre, ik ben het helemaal met je eens.

Ook is het zo dat hij kan veranderen.

En als je nog verder wilt gaan in het redeneren....stilstand is helemaal niet een goede zaak, het is de bedoeling om in een mensenleven te groeien en te ontwikkelen.
Het is dus niet zo vreemd dat partners (tijdelijk) uit elkaar groeien.

Dit brengt me weer terug bij wat Sterre heeft geschreven. Als het zo uitpakt dat ik oud mag worden met mijn partner zal het prachtig zijn. Alleen kan ik met zekerheid zeggen dat er momenten (zullen) zijn, en zijn geweest, dat ik hem bij de grofvuil wil zetten / had willen zetten.

[Venus]

-

[amaretto]

denk/weet dat het wel bestaat.

zo ben ik ervan overtuigd dat dierbare mijn grote liefde is.. maar hij heeft geen paard, laat staan dat hij een prins is
In die twintig jaar hebben we veel meegemaakt, sommige zaken brachten ons dichter bij elkaar, andere zaken zorgden voor een (tijdelijke) verwijdering.
Maar zelfs als wij zouden scheiden, dan zal ik hem toch als mijn grote liefde beschouwen... Ik ben er zo van overtuigd dat niemand me zo goed kent, me zo mezelf laat zijn, me steunt, me koestert,... als hij. Hij kent me zo door en door, weet soms zelfs eerder dan ik hoe ik op iets ga reageren. ben ik gelukkig, dan geniet hij mee. doe ik onredelijk, dan laat hij me doen.... Hij kan me nog steeds van mijn sokken blazen door een blik, reactie,....
En ja, mss ben ik naiëf omdat ik nog nooit op iemand anders verliefd ben geweest, maar in mijn perceptie is hij mijn grote liefde.. en uiteindelijk is het dàt wat telt.

[Jessebel]

Tussen haakjes: 'Liefde van je Leven' tussen aanhalingstekens Je hoeft dat niet letterlijk te nemen, ik redeneer zoals jullie (Sterre, Monique); je kan er meerderen tegenkomen, je verandert zelf ook in je leven.
Lees het dus als dat je zeker met de ander oud zou willen worden, zoals het er nu uitziet
Of maak ik het nu te ingewikkeld?

Ik zie gewoon veel stellen om me heen waarvan ik me soms afvraag of ze nou samen zijn om de liefde, of andere redenen.
Daarbij, en dat is nog een stuk persoonlijker, heb ik een vriendin, 35, die nog single is en in de vervroegde overgang. Ze had zo graag zelf kids willen krijgen maar is de papa nog niet tegen gekomen... Ik zie hoe verdrietig ze daarover is..

Dit soort dingen doen me soms aan mezelf twijfelen, als het ware. Ben ik soms te kieskeurig, zit het balans wel oké? Stel ik mezelf wel open genoeg? Moet ik meer 'zoeken', zoals ik veel om me heen zie?*
-sja, dat vraag ik me dus wel eens af....

Ook of sommige anderen misschien sneller in relaties springen om dezelfde 'angsten' die ik zelf een beetje krijg. Ik zal niet de enige zijn met die twijfels, maar het lijkt wel een beetje 'taboe' om dat te uiten...

*Het is niet dat ik geen leuke gasten tegenkom, integendeel. Zulke leuke ideale mannen, die mij ook nog eens erg leuk vinden... maar toch, mis ik dan een bepaald gevoel; verliefdheid... Til ik daar misschien te zwaar aan?

[Von Kakelstein]

Ik heb een volmondig, hartgrondig en hartstochtelijk ja geantwoord.
Need I say more?

[Aaarghje]

Mijn antwoord: Een grotere liefde ben ik nog niet tegengekomen. En ik denk dat ik na alles wat we samen al hebben meegemaakt ook niet meer opensta voor een andere liefde. Ja, ik heb m'n bevliegingen, maar ik kom altijd thuis bij mijn man. Want hij kent me door en door, hij heeft me gesteund toen ik het moeilijk had en ik heb hem gesteund toen hij het moeilijk had en in de slechte tijden (ziekte, verdriet etc.) zijn we altijd dicht bij elkaar gebleven. De goede tijden (zoals nu) zijn daardoor extra goed. Er is niets vanzelfsprekend, juist door alles wat we al samen hebben doorstaan.

Maar mijn man is nooit een prins op een wit paard geweest. Hij zocht geen prinses en ik was ook niet op zoek, we zijn gewoon tegen elkaar aan gelopen en nooit meer weggegaan. Hehehe, misschien is dat wel heel romantisch.

