Ik ben altijd al gek geweest op pijpen... Ik zou kunnen stellen dat het op bepaalde momenten van mijn leven een gezonde 'verslaving' geweest is.
"Geweest" ja, want inmiddels is het meer aversie geworden
Jaartje of 2 geleden heb ik aan mijn lief aangegeven dat ik het een fijn gevoel vond dat hij gewoonweg zijn hand op mijn hoofd zet en me naar zijn kruis drukt, om me te dwingen om hem te pijpen als het ware...
Vroeger (met andere partner) vond ik dat een kick!
Mijn huidig liefje is ietwat verlegen en het leek hem moeilijk om te doen. Toch probeerde hij wat ik aangaf en ik was er heilig van overtuigd dat hij het vanzelf leuk zou vinden.... en dat was ook zo.
Maar.... Ik heb een aantal x het écht tegen mijn zin gedaan, geen nee gezegd omdat ik dan zijn opbouw van zelfvertrouwen daarin zou ondermijnen. Ik dacht bij mezelf: 'ach, die paar keer tegen m'n zin is niet zo erg, ik krijg vanzelf zin als ik eenmaal bezig ben... en dat was ook zo.
Maar.... vaak paste hij het toe op momenten dat mijn hoofd helemaal niet naar sex stond en kwam het ineens uit het niets bijv. als ik me net lekker nestelde om te gaan slapen ofzo.
En ja zoals je dus al leest heb ik het in die periode dan toch maar gedaan om hem niet te ontmoedingen.
Ik kreeg er een aversie tegen, omdat hij het toepaste op de 'verkeerde' momenten.... Geen probleem, dacht ik bij mezelf, ik leg hem wel uit dat ik toch wel een beetje in de mood moet zijn of gebracht worden om dat een kick te vinden....
Dus ik leg dat uit... hij word daar weer onzeker van en past niet meer toe.
De lol is er inmiddels af voor me, en ik heb op voorhand met erotiek nu al mijn stekels omhoog staan als het ware omdat ik gewoon écht geen zin meer heb om te willen pijpen...
En weet je... ik vind het zooo zonde, zal ik nu nooit meer dat verslavende gevoel hebben? Ik wil dat terug godsamme!
Hoe maak ik dit weer recht na deze verkeerde sexuele afslag?
NV
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —