Mid Wife Crisis ????

[Maurice]

Ik heb ook 3 kinderen. Ik heb een voltijd baan in een andere stad. Ik weet ook wel dat het niet alleen knuffelen is. En met minnaar/minnares bedoel ik niet alleen sex, maar dat je ook veel aandacht voor elkaar hebt op allerlei vlak met als uitgangspunt liefde, ook in oeilijkheden. Dus ik wil geen vrienden, broer/zus of zakenrelatie i.p.v. van een huwelijkse met mijn vrouw.

Ook weet ik dat vrouwen vaak opkroppers zijn, en als de liefde dan over is en alle voorzichtige uitprobeersels, dan gaan sommigen inneens vreemd of scheiden. Dan kan je beter ver voor dat punt erover bluffen, dan schrikt hij wellicht op tijd wakker, menens! Want een aantal mannen is gewoon erg dominant bot. Zachte signaaltjes helpen dan niet. Je gaat niet wachten tot je zo moe bent en het zo zat bent en het zo leeg vindt dat je geen andere keuze meer hebt. Je geeft er hard mee aan dat het bijna 5 voor 12 is en dat je liever de klok terugzet, maar dat dan wel met forse renovatie nodig is. Je mag van elkaar toch nog steeds belangrijke dingen verwachten? De nestfase trekt langzaam op, de duiven moeten weer leren tortelen op oud en vernieuwd niveau.

Mau

[Mirthe]

Chantal, tien postings is je eerste mijlpaal op she. JE bent pm-baar, en dat kun je zien (je hebt post;) )

m.

[droomvlinder]

Chantal , ik vraag me af in welke mate je man open staat voor fantasiën die niets met sex te maken hebben. Een mens evolueert nu eenmaal via allerlei stimuli. Blijft hij in z'n zelfde vriendenkringetje hangen( als hij dan al vrienden heeft?) of staat hij open voor iets nieuws zoals bv belangstelling voor theater , film , verenigingen waarin naar betere levenskwaliteit ( lees respect voor milieu enz) wordt gezocht ...gezamelijke aankoopgroepen voor biologisch eten en ik noem maar wat ....Onthaal van mensen bv in een hospitalitynet , reizen zonder reisagentschap ook al is het op kleine schaal ?
Je ontmoet zo allerlei mensen die anders leven en dit kan je wel een andere kijk geven hoe degelijk je dan ook graag bent ....

Misschien kan je daar voorzichtig mee beginnen .

Ik heb ooit alles open gegooid , was toen 36 , heb er nog geen moment spijt van gehad , maar ik kan je wel zeggen dat het leven er voor mij wel boeiender door geworden is maar niet makkelijker ....

[Maurice]

Ik hoop nog steeds op wat meer postings op mijn topic: "de mannen van vrouwen met een hoger libido (vice versa)". Zodra er 10 postings staan, kunnen we zien welke punten overeen komen en welke punten top 5 beslaan en dan punt voor punt topics openen en proberen met zijn alle te trouble shooten, expirimenteren.
Who knows?

Mau

[Chantal46]

@ Mau:Ik begrijp, dat je het vanuit een mannenstandpunt bekijkt en op zich is dat voor mij de moeite wel waard om te lezen en over na te denken.

De andere kant van het verhaal is, als je als vrouw ( in dit geval dan, want ik kan me de situatie ook andersom voorstellen ) al voorzichtig en heel wat minder voorzichtig hebt aangegeven, dat er iets helemaal fout gaat in onze relatie , maar als je daarmee steeds tegen hetzelfde aanloopt , onbegrip, niet ( willen of kunnen ? ) begrijpen waar de schoen nu echt wringt en ook niet de moeite neemt om daar verder al teveel aandacht aan besteed, dan houdt het denk ik een keer op.

Ik vind mezelf best de moeite waard om wat tijd en oprechte aandacht aan te besteden. Ik heb dus niet zitten wachten tot er iets ging gebeuren ( misschien alleen in de beginfase ) en besef en merk wel dat de onvrede niet vanzelf overgaat.

@ Droomvlinder :

Ik denk dat daar ook een deel van het verschil tussen ons zit. Mijn man houdt het het liefst bij het oude vertrouwde, zijn eigen kleine en huiselijke kringetje, uit zijn werk komen, tv kijken, naar bed....wakker worden en zo begint de volgende dag weer opnieuw.

Ik steek liever mijn neus in andere zaken en deels buiten de deur, al vind ik het natuurlijk ook weleens lekker om gewoon thuis te zijn. Ik heb een brede interesse en ben naast mijn werk ook nog bezig met de plaatselijke politiek, een buurtvereniging , een ouderraad en andere dingen die voorbij komen. Ik neem het mijn man niet echt kwalijk dat hij die behoefte niet heeft, maar onze karakters en interesse loopt een eind uit elkaar.