Ik leef in de overtuiging dat mensen komen en gaan afhankelijk van wat je op een bepaald moment nodig hebt. Maar er zijn ook constanten, zoals familie. En wat mij betreft is mijn lief ook een constante. Dat is zo gegroeid en ik kan me geen situatie meer voorstellen waarin dat anders zou worden. Maar misschien ben ik wel heel naïef in die dingen, dat kan.

Aaargh, blijft uit volle overtuiging bij de man die haar al ruim zeven en een half jaar gelukkig maakt. Het zou dom zijn om dat niet te doen.

[bo_]

Toen ik mijn lief tegen het lijf liep was hij zo blauw als twee tientjes kunnen zijn. In die tijd kon ik met heel veel om gaan, maar met dronken mensen.... Na een maand werd het dan toch wat en zelfs toen had ik nog zoiets van, ach leuk voor een maand of wat .

Nu na 15 jaar en alles wat we samen hebben meegemaakt, gelachen, gehuild en overwonnen, weet ik het zeker. Zelfs als onze reis niet tot het einde mag duren, blijft hij de liefde van mijn leven. De enige liefde? Nee, zeker niet, maar wel de belangrijkste, mijn thuis, mijn baken. Waar ik tussendoor ook heen vlieg, ik zal bij hem weer landen.

[Puppie]

Zoals het nu voelt is mijn man absoluut de liefde van m'n leven.
Maar je weet nooit hoe zijn of mijn leven gaat lopen, dus veranderen kán het altijd.

Maar ik hoop dat het zo wel blijft!

[deco]

Ik heb mijn vrouw ontmoet zoals liefde op het eerste zicht bestond/bestaat.
We hebben na een aantal jaren de nodige moeilijkheden gehad en zelfs zover dat ik bijna vertrokken was. Beide hebben we een sterk karakter waardoor we soms botsen maar blijkbaar elkaar steeds terug vinden. Na verschillende gebeurtenissen die elkaar opvolgden de laatste jaren ben ik tot besef gekomen wat ze eigenlijk voor me betekende. Was het nu geborgenheid-liefde-vertrouwen-steun-begrip of ook elkaar aanvoelen die ons bij elkaar hield? Ook zijn er dan conclusies genomen aan beide kanten en ja ze blijft de liefde van mijn leven voor me. Dat er nog geweest zijn - liefdes- dat is een feit en nu zelfs is er nog 1 die vorm krijgt.

[Johan_1979]

Volgens mij was er in de film Alles is liefde de volgende zin toen Carice op de bus wachtte:

Man: Moet ik je naar huis brengen?
Vrouw: Nee je hoeft me niet naar huis te brengen, ik wacht op de ware.
Man: Dat begrijp ik, maar wat doe je in de tussentijd...

Dat vond ik een hele mooie zin....

[princess]

Ja mijn man is de liefde van mijn leven. Ook hier zijn andere bevliegingen geweest, het is heerlijk om je af en toe weer even te kunnen verliezen in iemand en nog fijner om dat te kunnen doen vanuit een liefdevolle thuisbasis.

[erofun69]

Ik ben een oude man aan het worden. Heb al vele relaties gehad. Ook buitenechtelijk, tijdens mijn huwelijk, dat een jaar of tien geleden eindigde. Ik ben er destijds meer en meer van overtuigd geraakt, dat het nergens alleen maar rozengeur en maneschijn was. Een prinses op een wit paard bestond niet.

Totdat ik Efin ontmoette. Dat bij mij bij de eerste aanblik de verliefdheid toesloeg als een donderslag bij heldere hemel, zei me niet zoveel. Ik had en heb een zwak voor bepaalde vrouwen . Deze keer was het ongekend heftig, maar voor alles is een eerste eer, dacht ik.

Inmiddels bijna tien jaar verder, weet ik het zeker. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en kan ook niet zoveel van iemand anders houden, als van Efin. En er heeft ook nog nooit iemand zoveel van me gehouden als Efin doet.
Ik ben een zondagskind, in alle denkbare opzichten een zeer rijk gezegend mens. Maar zonder Efin heeft het allemaal geen waarde voor me. Ze is meer dan a lover and a friend, meer dan een soulmate. Eigenlijk kan ik het niet goed genoeg beschrijven. Maar deze filmteksten komen het dichtste in de buurt : “You complete me” (Jerry Maguire) en “You are the only reason I am. You are all my reasons” (A Beautiful Mind).