Hoe best praten over erotiek?

[WillieWortel]

Dag

Ik en mijn vriendin zijn al een tijdje samen. Bijna zes jaar ongeveer.
Iets meer dan een jaar geleden wou mijn vriendin een 'pauze' inlassen. Ze hield nog van me, maar wou ook eens andere mensen ontmoeten.
Nuja dit kwam hard aan, en ik dacht eerlijk gezegd dat ik haar kwijt was. Zij wou vrienden blijven want ze zag me nog graag en dacht dat we later wel weer zouden samenkomen, maar ik vond dat moeilijk. Toch zeker zo meteen na de breuk in ieder geval.
Ik vroeg of ze ons geen kans wou geven, gwn het rustiger aan doen en nadenken, ik zou haar ruimte geven. Maar ik wou dan wel dat zij nog niet meteen op zoek ging naar anderen.
Dit zag zij dan niet zitten... Nuja einde contact dan en gedaan.
Dit duurde eig niet lang. Dezelfde avond belde ze me alweer en ja ik nam ntrlk op. Na een week waren we weer samen.
Onze relatie was ervoor goed en sindsdien nog altijd.

We hebben er nog veel over gepraat. Maar ze blijft vaag en zegt altijd dat het niet aan mij lag en dat ze echt dacht dat we weer samen zouden komen. Ze wou gewoon even wat ruimte.

Maar omdat ze altijd maar bleef praten over anderen ontmoeten en dit niet wou laten vallen als ik dat vroeg. Denk ik soms dat ze vooral seksueel eens iets anders wou(ik ben haar eerste en enige met wie ze seks had). Dit wil ze niet zeggen, want mijn vriendin is nogal streng opgevoed en ze praat moeilijk over seks. Ik denk ook dat ze bang is dat ik boos word als ze dit toegeeft omdat ik geen contact meer wou nadat ze zei dat ze anderen wou ontmoeten.

Hoe vraag ik haar of dit is wat ze wou, zonder dat ze denkt dat ik haar beschuldig van iets?
En als dit echt is wat ze wou, wat doe je dan best?
Ik wil haar echt niet kwijt, we willen gaan samenwonen enz..

[runningslim]

Eigenlijk heb je het hier toch best goed opgeschreven?

Als het moeilijk is om haar dit zo te zeggen, laat haar eventueel deze posting lezen? Misschien is het überhaupt goed om haar met Shespot kennis te laten maken?

Veel succes in ieder geval.

[Inya]

Wellicht is het goed om na te denken over jouw reactie zal zijn op de antwoorden die ze zou kunnen geven. Wanneer je denkt dat je op een kalme manier kan reageren op haar antwoord (wat dit dan ook moge zijn) omdat je weet wat voor gevolgen er kunnen zijn en welke keuzes je bereid bent om voor jezelf en voor haar te nemen, dan is het waarschijnlijk het goede moment om het haar te vragen. Als ze bang is dat je boos wordt is het aan jou om haar het vertrouwen te geven dat ze alles tegen je kan zeggen. Gekwetst zijn is een heel normale reactie, maar of je die uit in boosheid, verdriet of haar negeren is wel van invloed op hoe zij met jou zal praten en op hoeveel ze aan jou zal toevertrouwen

Ik durf geen oordeel te vellen omdat ik jullie niet ken. Maar ik durf wel te zeggen: als jij haar eerste bent en ze na 6 jaar denkt dat ze anderen wil zien dan geeft dat misschien wel aan dat ze iets mist. Dat hoeft niet persé met jou of jullie relatie te maken te hebben, maar kan ook liggen aan het feit dat ze nog jong is (tenminste, neem ik aan omdat jij haar eerste bent) en nog een heel leven voor zich heeft. Wat me terugbrengt op de eerder genoemde keuzes: stel dat jij in haar schoenen zou staan, zou je dan mogelijke seksuele ervaringen met anderen en een leven aan ervaringen opgeven voor 1 persoon terwijl je gevoel zegt dat je dat niet wil? En aan jou gericht: zou jij haar die ervaringen willen onthouden?

Maar wie weet antwoordt ze juist positief en heeft ze er al over nagedacht, en besluit ze dat jij haar veel meer waard bent. Dan kunnen jullie samen verder en van alles uitproberen. Misschien zelfs wel af en toe met een ander of samen in een open relatie, als jullie daar beiden voor openstaan natuurlijk

Ik hoop niet dat mijn reactie een domper brengt want dat is niet mijn bedoeling. Maar bedenk je goed wat je voor jezelf en voor haar wilt. Ik ben zelf ook nog niet zo oud maar ik ben er wel achter dat het leven écht te kort is om te blijven hangen in nare gevoelens. Samen oplossen of beiden doorgaan lijkt mij het credo, heel veel succes!

[WillieWortel]

Dag Inya, wij zijn beiden 24 jaar dus idd nog vrij jong.

