— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Noem één goede reden om te trouwen...
Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
-
oud geleerd
- Berichten: 61
- Lid geworden op: ma 22 oktober 2007, 15:09
- Locatie: geband
Hoorde ik iemand een wc doortrekken? 
Toen wij gingen trouwen was dat omdat we voor elkaar gemaakt waren. We zouden samen oud worden, elkaar gelukkig maken en een gezin stichten.
na dertien jaar was het beeld heel anders. Mijn vrouw ging bij mijn weg, Ze was al bijna een jaar verliefd op een ander. Probeerde het te ontkennen, er voor weg te lopen maar het bleef haar achtervolgen. Bij de liefde verliest ratio het van gevoel, blijkbaar had ze toch de verkeerde keus gemaakt dertien jaar geleden.
Het kwam voor mij als een slag bij heldere hemel. Niet omdat mijn huwelijk zo perfect was maar omdat ik zo nonchalant was om te denken dat ons dat niet zou overkomen. Natuurlijk zaten er dingen niet lekker, maar in welk huwelijk gebeurde dat niet? We gaven de schuld aan de omstandigheden. Sterfgevallen en ziekte in de families, onhoudbare situaties op het werk..etc..
Je wordt wakker uit een droom en met je neus op de realiteit gedrukt. Nee, ik ben niet een verbitterd of wantrouwig mens geworden door mijn scheiding. Maar ik ben nu wel veel realistischer gaan denken. Trouwen doe je maar 1 keer. I
Voor hen waar de magie wel gebleven is daar is de trouwbelofte heilig, voor mij werd het tot een zogeheten boterbriefje verworden.
Ik heb fouten gemaakt en als ik het over mocht doen deed ik het zeker anders. Maar wat gedaan is en gezegd is dat kun je niet meer veranderen.
Het vertrouwen is geschaad en dat is het fundament van een relatie.
Ik weet dat ik van een vrouw kan houden en monogaam kan blijven zonder de trouwbelofte. Misschien als er kinderen kwamen dat iker weer anders over ga denken maar voorlopig vind ik het goed op deze manier.
Ik wil hen, die wel het gevoel hebben dat ze voor altijd bij elkaar te blijven, niet de illusie ontnemen. een huwelijk kan geweldig zijn, het kan ook stuk lopen.
Of je nu trouwt of samenwoont. Je moet gewoon elke dag werken aan je relatie. want een trouwbelofte is geen garantie voor succes.
Toen wij gingen trouwen was dat omdat we voor elkaar gemaakt waren. We zouden samen oud worden, elkaar gelukkig maken en een gezin stichten.
na dertien jaar was het beeld heel anders. Mijn vrouw ging bij mijn weg, Ze was al bijna een jaar verliefd op een ander. Probeerde het te ontkennen, er voor weg te lopen maar het bleef haar achtervolgen. Bij de liefde verliest ratio het van gevoel, blijkbaar had ze toch de verkeerde keus gemaakt dertien jaar geleden.
Het kwam voor mij als een slag bij heldere hemel. Niet omdat mijn huwelijk zo perfect was maar omdat ik zo nonchalant was om te denken dat ons dat niet zou overkomen. Natuurlijk zaten er dingen niet lekker, maar in welk huwelijk gebeurde dat niet? We gaven de schuld aan de omstandigheden. Sterfgevallen en ziekte in de families, onhoudbare situaties op het werk..etc..
Je wordt wakker uit een droom en met je neus op de realiteit gedrukt. Nee, ik ben niet een verbitterd of wantrouwig mens geworden door mijn scheiding. Maar ik ben nu wel veel realistischer gaan denken. Trouwen doe je maar 1 keer. I
Voor hen waar de magie wel gebleven is daar is de trouwbelofte heilig, voor mij werd het tot een zogeheten boterbriefje verworden.
Ik heb fouten gemaakt en als ik het over mocht doen deed ik het zeker anders. Maar wat gedaan is en gezegd is dat kun je niet meer veranderen.
Het vertrouwen is geschaad en dat is het fundament van een relatie.
Ik weet dat ik van een vrouw kan houden en monogaam kan blijven zonder de trouwbelofte. Misschien als er kinderen kwamen dat iker weer anders over ga denken maar voorlopig vind ik het goed op deze manier.
Ik wil hen, die wel het gevoel hebben dat ze voor altijd bij elkaar te blijven, niet de illusie ontnemen. een huwelijk kan geweldig zijn, het kan ook stuk lopen.
Of je nu trouwt of samenwoont. Je moet gewoon elke dag werken aan je relatie. want een trouwbelofte is geen garantie voor succes.
Laatst gewijzigd door Jippie op ma 11 februari 2008, 22:49, 1 keer totaal gewijzigd.
The greatest lesson in life is to know that even fools are right sometimes.
)Nou... Mijn lief en ik zitten in een merkwaardige situatie op dit moment: We zouden dolgraag een gezin stichten, maar mijn lief is totaal onvruchtbaar. Adoptie is voor ons helaas geen haalbare kaart, dus we zijn aangewezen op donorzaad. En wonder boven wonder heeft een hele bijzondere vriend in overleg met zijn vrouw aangeboden dat hij ons graag wil helpen.