[guinevere]

maar onze karakters en interesse loopt een eind uit elkaar

Gek is dat toch hé... dat mensen vaak op elkaar vallen omdat een ander net dat tikkeltje anders is waardoor de één de ander aanvult maar dat net het anders-zijn diezelfde mensen weer uit elkaar drijft.

Jouw verhaal Chantal is er één van velen.
Het speelt zich, op dit moment, op net dezelfde manier, in heel veel huiskamers en relaties af.

Misschien hoort dit wel bij de logische gang van zaken, vooral in langdurige relaties. En met "dit" bedoel ik het feit dat wegen plots niet meer samen maar - min of meer - evenwijdig naast elkaar blijken te lopen (en er daartussen vaak een immense kloof zit).

Misschien is dat kwestie van tijd.
De tijd waarin we leven,met z'n vele moetens, verlangens, verwachtingen.
De tijd dat mensen bij elkaar zijn, elkaar door en door leren kennen, zich "settelen" in de wetenschap van die kennis en daar vanzelf rustig van worden.
(Wat is er trouwens mis met die rust?)

Misschien willen we met z'n allen wel te veel (mezelf inbegrepen hoor !!) waarbij we vaak een ander verantwoordelijk maken om onszelf gelukkig te maken/te voelen.

Maar goed...er zijn duidelijk 2 krachten werkzaam in jullie relatie.
Dat zijn de feiten waar je tegen aan loopt.
Feit is dat die feiten, gezien jullie verschil, haast niet (meer) oplosbaar zijn (tenzij er ergens een oerkracht je man uit zijn gesettelde leventje zal halen).
Het lijkt me aan jou om aan die feiten keuzes te verbinden en die kunnen gaan van aanvaarding tot radicale ommezwaai van je leven.
Verdomd geen makkelijke keuze !

guinevere (die feiten herkennen makkelijker vindt dan keuzes maken )

[Mirthe]

@Guinevere, indeed.
In bepaalde gevallen gaat het niet meer om lekker vrijen of op elkaar afgestemde libido's. Want ook als dit in orde is kun je tot de vragen of constateringen komen van Chantal.

[Damsel]

De herkenning is er hier ook, Chantal. De wegen die geleidelijk uit elkaar gaan lopen. Een die tevreden is met de situatie; de ander die iets anders wil en niet gehoord wordt en zich dan maar weer (in meer of mindere mate) aanpast aan de ene. Ik was ook de ander. Bij mij hebben de wegen zich uiteindelijk helemaal gescheiden, maar dat hoeft natuurlijk niet in elke soortgelijke relatie zo te gaan. Zeker niet als het gevoel voor de ander er nog steeds is.

Ik heb lang nagedacht over hoe ik het anders had kunnen doen. Ik werd ook niet gehoord, niet begrepen. Heb lang gedacht dat dat aan hem lag, maar achteraf denk ik dat het ook aan mij heeft gelegen. Ik heb me in elk gesprek geconcentreerd op een deel van mijn probleem met de situatie, terwijl ik de situatie als geheel aan de orde had moeten stellen.

Bij mij was het probleem dat ik op deze manier niet nog 20, 30 jaar door wilde gaan. Bij jou ook, begrijp ik. Ik zag een saaie, uitgekauwde toekomst voor me met nog veel meer van dezelfde grauwheid die ik nu al niet meer aankon. Om bij voorbaat al moedeloos van te worden. Het ging niet om de kleine dingen, het ging om het toekomstperspectief dat de relatie me bood. We hadden geen plannen ‘voor later’, geen projecten om samen voor te gaan, geen ideeën over hoe we de ander konden verrassen of blij konden maken. Geen interesse meer voor elkaars gedachten, dromen, wensen. We leefden, werkten, zorgden, en als het aan mijn partner had gelegen, hadden we dat de rest van ons leven dag in dag uit gedaan zonder enige wijziging in de bestaande patronen.

Leven, werken, zorgen… voor de rest van je leven… en niks meer dan dat. En ik maakte hem niet duidelijk dat het de gedachte aan deze kleurloze toekomst was, die mij zo ongelukkig maakte. Ik had het over de kleine dingen. De ‘deelproblemen’.

Ik weet niet of het een verschil had gemaakt als ik het anders had aangepakt. Maar het was vast anders gelopen als hij de kans had gegrepen om de grijze toekomst samen met mij in te kleuren. Als ik hem alleen maar duidelijk had kunnen maken DAT die toekomst kleur nodig had, en dat we daar samen voor konden zorgen.

[Spuit11]

Damsel..dit raakt me enorm....Mooi verwoord...