Wat als je niet op zoek bent naar een relatie maar het wel leuk vindt om (mannelijke) contacten te maken…..(om het niet te verleren van contact hebben zeg maar).
Zonder dat er de druk op komt te liggen/te staan dat het naar een relatie zou gaan neigen. Ik klap helemaal dicht nl. omdat ik me niet meer zo snel openstel en daar ook maar de behoefte aan heb. Een enkele keer frysiek contact, oke, mentaal dieper contact….brrrr.
Ik wil nl. geen relatie, vooralsnog niet, zie/beschouw mezelf voorlopig niet als relatiemateriaal (niet negatief bedoeld).
En waarom zeg ik dat….
Kind(eren)? Die heb ik al, komt er absoluut niet nog een bij, en dat is definitief, geen discussie over mogelijk.
Evt verleden? Ja, want sommige dingen wil ik niet delen met een toekomstige partner, is te donker voor mijzelf om daar over te praten, dus no-go area. Evt meerdere keren pushen/proberen daarover is exit, ergo, niet kunnen accepteren dus dat dat voor iemand een no-go area is.
Ochtendrituelen: no way, ik heb al moeite met die van mijzelf soms, waarom zou ik die van een ander er ook nog bij willen…..
Overlegsessies: eh, vermoeiend, ook al zit je beiden op dezelfde lijn (er is nog steeds overleg). Ik maak liever in mijn eentje een verkeerde beslissing dan dat er gebakkelei over onstaat.
Samenzijn? Heb mijn eigen leven en invulling, ik zou er moeite mee hebben om met nog een andere agenda rekening te moeten houden/willen
Klussen? Tsja, door de loop der jaren leer je wel om heel veel zelf te doen, te maken, repareren. Oke, voordeel is wel, als je beiden in die positie zit, doe je allebei je eigen (huishoudelijke) ding.
Praten? Heb ik niet per se een partner voor nodig.
Sex? Kan alleen, maar dit is dan een punt waarvan ik zeg…ja, dat is dan toch wel lekkerder met een man. En dat is toch wel erg minimaal als dat het enige zou zijn.
Evt nieuwe partner? Lastig, want die moet door mijn beschermende muur heen naar zoonlief toe. Ik wil jr niet zomaar kennis laten maken met de eerste de beste man die mams leuk/aardig/lekker vindt. Tenslotte kent hij zijn vader al niet, waarom hem dan laten kennismaken met de eerste de beste man die mams wel ziet zitten….echt niet dus. En ja, ik realiseer me, dat heeft met kansen geven/gunnen te maken.
Samenwonen? Ik moet er niet aan denken, echt niet. Een evt. relatie zou zwaar, zwaar latten worden.
Ex-schoonfamilie? Dat vind ik dan wel weer een lastige. Ik heb nl nog steeds een heel erg goed contact met mijn gehele schoonfamilie en dat zou ik zeker niet zomaar opgeven. Heeft zeker te maken omdat ik destijds in een andere ‘scheidingsfase’heb gezeten.
Let wel, het komt over als anti-man. Zo is het niet bedoeld. Ik geef alleen weer waarom ik in mijn geval, niet per se een man/relatie nodig heb om een fulfilling life te hebben/creeeren. Zoveel dingen die ik in de afgelopen ruim 8 jaren zelf heb opgepakt, gedaan en doe.
Als ik dat bij elkaar optel, kom ik (helaas) niet verder dan sex….en dat gun ik geen enkele man.
Ik heb in de afgelopen contacten met mannen erg sterk gemerkt dat ze toch wel een soort van arm over de schouder van de vrouw willen neerleggen, het idee van, ik bescherm je wel. Dat geldt niet voor iedere man, dat is logisch.
En nee, dat idee geef ik idd absoluut niet af.
Wat ik hiermee wil? Och, van beide kanten eens inzicht krijgen in het hoe en wat als je al langere tijd zonder relatie bent/in de startfase zit van een 2e relatie (wel of niet met kinderen) etc.
En ja, ik zal zeker mannen en vrouwen voor het hoofd stoten....
Met dank zeker!.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
voor urban