Liefde van je Leven?

[Lux]

**

[FrankPolder]

O, was het maar waar. Bestond zij maar, die ondenkbare vrouw die ook na dertig jaar nog net zo veel voor mij betekent als op de eerste dag. Die vrouw voor wie ik de ideale aanvulling mag zijn, die mijn leven inkleurt. Er zijn enkele keren geweest waarop ik meende haar gevonden te hebben. Felle ontmoetingen die keer op keer een cesuur in mijn leven vormden. Nog maar kort geleden laaide zo'n liefde op... maar nu, op mijn vijftigste, weet ik dat de verzengende vlammen geen waarborg zijn voor een warmte die je leven lang duurt.

Ach, was het maar zo. Ik heb er zo lang in geloofd. Uiteindelijk was mevrouw Polder, mijn tweede echtgenote voor wie ik niet op slag in vuur en vlam stond, heel lang de 'liefde van mijn leven'. Gewoon naar elkaar toe gegroeid na enige tijd. Maar ook die verhouding kon het ideaal niet benaderen. Het bestaat niet, die altijddurende liefde. Wat bestaat is vertrouwen en intimiteit met iemand die je door en door kent. En dat is al heel wat.

Toch blijf ik ernaar zoeken, nu misschien wel meer dan ooit... en tegen beter weten in. Het glorieuze genot van de liefde is mij zo veel waard dat ik blijf hopen het verhitte gevoel te rekken, en om te zetten in intieme vertrouwdheid. Er moet toch iemand zijn die mij compleet maakt? iemand voor wie ik de belangrijkste ben?

De liefde van mijn leven... nee, daarin kan ik uiteraard op mijn leeftijd niet meer geloven. Maar ik blijf gevoelig voor die magische vonk die zomaar tussen twee mensen kan overslaan en die voor je het zelf beseft een onblusbare vlam doet ontbranden.

[Guusje]

Ik geloof ook in het hebben van meerdere grote liefdes.
Mijn ex en ik zijn zes jaar bij elkaar geweest, leren kennen via internet. En we waren stapelgek op elkaar. Ik heb echt zielsviel van die jongen gehouden en hij zal altijd een plekje in mijn hart hebben.
Maar we zijn wel uit elkaar gegroeid...hij heeft heel lang goed bij mij gepast, maar ergens ben ik verder gaan groeien en hij is ergens blijven hangen.

De man met wie ik nu ben is ook absoluut een grote liefde, al hebben we al de nodige problemen achter de rug. Maar toen ik gister in de stad liep realiseerde ik me dat ik al weer (of nog steeds) stapelgek op hem ben.
Of het voor altijd is...misschien wel, misschien niet.
Mensen komen wel eens in je leven...en gaan we op het moment dat het niet meer zo hoort te zijn.

[ruud52]

Ja, Al meer dan 30 jaar. Nog altijd verliefd. Hoef ik verder niets aan toe te voegen.

[Suzette]

Ik heb 8 jaar een relatie gehad met de vader van mijn kinderen. Ik heb heel erg verliefd op hemgeweest, we waren heel close maar toch... in die 8 jaar er ook achter gekomen dat we feitelijk niet compatible zijn. Wel als ouders van onze mooie kinderen maar als stel? Nee.

Toen ook wel bang geweest mijn hart weer te verliezen, bang voor het verdriet en de pijn. Toch ik mijn lief tegenkwam, op een moment dat ik niks zocht, niet openstond voor een relatie. Ik heb het lang ontkend naar hem en mezelf toe maar het was liefde op het eerste gezicht (leren kennen via ons werk, 2-3 wkn heen en weer gemaild en toen pas ontmoet). Knikkende knieeen, misselijk etc. En oh wat zat ik er niet op te wachten. Ook hij zat niet te wachten op een verleifdheid, had daar een nare pijnlijke ervaring mee. En toch gebeurde het.