We hebben er lang over gepraat. Het is toch wel hoe ik het dacht.
Ze zou graag seksueel eens iets anders hebben of ten minste proberen. Maar langs de andere kant wil ze me niet kwijt, wil ze nog steeds gaan samenwonen enz..
Ze kwam vrij snel ook met het idee op de proppen voor een open relatie. Hoewel ik me er toch meer kan in vinden dan een 'pauze' (want dan zie ik haar niet meer/veel minder), blijf ik dat toch iets moeilijks vinden.
Zelf zegt ze dat ze toen voor mij heeft gekozen, en dat ze dat weer zou doen. Maar dat ze wel nog steeds bepaalde fantasieën en verlangens heeft.
Dus ja? Wat doe je ermee? Ik kan haar bij mij houden en op safe spelen. Maar dat zal dan ooit in me gezicht ontploffen denk ik. Maar ik wil haar niet kwijt, en een open relatie... dat is toch moeilijk denk ik, werkt zoiets?

[Snoozie]

*

[Spelfje]

WillyWortel, wil je advies?
Laat los....laat haar los....maar laat vooral de gedachten in je eigen hoofd los. De gedachten die tegen jou zeggen dat je "haar niet wilt verliezen" dat "je je geen raad weet zonder haar" , de gedachten die bij jou voor angst zorgen.
Ken je dat verhaaltje over het zachte zand en loslaten?

Heb je wel eens geprobeerd om van dat hele zachte witte zand héél stevig vast te houden; erin te knijpen? Als je dat probeert zul je merken dat het zand uit je handen glipt. Als je iets minder hard je best doet om het vast te houden, valt er al minder zand uit je hand. Maar als je je hand openhoudt als een kommetje (en je het zand dus LOSLAAT) zul je zien dat er niets verloren gaat....het zand blijft in je handen liggen.

Zo werkt het bij de meeste relaties ook. Hoe harder je vasthoudt, hoe meer je verliest. Probeer haar los te laten en haar te vertrouwen in de stappen die zij neemt. Als ze dan uitieindelijk voor jou kiest, weet je in ieder geval wel dat ze in VRIJHEID voor je kiest....uit vrije wil. Hoe fijn is het als iemand er voor kiest om bij je te zijn en niet omdat jij zo hard "knijpt".
Wellicht is het voor jou heel pijnlijk en moeilijk om te zien welk pad je vriendin gaat bewandelen maar besef dat je die pijn zélf veroorzaakt (doordat je jezelf wijsmaakt dat de Liefde tussen jullie alleen maar op JOUW voorwaarde kan bestaan). Haar loslaten ..uit Liefde voor haar,is het mooiste kado dat je haar kunt geven. Het vertrouwen geven dat het heus goedkomt. Wat de uitkomst ook moge zijn!

Ik wens je veel wijsheid en sterkte!

[230volt]

@ Spelfje: 'Wauw!'

[de_onbekende]

Als ik voor mezelf spreek: ik zou nooit op basis van die vaste greep bij iemand blijven. Toen mijn vorige relatie zei dat ze misschien wel, misschien niet, gevoelens voor iemand anders, enz, enz toen was mijn beslissing snel gemaakt. Ik heb haar verteld dat ze dat dan maar beter uit moest zoeken en binnen een dag was ze verdwenen. Zwaai maar dag tegen bijna negen jaar samen, zo kan dat gaan blijkbaar.

Het heeft lang geduurd voor ik daar weer van hersteld was maar ik zou het zo weer doen, want wat is je relatie waard als je iemand min of meer dwingt, masseert of overhaalt om bij je te blijven? Het is graag of niet, toch?

Dus inderdaad, laat haar vrij. Als het meevalt dan weet je zeker dat ze voor jou kiest om wie je bent en wat jullie toekomst zou kunnen zijn. En als het tegenvalt dan verdwijnt ze uit je leven. Dat voelt een tijdje enorm kut, maar je kunt tenminste met opgeheven hoofd rondlopen.

Tot slot: open relaties zijn erg in, maar de enige die ik ken in mijn eigen omgeving was het idee van de man. Hij wilde het en anders zou hij bij zijn vrouw weggaan. Doet me om eerlijk te zijn hier toch wel een beetje aan denken. Stap er in elk geval zelf niet in tenzij je het ook 100% zelf wilt.

[zucht62]

Mooie post Spelfje !!!
En zo waar.

[WillieWortel]

Ik wil toch benadrukken dat ik haar niet in een relatie dwing. Het was toch zij die na de eerste pauze weer terug wou.
Ook nu ziet ze definitief uit elkaar gaan niet zitten.
We hebben er nog meer over gepraat en gaan nu waarschijnlijk open relatie aangaan. Traag wel en we zien in hoeverre dit lukt. Daarna kunnen we nog kijken hoe het verder moet mocht het niet lukken.

[Laars]

zes jaar bij elkaar? En 24 jaar?
Ik denk dat je een hele verstandige vriendin hebt, ik volg Spelf volledig..
Laat los, leef, geniet en kijk wat je allemaal nog kan ontdekken. Je klinkt nu als een ouwe 50 jarige vent in de penopauze met een wilde vrouw...


Laars, altijd bescheiden

[de_onbekende]

Je klinkt nu als een ouwe 50 jarige vent in de penopauze met een wilde vrouw...

Echt waar? Hij klinkt mij eerder als iemand die heel erg van iemand houdt die hij niet kwijt wil en zich nu daarom min of meer in een open relatie laat dwingen terwijl hij daar zelf niet echt zin in heeft.

Veel succes Willie, ik ben bang dat je het hard nodig gaat hebben.