Behoud de Begeerte

[Lichtje]

Annne, je maakt het me niet makkelijk maar opgeven staat niet in mijn woordenboek

Hugo Claus - Ik schrijf je neer

Mijn vrouw, mijn heidens altaar,
Dat ik met vingers vanlicht bespeel en streel,
Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,
Ik schrijf je adem en je lichaam neer
Op gelijnd muziekpapier.

En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen
En maak je weer voor wereldreizen klaar
En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.

Maar bij goden en bij sterrenbeelden
Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid,
En ik heb geen huis, ik heb geen bed,
Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier
Terwijl je als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.

[annne]

En garde, Lichtje, laten we de literaire degens kruisen


Als ze genadeloos traag, geeuwend,héhé,
een peperduur slipje van niks op de grond laat landen
(sex hoort net als luxe bij mysterieuze x)
waarna zij haar voor zijn handen veel te vele twee

borsten laat zien, kijkt hij naar beneden aan haar bleke
benen óp naar wat, geen meter hoog, hij 't hoogste acht:
lippen die slechts lippen zijn en die niet spreken,
en iemand die boven zijn smeken staat en niet laat merken dat zij lacht.

Want vrouwen hebben machtige geslachten, hoge wonden,
venusbergen, spelonken, vouwen
waarin verloren nachten nooit meer worden teruggevonden
en daar spelen ze mee
zoals de Mona Lisa met toeristen en de maan met de zee,
adembenemend, en met iets van een licht verachten

Herman de Coninck (wie anders)

[Jeanne]

......zucht......
prachtig

[Mazzeltovv]

Even een minder subtiel gedichtje tussendoor.

Neuken hier
neuken daar
Zonder condoom
kom maar klaar!

Een stomme kloot
spuit zich dood

(mazzeltovv die in een grijs verleden met de dood spotte)


[This message has been edited by Mazzeltovv (edited 31-03-2003).]

[Lichtje]

Psssst Annne, mag ik je even terechtwijzen?Als je op de eerste pagina van dit topic goed kijkt...

jahaaaaa.... Bloemen had dat prachtige gedicht van Herman de Coninck al gepost!

Lichtje - krijgt hier geen genoeg van!

[Moose]

niet in 't minst
hierop bedacht

ik kan je aanraken

bedien (buiten die
spòns van erogene zones,
erectiele weefsels om)
dit tig maal fijnere
tig maal rijkere
zwellichaam dat zich zoet voedt met
(minder dan een pink):

-boordenknoopjes

-de knulligste objectjes

uitgeruste met de kaken én de blazende neusstroom van 'n grazer
zo'n beest dat het goed doet en niks te klagen heeft

toegerust -als het meezit- met de vaste hand van dok of
beter de jouwe, een zo te noemen hand-hand of handy-hand
waar dit lichaam raad mee weet

Astrid Lampe

[Bloemen]

Het "klonk" opnieuw evenzo prachtig vanuit Annne's toetsenbord vond ik persoonlijk.

Bloemen-met-brede-glimlach...

[annne]

Wat vreselijk, ligt hier de Verzamelde Werken van Herman de Coninck en dan kies ik dat wat al geciteerd is. Het is ook zo ontzettend mooi.
Deze dan:


Driehoek

Het leek wel een goeie driehoeksverhouding:
ik hield van jou
en van mij

Ik hield van jou zoals je dat alleen maar
voor het eerst doet: alsof het elke keer
voor het laatst is

Ik hield van jou om de manier waarop ik je
in alle státen bracht
in België, Nederland, Frankrijk, Joegoslavië
geluk was inderdaad zo uitgestrekt als alle landen
en telkens net zo onderling verschillend.

Ik hield van jou om de manier waarop je,
over mijn schouder meelezend kon zeggen:
jaja, schrijven hoe goed je het kan,
dàt kan je wel, maar laat maar eens zien.