Als samenwonend stel kun je gezamenlijk het ouderlijk gezag krijgen wanneer je partner tijdens de zwangerschap het kind erkent. Maar omdat ons eventuele kind niet het biologische kind van mijn partner zal zijn, gaan ze daar vreselijk moeilijk over doen. Het zou erop neerkomen dat de donor de eerste paar jaren meer rechten heeft (nou ja, toegewezen krijgt) dan mijn eigen partner. Terwijl dat natuurlijk niet onze bedoeling of de bedoeling van de donor is.
Dit hele probleem is op een eenvoudige manier te omzeilen. Als je trouwt of je gaat een geregistreerd partnerschap aan dan hebben beide huwelijkspartners automatisch het ouderlijk gezag over het kind, ook wanneer het biologisch niet van beide ouders is. Hiermee is het kind in één klap van ons beiden, zonder dat we hoeven te liegen over de biologische vader (wel handig op het consultatiebureau bijvoorbeeld). Bovendien hoeft de donor niet bang te zijn dat hij onverhoopt met de vrucht van zijn donatie opgescheept wordt wanneer ons iets overkomt.
En daarom gaan mijn lief en ik trouwen. Echt feestelijk voelt het niet. De aanleiding is natuurlijk allerminst feestelijk en we geloven geen van beiden in het huwelijk. Maar het is de snelste manier om ons eventuele kind maximale zekerheid te bieden, en dus doen we het toch maar.
Ja, onder huwelijkse voorwaarden natuurlijk.
Maar goed, bij dezen: Eén goede reden om te trouwen.
Als samenwonend stel kun je gezamenlijk het ouderlijk gezag krijgen wanneer je partner tijdens de zwangerschap het kind erkent. Maar omdat ons eventuele kind niet het biologische kind van mijn partner zal zijn, gaan ze daar vreselijk moeilijk over doen. Het zou erop neerkomen dat de donor de eerste paar jaren meer rechten heeft (nou ja, toegewezen krijgt) dan mijn eigen partner. Terwijl dat natuurlijk niet onze bedoeling of de bedoeling van de donor is.
Dit hele probleem is op een eenvoudige manier te omzeilen. Als je trouwt of je gaat een geregistreerd partnerschap aan dan hebben beide huwelijkspartners automatisch het ouderlijk gezag over het kind, ook wanneer het biologisch niet van beide ouders is. Hiermee is het kind in één klap van ons beiden, zonder dat we hoeven te liegen over de biologische vader (wel handig op het consultatiebureau bijvoorbeeld). Bovendien hoeft de donor niet bang te zijn dat hij onverhoopt met de vrucht van zijn donatie opgescheept wordt wanneer ons iets overkomt.
En daarom gaan mijn lief en ik trouwen. Echt feestelijk voelt het niet. De aanleiding is natuurlijk allerminst feestelijk en we geloven geen van beiden in het huwelijk. Maar het is de snelste manier om ons eventuele kind maximale zekerheid te bieden, en dus doen we het toch maar.
Ja, onder huwelijkse voorwaarden natuurlijk.
Maar goed, bij dezen: Eén goede reden om te trouwen.
-
fuutje
- Berichten: 2782
- Lid geworden op: ma 06 november 2006, 19:05
- Locatie: vlak bij Duitsland in het Oosten.
Aaarghje,
Als dat geen goede reden is om te trouwen, dan weet ik het niet meer!
Ook al geloof je er niet in, voor je kind is het veel waard.
En bij deze, maak er wat moois van, ook al geloof je er niet in; je doet het immers voor iets moois!
Veel succes en sterkte.
Fuut
(die haar zoons zo maar gekregen heeft, maar wel weet wat voor wondertjes dat kunnen zijn)
Als dat geen goede reden is om te trouwen, dan weet ik het niet meer!
Ook al geloof je er niet in, voor je kind is het veel waard.
En bij deze, maak er wat moois van, ook al geloof je er niet in; je doet het immers voor iets moois!
Veel succes en sterkte.
Fuut
(die haar zoons zo maar gekregen heeft, maar wel weet wat voor wondertjes dat kunnen zijn)
Ga je mee naar de tuin?
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)
Ook met de hulp van onze dierbare donor is het natuurlijk nog afwachten of het allemaal gaat lukken. En na drie jaar vergeefs wachten en hopen vergaat je de voorpret wel een beetje.Je kan de aanleiding toch ook verder rekenen en het toch iets feestelijks maken?
Alvast 'officiele' voorpret op de nieuwkomer!
Misschien kan je het psychisch daarnaar 'ombuigen', dat het dus niet 'zomaar' een traditioneel huwelijk is, maar veel meer dan dat?
Of ben ik nou heel naief?:S
We vieren wel een feestje als er iets te vieren valt, en tot die tijd houden we het liever sober. Een feestje vieren voor een kind dat er misschien alsnog helemaal niet komt, nee, daar hebben we inmiddels denk ik al net iets te veel voor meegemaakt.