Langzaam durfden we te ontdooien terwijl ondertussen de band al sterk was en steeds sterker werd. Nu na 2 jaar durf ik te zeggen dat dit de liefde van mijn leven is, van mijn leven op dit moment. Zo reeel ben ik ook wel weer. Maar ik weet dus dat het gevoel bestaat.

natuurlijk kan het ook wegvallen, voor die pijn ben ik heel lang bang geweest en hield ik (en hij) een rem op de emoties. Maar sinds ik/we dat niet meer doe(n), zijn we tot grote hoogtes gekomen en dat wil ik toch ook niet missen.
Ik verbaas me elke keer weer hoeveel liefde ik voel en terugkrijg. Daar kan ik echt in zwijmelen. En wat doet het me goed!

[Amada]

We maken er wel eens grapjes over: mijn lief is grote liefde 3 in mijn leven. Op dit moment is hij mijn grote liefde. Ik heb leren loslaten. De duur van de relatie is niet van belang, maar wel het geluk, de intensiteit van het moment.

[leana]

als ik je vraag beantwoord, kies ik voor 'ik twijfel daar wel eens over' en dat maakt me ook verdrietig. Een jaar of 6 geleden heb ik de liefde van mijn leven ontmoet, mijn soulmate. Het was super met hem, maar we waren allebei gebonden en uiteindelijk, hoe standaard, koos hij voor zijn vrouw (en zijn sexloze huwelijk). Ik wilde niet als nr. 2 doorgaan en heb de relatie met heel veel pijn en moeite verbroken. Daarna ben ik gescheiden en heb ik weliswaar een nieuwe vriend ontmoet, maar het is niet hetzelfde. Dus, die zin uit "Alles is liefde" herken ik wel; ik wil graag met mijn vriend verder maar ik ben bang dat hij nooit zal kunnen beantwoorden aan wat ik eerder heb ervaren in vriendschap/liefde/sexualiteit.
En ik weet dat dat ook niet eerlijk is om van hem, of iemand anders, te verwachten. Dus ik probeer er het beste van te maken...

[Jessebel]

Dat is voor mij heel herkenbaar Leana, en een reden voor mij geweest dit topic te openen. Dat 'proberen er het beste van te maken' heb ik ook even gehad, maar het zit me teveel dwars, dat is niet wat ik wil, ook niet voor de ander. Maar ik krijg het idee dat veel meer mensen zich erbij neerleggen en kiezen voor het beste/leukste op hun pad.

Ik hoop gewoon niet dat ik mezelf juist in mijn vingers snij door te hopen op nog zo'n 'soulmate'. Mijn gevoel zegt van niet, maar als ik om me heen kijk vraag ik me af of mijn intuitie op dit gebied naief is...

[Venus]

-

[Johan_1979]

Mijn partner is in sommige opzichten de liefde van mijn leven. Zij is 200% de ideale moeder voor mijn toekomstige kinderen....

Maar op seksueel/romantisch gebied heb ik er mee leren te leven dat dit niet is zoals ik zou willen, het mag van mij veel spannender, hier kom ik dus wat te kort.

Ik heb er alleen wel heel veel moeite mee om dit laatste elders te zoeken, dit vind ik niet eerlijk naar mijn vriendin toe.

Is ze dan nog steeds de liefde van mijn leven? Is de ware liefde die aan al jouw wensen voldoet niet een fictief figuur die je waarschijnlijk nooit tegenkomt? Het is immers wel heel toevallig als het allemaal klikt.

Nu zit ik in de fase dat ik er vrede mee heb zoals het is, maar inderdaad af en toe knaagt er wel iets.....