En ik hield van mij, o wat hield ik
even nadien van mij, want hoe zalig was het
mezelf te zijn
in jouw armen

Herman de Coninck (wie anders)

Roodhoofd Annne

[Gizem]

Ik kan het ook niet laten:

Glimlach

Zij zwijgt. Haar ogen stralen, haar hoofd, gebogen,
de ogen opgeslagen en de mond geopend,
zodat tussen haar tanden ik haar tong als in een doos
zie liggen, heeft de zijnskracht van haar lichaam
in zich verzameld: de gespreide beweeglijkheid der vingers,
de stille eensgezindheid van haar borsten,
de rust der voeten, de aandoenlijkheid der knieën-
't ligt alles in een glimlach om haar mond
en is tot licht geworden in haar ogen.
Zo ben ik, zegt haar blik, zo zacht gevoegd
uit huid en bloed, zo naakt en zonder schaamte
onder mijn kleren, glimlach ik je tegemoet.

Adriaan Morriën

[Bloemen]

Aanstekelijk inderdaad...

#Nachtwerk

Naast pil, spiraaltje, vrome knot
Kunstacademie, roestvrij slot
bestaat er óók een natuurlijk middel
tegen gevolgrijk zin-genot

Dus Elsie! als wij nog eens gaan:
trek jij dan weer die tuinbroek aan?

Onbekende bron.

[Gizem]

Nog eentje dan....

Eerste nacht, eerste morgen

De ochtend, als geblazen glas zo teer,
versplintert met een lijster die gaat zingen
in scherfjes licht die door het duister dringen;
als brak hij voor de allereerste keer.

Ik houd me roerloos. Adem niet. Probeer
het pril verleden in het nu te wringen.
Ik wíl de tijd een ogenblik bedwingen.
Wanhopig. Ieder zintuig doet me zeer.

De eerste nacht is tot een eind gekomen.
Ze slaapt zo mooi. Ik zie aan haar gezicht
dat zij van gisteravond ligt te dromen,

hoe liefde insloeg als een bliksemschicht.
Ik hoop maar dat ze die heeft meegenomen
wanneer ze straks ontwaakt in ‘t volle licht.

Jan Doornbos

[annne]

Wat verrukkelijk. Ik geniet van deze srijd met alleen winnaars.
Deze mag toch niet ontbreken:


Hoe

'Als ik een man was
zou ik wel weten
hoe mij lief te hebben.

Ik zou mijn plotselinge
droefheden een bedding
geven, mijn natte haar
naar achteren strijken,

Mijn boodschappenlijstjes
zou ik aanbidden en proberen
te doorgronden.

Ik zou mijn lege flessen
naar de glasbak dragen
en zeggen "onze".

Ik zou mij aaien
en met mijn oor op mijn buik
willen horen tot waar
mijn hart harder bonsde.

Ik zou chocola voor mij kopen
en die niet helemaal opeten
maar ook een stukje voor mij
bewaren.

Ik zou naar vroeger
vragen en de naam van
de hond van mijn eerste
man's tweede vrouw zelfs onthouden.

Ik zou mij loslaten zodra
ik los wou en ik zou
mij vertrouwen
waar ik ook heen wou.

Ik zou mij afhalen als ik terugkwam
en dan blij zijn.

Ik zou zelf (als ik die man was)
niet vaak weg zijn, maar
trouw tot in den dood (na
honderd jaar) en

van al mijn onderkinnen
de een nog mooier
dan de ander vinden
en hoe heerlijk ik rook'


Judith Hertzberg
1996

[Gizem]

De eindeloze Ontmoeting
uit: De Rerum Amori

Onze blikken kruisten
Achteraf besefte ik het,
Dit was het moment dat het gebeurde
Hier sloten onze ogen een verbond

Onze lichamen scheerden rakelings
Een tinteling welt zachtjes op
Je vervolgt opnieuw je weg
Ik kijk je nog meewarig na

Onze monden praten
Een goed gesprek komt op gang
Betoverd luister ik naar je woorden
En jij ook naar de mijne, merk ik op

Onze liefde bloeit,
Als een prille lentebloem
In de schaduw van een boom
Die moeizaam tracht
De duisternis te overwinnen

Hugo Campert

[Lichtje]

Even omhoog duwen met iets van Hugo Claus

Daar wentel je je bekken open
en je krinkelt, scheurt en slaat
met onvaste voet en hekseschoot,
mijn zomernaakt, mijn
dolzinnig wild, mijn bikkelnaakt

[annne]

Een vrouw beminnen.

Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkander zullen slaan,
te samen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd boven komen.

"Slaap je al?" vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.

Ver weg de wereld die ons niet kan krenken
vlakbij de sterren die betoovrend wenken.
Tis of ik dood ben en haar achterliet.


Ed Hoornik