Hoi iedereen,
Het is misschien verschrikkelijk spuit 11, maar ik zou jullie (net als wat 10Cities heeft gedaan) ons gevoel van swingen willen omschrijven.
Ik maak geen onderscheid tussen swingen in date-vorm of in een pc, de handelingen zijn wel anders maar de insteek is voor ons precies hetzelfde.
Wij hebben een bepaalde manier van in het leven staan. Niets vreemds, niets geks, je ziet het ook niet aan onze buitenkant maar toch wordt het door de gemeenschap als 'anders' bestempeld. Wij zien ménsen, geen mannen of vrouwen. Wij kijken ook graag dieper en verder dan het uiterlijk en proberen het waarde oordeel van mensen niet bij ons, maar bij de mensen zelf te laten liggen. Persoonlijk vind ik gedrag subjectief, gevoelens en emoties zijn belangrijker om te beoordelen.
In onze ervaring is dat trouwens minder hopeloos dan je zou verwachten.
Een voorbeeld en meteen een extreme:
- er wordt een moord gepleegd; iemand beroofd een ander en schiet het slachtoffer dood. Dat is verwerpelijk, het is naar, de DAAD is slecht. Maar is de persoon daarmee ook slecht? Wie zijn wij om de waardeoordeel verder te laten gaan dan de daad op zich en daarmee ons al een mening toe te bedelen zonder de persoon te kennen? De dader krijgt straf maar leert zijn lesje niet. Er moet worden onderzocht of de dader iets heeft geleerd of meegemaakt waardoor zijn beeld van goed/kwaad verknipt is. Is daarmee de dader slecht? Of veroordelen we nog steeds zijn daden?
Nu komen wij niet dagelijks moordenaars tegen, maar wel voortdurend mensen die andere dolgraag willen veroordelen op 'iets'!... Daarbij komt dat in deze huidige maatschappij het "ikke ikke en de rest kan stikken" groter is, dan de verzachting van het individu. Individualisme is heel belangrijk! Maar wel de zachte vorm daarvan. Meer 'ik ben en ik voel'.
Oftewel, iemand gebruikt makkelijker zijn ellebogen om vooraan te komen, dan de zachte vraag met vriendelijke blik. Mensen zijn daarmee dus eerder geneigt eerst geirriteerd te zijn, dan eerst uit te gaan van de goedheid van de mens. Uiteraard zijn er altijd mensen op deze aardkloot die zich niet in hun mens-zijn aangesproken voelen. Maar als je heel diep bij jezelf van binnen kijkt, welke conclusie trek je dan? Ben je echt niet aanspreekbaar? Of is er toch een mogelijkheid dat je je bewust bent van wat een ander beleefd, welke emoties je zelf hebt en of je daarmee niet verder kan komen dan met handelingen.
Affijn, om te voorkomen dat het een heel lang verhaal wordt ga ik even verder op het onderwerp. Maar jullie snappen nu wel vanuit welke invalshoek wij ons leven benaderen.
Wij zien Swingen dan dus ook voor ons als een uiting van puurheid, zachtheid, mogelijkheid elkaar lief te hebben, te delen en ontvangen. Begeerlijk te zijn maar ook begeerlijk gevonden worden. In een parenclub doen wij dat samen, als we daten doen we dat samen met...
Het gevoel te kunnen geven aan een andere ziel en daarbij terug te mogen ontvangen wat we weggeven is prachtig. Dat voelt ook prachtig. Vooral warmte is daarbij ons sleutelwoord.
De eerste keer dat we naar een parenclub gingen, stonden we te bibberen aan de deur. Wat als we nu helemaal niet opgewonden raken van de omgeving of elkaar? Dan zijn we een ervaring rijker en gaan we weer naar huis! Wat als wij als vreemden worden aangekeken? Dan vragen we aan die persoon(en) of ze wat willen drinken. En wat als we iemand niet aantrekkelijk vinden? Dat is geen reden om geen gezellig gesprek te hebben, als je maar eerlijk blijft. Uiteindelijk hebben we met die benadering een topavond gehad, ondanks dat we er meteen al achter waren dat we het publiek van die betreffende PC niet bij ons vonden passen. Het was idd een hoog 'graai en pak' gehalte, wij zijn zelf meer gedient van zacht, rustig en lief. Dat kan, andere clubs zijn wellicht voor ons meer geschikt (bleek ook).
En toen kwamen we er aan toe om te daten. Het is een groeiproces geweest om dat te kunnen en willen, we moesten er eerst achter komen wat we precies wilden delen en wat voor gevoel het ons zou geven.
We zijn daarin ook eerst tegen de lamp gelopen, mensen walsen namelijk graag over gevoelens heen maar ons gedachtengoed was wel zuiver. We hebben de mensen in kwestie een spiegel voor gehouden, wat als..... en hoewel we na die date besloten dat je elkaars type ook NIET kan zijn, is dat op een mooie en fijne manier opgelost. Nu spreken we elkaar af en toe oppervlakkiger, wat ook weer mooi is om te kunnen.
Een tweede date is met een stel geweest dat ons vanaf dag 1 al volgde in onze ervaringen, zoals wij hen volgenden in wat zij beleefden. We deelden altijd al veel en er was al een vriendschap ontstaan. Wij verhaalden over ons ervaringen, hoe we het in een pc liever bij elkaar hielden maar absoluut genoten van de mensen om ons heen gesprekken, in aanrakingen en soms zelfs wel een klein beetje meer. Maar het 'echte ruilen' het consumeren zo gezegt, deden we niet. Zij vertelden ons hoe ze het beleefd hebben met andere ervaringen en hoe ze zich daarbij voelden.
De dag dat we met elkaar afgesproken hadden, was er dan ook veel lading. De spanning... het knetterde gewoonweg. Zo veel te bepraten, zo veel te zien, te horen en voelen. Die ervaring heeft ons gevoel bij swingen compleet gemaakt. Het is een totale overgave aan openheid, zuiverheid, lust, warmte en liefde. Liefde voor de eigen partners, er is zelfs een stukje liefde tussen haar en mij. Verder is er gewoon heel erg veel zachtheid en respect. Strelen, aaien, een knuffel maar ook anders strelen, voelen, proeven en wÃllen. Met hen gaan we zoals we gaan. De ene keer alleen de dames en eigen partners, een andere keer is er ook een ruil van partners mogelijk. Goede gesprekken gecombineerd met passie die veel kanten op gaat. In mijn gevoelswereld is op dit moment geen plaats voor meer mensen in deze setting, echter kan ik mij indenken dat er genoeg mensen zijn die dit met meerdere stellen (eventueel tegelijk) kunnen beleven.
Een erg lang stuk geworden... misschien dat het wel kant noch wal raakt maar ik heb zeker mijn best gedaan om uit te leggen wat het voor ons betekent.