[Puppie]

Maar is er ergens een relatie waar niet iets aan schort? Ik denk het niet.
In onze relatie mankeert ook absoluut het één en ander, bij wie is het volmaakt?
Maar de basis is goed. En als er maar gepraat kan blijven worden als er iets dwars zit lijkt mij héél belangrijk. (en dat is soms best moeilijk met een man die geen prater is.... maar het lukt tot nu toe best aardig )

[gurley]

volmondig ja ! ik deel zelfs de afstandsbediening wel eens

http://www.youtube.com/watch?v=3fqray5x-Tw

[Arjan]

Ook ik heb meerdere grote liefdes gekend, slechts met 1 heb ik nog contact en wij zullen altijd een speciaal gevoel/beeld hebben bij elkaar.
Liefde van je leven!?... persoonlijk heb ik dat nog niet meegemaakt, hoewel je om je heen toch best wel eens van die verhalen hoort.
Ik heb iig nooit gedacht dat ik oud met diegene zou worden, en dat kwam dan meer doordat je er niet mee bezig was op jongere leeftijd.
Iedereen wil wel iemand waar hij/zij tot het eind mee samen is, maar je weet nooit welke factoren de rest van je leven bepalen.

Ook hier op She las ik ervaringen van mensen.. het zou mooi zijn als het zo kon gaan!
Ik ben niet kieskeurig maar ik ben niet heel erg snel onder de indruk van een vrouw.
Zou wel heerlijk zijn om weer eens echt verliefd te zijn!

[Damsel]

Man: Moet ik je naar huis brengen?
Vrouw: Nee je hoeft me niet naar huis te brengen, ik wacht op de ware.
Man: Dat begrijp ik, maar wat doe je in de tussentijd...

In de tussentijd heb ik mijn vriend. En hij heeft mij ook in de tussentijd...

Ik had mijn ware gevonden, dacht ik. Ik ben ook met hem getrouwd. Maar zijn leven was korter dan het mijne, dus de liefde van mijn leven kon hij niet worden.

Ik word niet snel verliefd. Op echtgenoot nummer 1 was ik verliefd, en ik ben verliefd geworden op degene die me liet inzien dat echtgenoot nummer 2 geen succes zou worden in de rest van mijn leven. Ik ben niet meer op zoek naar die 'ware', ik geloof er niet zo in. Mijn vriend dacht de ware te hebben gevonden en kwam er na 10 jaar achter dat zij andere opvattingen had over 'trouw' dan hij. Einde verhaal. Hij is nog wel op zoek, maar niet erg intensief. Want wat wij samen hebben, is te leuk om voor zomaar een verliefdheidje opzij te zetten. En dat zegt veel over onze relatie.

Wij zijn interimgeliefden. Daar zijn we ons heel goed van bewust. Dus genieten we van alles wat er te genieten valt met z'n tweetjes. De kameraadschap, de gesprekken over alles wat je maar kan bedenken, de gedeelde tijd en elkaars interesses, de vertrouwdheid en het gevoel een échte vriend te hebben... en ja, ook de seks. Da's meer dan een heleboel getrouwde stellen kunnen zeggen over hun relatie, dunkt me.

Hij is niet de liefde van mijn leven en ik ben dat niet voor hem. Maar ik ben dol op de man en hij ook op mij. En de interimperiode duurt al bijna 4 jaar We hebben geen van beiden haast om de liefde van ons leven te vinden. Helemaal geen haast...

[FrankPolder]

Dat is een verfrissend en welkom inzicht, Damsel. Ook ik heb na het afscheid van mevrouw Polder veel weldenkende mensen ontmoet voor wie zo'n interimliefde heel welkom zou zijn. Helaas ligt zo'n concept nog niet verankerd in onze cultuur.

Ik zie er wel verandering in komen, dat wel. De mensen met een rugzak vol verloren liefdes, onmogelijke vriendschappen en moeizame huwelijken vinden rust bij partners die niet al te veel verwachtingen koesteren. Rust, en wellicht iets wat op geluk lijkt. In mijn ervaring gaat het niet om een piepklein subcultuurtje, maar om een aanzienlijke groep mannen en vrouwen die zo'n beetje de veertig gepasseerd zijn. Het geloof in de ware liefde is voor enkelen van hen reëel, voor anderen is het een gepasseerd station. Eigenlijk maakt dat weinig uit. De essentie is dat je een volwaardige, bevredigende relatie kunt onderhouden met een geliefde, zonder dat glorieuze toekomstdromen de harmonie verstoren.

Het carpediemprincipe voor vitale senioren, zou je kunnen zeggen.