Schrik me rot
Voor het eerst dweept er iemand met mijn pootafdruk..
En PM???
Welke PM?
Het spookt hier is al wat ik nog te zeggen heb en dat ik een olifant ben ja, maar dat wist iedereen allang. Als jullie me maar geen DOMBO gaan noemen, vind ik (bijna) alles best
Oeps,.. sorry kroeggangers. Jullie zoeken de sfeer en stilte en dan kom je mij tegen. Dat is wel een schok natuurlijk, ik erken het direct. Ben tenslotte zo vaak van mezelf geschrokken dat ik weet hoe verlammend dat effect kan zijn…
Op de één of andere manier krijg ik het ook altijd weer voor elkaar hè. Er moet gewoon leven in de brouwerij zijn, zelfs als m'n eigen kroegmaatje (mijn 1.94 meter lange huisolifant die nu al in bed ligt) op sterven na dood is geweest. Het zal wel weer vluchtgedrag zijn en ik zal het opbiechten bij de shrink zodat ze weet welke puinhopen ik allemaal veroorzaak in mijn virtuele wereld om mijn leed en leedvermaak in te verstoppen. Misschien neem ik haar wel een keertje mee voor zo’n hoogbejaard pilsje….
Tja, Kronkel blijft Kronkel en zal wel nooit volwassen worden noch aangepast en meegaand. Maarrrrr.... altijd bereid te leren van fouten van anderen en mezelf en dus gris ik mijn notitieblok met aapjes erop (heimwee valt niet mee) om de woorden van Sehnsucht een onderdak te bieden en te koesteren. Is ie meteen niet meer dat verloren aapje waar hij elders over repte en heb ik mijn knuffeltje van vroeger weer terug. Allemaal blij, allemaal tevreden. Nu nog naar de EO Hoogbejaardendag met zijn allen om ons te bezatten (teipfaut..bezinnen moest het zijn) en het kan niet meer stuk. De verlossing is nabij, Halleluja, amen.
Oh, voor ik het vergeet…
Hier is mijn handtekening, omdat je het zo lief vraagt..
Daar ben ik nou toevallig wel gevoelig voor
Praktisch als ik ben heb ik er meteen maar een paraplubak van gemaakt zodat de kroeg ook winterklaar is.
Wat doe ik hier eigenlijk nog verder zo laat in mijn eentje? Ik pas helemaal niet in een kroeg, einzelgänger die ik ben...
Nou ja, al weet ik niet wat ik hier doe, ik weet wel wie ik wil zijn en dat is ook wat waard. Ik wil gewoon Kronkel zijn en blijven, de ene keer met olifantenlaars, de andere keer blootsvoets, en soms, heeeeeel soms als zijden sok... (staat me echt vreeeeeselijk dat laatste).
“Laat me mijn eigen gang maar gaan†spreek en besluit ik met Shaffy…
Salut, ik gun jullie je rust weer terug onder de klanken van die ook niet helemaal sporende persoon Shaffy. God, wat houd ik soms van mensen die niet helemaal sporen..
Laat me