-
Saar
- Berichten: 1220
- Lid geworden op: di 03 oktober 2006, 21:01
- Locatie: crazy happy town
- Contacteer:
Ik denk dat je hiermee een heel andere discussie aansnijdt OG.
Maar je wel al eens bedacht dat veel vrouwen hun kinderen naar een creche brengen, of dumpen zoals jij bedoelt, omwille van het feit dat ze het geld nodig hebben om hun kind een optimale verzorging en levensstandaard te bieden?
Niet iedereen heeft financieel de ruimte om thuis te blijven en voor hun kind te zorgen. Hier zit idd een grote lacune in ons overheidssysteem, tenminste als je het vergelijkt met de systemen die in Duitsland en Zweden wel aanwezig zijn.
Om echt te weten wat het is om een kind te willen, ik denk persoonlijk dat je daarvoor een vrouw moet zijn om echt te weten hoe dat voelt...
Saar x
Maar je wel al eens bedacht dat veel vrouwen hun kinderen naar een creche brengen, of dumpen zoals jij bedoelt, omwille van het feit dat ze het geld nodig hebben om hun kind een optimale verzorging en levensstandaard te bieden?
Niet iedereen heeft financieel de ruimte om thuis te blijven en voor hun kind te zorgen. Hier zit idd een grote lacune in ons overheidssysteem, tenminste als je het vergelijkt met de systemen die in Duitsland en Zweden wel aanwezig zijn.
Om echt te weten wat het is om een kind te willen, ik denk persoonlijk dat je daarvoor een vrouw moet zijn om echt te weten hoe dat voelt...
Saar x
én een hele goede reden om te trouwen lijkt me.Nou... Mijn lief en ik zitten in een merkwaardige situatie op dit moment: We zouden dolgraag een gezin stichten, maar mijn lief is totaal onvruchtbaar. Adoptie is voor ons helaas geen haalbare kaart, dus we zijn aangewezen op donorzaad. En wonder boven wonder heeft een hele bijzondere vriend in overleg met zijn vrouw aangeboden dat hij ons graag wil helpen.
Als samenwonend stel kun je gezamenlijk het ouderlijk gezag krijgen wanneer je partner tijdens de zwangerschap het kind erkent. Maar omdat ons eventuele kind niet het biologische kind van mijn partner zal zijn, gaan ze daar vreselijk moeilijk over doen. Het zou erop neerkomen dat de donor de eerste paar jaren meer rechten heeft (nou ja, toegewezen krijgt) dan mijn eigen partner. Terwijl dat natuurlijk niet onze bedoeling of de bedoeling van de donor is.
Dit hele probleem is op een eenvoudige manier te omzeilen. Als je trouwt of je gaat een geregistreerd partnerschap aan dan hebben beide huwelijkspartners automatisch het ouderlijk gezag over het kind, ook wanneer het biologisch niet van beide ouders is. Hiermee is het kind in één klap van ons beiden, zonder dat we hoeven te liegen over de biologische vader (wel handig op het consultatiebureau bijvoorbeeld). Bovendien hoeft de donor niet bang te zijn dat hij onverhoopt met de vrucht van zijn donatie opgescheept wordt wanneer ons iets overkomt.
En daarom gaan mijn lief en ik trouwen. Echt feestelijk voelt het niet. De aanleiding is natuurlijk allerminst feestelijk en we geloven geen van beiden in het huwelijk. Maar het is de snelste manier om ons eventuele kind maximale zekerheid te bieden, en dus doen we het toch maar.
Ja, onder huwelijkse voorwaarden natuurlijk.
Maar goed, bij dezen: Eén goede reden om te trouwen.
(btw : succes
)Partner en ik zijn ook getrouwd.
Een hele tijd geleden.
In een tijd dat ik ervan overtuigd was dat, ook al wou hij niet trouwen, hij 'mijn ' zou zijn als we dat wel deden
Nu, gedane zaken nemen geen keer.
én we zijn nog steeds samen
Ik weet nu niet meer wat ik al gepost heb heb wat weer weg gehaald is 
Bij een moeilijke beslissing maak ik soms een lijstje met voor en tegen.
Dan volgt er natuurlijk automatisch de tegenvraag:
Noem een goede reden om niet te trouwen.
In de meeste gevallen zal het lijstje behoorlijk in evenwicht zijn.
Buiten de financiele soelaas en de juridische insteek zal het waarschijnlijk een gevoelskwestie zijn.
Je moet doen wat goed voelt en je niet laten opruien daar andere mensen.
En als je trouwt omdat het goed voelt, dan vind ik het een goede reden.
Bij een moeilijke beslissing maak ik soms een lijstje met voor en tegen.
Dan volgt er natuurlijk automatisch de tegenvraag:
Noem een goede reden om niet te trouwen.
In de meeste gevallen zal het lijstje behoorlijk in evenwicht zijn.
Buiten de financiele soelaas en de juridische insteek zal het waarschijnlijk een gevoelskwestie zijn.
Je moet doen wat goed voelt en je niet laten opruien daar andere mensen.
En als je trouwt omdat het goed voelt, dan vind ik het een goede reden.
The greatest lesson in life is to know that even fools are right sometimes.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 52 gasten